sözlük yazarlarının guilty pleasure'ları

(bkz: müge anlı ile tatlı sert)

ölümcül sarıyor ya, ben bile kendime şaşırıyorum. özellikle iç anadolu şiveli katılımcıların olduğu bölümlere hastayım, şimdilik favorilerim tokatlı sinan ve geçen haftaki ıspartalı katil. benzerlerinden birkaç tane daha bulursam kıyak olur.

entryi yazarken bile pis pis gülüyorum gerisini sen düşün.

arabeskimsi almancı müzikleri:







bu da keko rap bonus:

"müzik dinlemek" zirveyi kimseye bırakmaz.

gerçek guilty pleasure bu diyil. guilty pleasure’ımı sadece beniminden fb bilir, o kadar guilty yani.

normal sözlük.

gece yemek yemek
ayyy allah kahretmesin gündüz yediğim yemekten daha çok zevk veriyor
hele gece yenilen makarna aşktır aşk
offf canım çekti gece olsa da yapsam

he bi de şey var çin drama dizileri bayılırım bayılırım
saçma klişe cringe işte sırf bu yüzden seviyom

müzik dinlemek nasıl guilty pleasure oluyor aşko onu da hiç anlamadım he

(bkz: kore dizileri)

sevmek suçsa suç… öhöhöm.
neyse.

profiterol,süpangle,trileçe,keşkül,sakızlı muhallebi,alman pastası,antepfistikli bitter cikolata..

kobra murat.

ne bu alerji gibi bir şey mi

(bkz: bir üstteki yazar hakkında düşünülenler) başlığına tanım girmek. ahh nerede o eski şarlote.*

tam bir tiktok bağımlısıyım.
tiktoktaki tüm kedili hesapları takip ederim, kedileri birbirleriyle shiplerim ve bundan fena derecede zevk alıyorum.

hatta video bile çekiyorum, iki gün önce tek takipçim olan arkadaşıma hayatımdaki boktan olayları anlatmıştım ironik bir dille.
hatta videoya da 'arkadaşlar' diyerek başlamıştım.
o videoyu sadece bir kişinin göreceğini * bilerek.

sonra saçma sapan videolar çekiyorum.
dans videosu olur, ülkücü kurt gibi uluduğum ve o dansı yaptığım video olur, göklerde kartal gibiydim videosu olur, kedimle yaptığım savaşlar olur...

özür dilerim ama seviyorum.
neyse ki kimseyle paylaşmadığım için rezil de olmuyorum ama kendimden bazı anlar utanmıyorum değil yani.

(bkz: kısmetse olur)

ben kismetse olur faniyim.
ozellikle yemek yerken kesinlikle izlemem gerekiyor. ne yazik ki bayiliyorum. o kaos o seviyesizlik ve o cirkeflik oyle cezbediyor ki beni, anlatamam..
nefret ediyorum ama izlemeden de edemiyorum. iste bu, benim guilty pleasure'im.
bu da benim serseri serbest stilim.

3 harflilerin broşürlerine aboneyim.

(bkz: gerçek kesit)

yıllardır izliyorum bunu ya. sarı bıyık, beyaz çorap, kaleci saçlı adam, kibar memur, matkap rıza (gözünü öldürürüm), bilgehan demir (evet o da oynuyormuş gençliğinde), çakma mükremin gibi karakterleri unutamıyorum.

bursa’da okurken sarı bıyık (cahit abi)’ın çiçekçi dükkanına gitmişliğim bile var. beyaz çorap mehmet vanlıoğlu ağabey ile de tanışmıştım. çok iyi insanlardı hepsi.

murat başaran - nankör klibini izlemek...

kar küreme makinesi ile dağda bayırda manita kovalamak nedir be kardeşim...
her seferinde bayıla bayıla izliyorum...

ayrıca ali ağaoğlu da aynı klipte aynı manitayla kar motoru kullanmaktadır.

omar süleyman-warni warni

şarkıya ayrı klibe ayrı kopuyorum, özellikle piramitlerin önünde elleriyle ritim tuttuğu yerde. ama biri beni bunu dinlerken yakalasa utancımdan yerin dibine girerim. guilty pleasure dediğimiz şey tam olarak bu bence.

guilty pleasure ne abi şunu türkçe yazsanıza, bu direkt "vay babama bak, oturduğu yerde zevkleniyyy" dediğimiz şey değil mi?