sözlük yazarlarının özlediği şeyler

büyüdüğüm ayvalık ve oradaki cocukluğumun tamamı.

bazı zamanlar kendimi özlüyorum. uzaktan bakıyorum kim bu ben, kim bu kalan diye. sanki başka birini görüyorum. sonrasında o eski benden izler bulsam da yine bambaşka biri kalıyor ardında. kayboluyor bir anda. cümlelerini özlüyorum da cümlesinden bihaber oluyorum buralarda. yine yabancı ve kendimle bir başına.

çocuklarımın küçücük olduğu zamanları özlüyorum. tamam çocuklar küçükken çok zorlanıyorsun ama en azından arada sarılıp öpebiliyorsun ama şimdi öyle mi? ikisi de boyumu geçti, yanlarında cüce gibi kaldım.* her söylediğine itiraz eden borazan sesli tiplere döndüler. bunlar kim aloo, sanki eve yabancılar geldi.* (bkz: ergen annesi olmak) hem de iki ergenin annesi olmak çok zor, bilemezsiniz..

tüm sitenin çocukları toplanmış heyecanlı bir şekilde yedi kule, yakan top oynamayı çok özlüyorum. tek derdimizin oyunu kazanmak olduğu o zamanlar, hayatımızın en güzel günleriymiş.

şaka maka düğüne gitmeyi özledim ya. pandemi öncesi gitmiştim en son. ama öyle salon düğünü değil ha. antep'te şöyle açık havada sabaha kadar süren düğünden istiyorum. evlenen olsa da gitsem.

yaz.. yazlık kıyafetlerim.. konserler.. deniz kum güneş.....

yeşil pringles. boykot ürünü ortada yok geri çekmişler.
kışın yaz meyvelerini özlüyorum.
sevgiliyle film izlemeyi sonraki filmi sen seçerken ben birşeyler hazırlıcamlar. sonra keyifle sıcacık sarılmalar
yani,aşksız geçen bir dünya durmuş kalmış aslında diye saçma bi şarkıyla bitirmek istemezdim ama öyle.*

akşam akşam beni neden düşündürüyorsunuz kardeşim? kaç başlıktır başlık bana bakıyor, ben de başlığa bakıyorum, sonra düşünüyorum falan. siz bana kendimi neden kötü hissettiriyorsunuz? *
t: bir şeyleri başarmanın hissini özlüyorum. *

el ele yürümek, sarılmak, canım sıkılınca orada arayacak birinin olduğunu bilmek, pazar kahvaltısında patates kızartması, sevildiğimi hissetmek. evet bir sevgili özlemiş olabilirim. çok sıkıldım.

kayıp düşeceğim korkusu, çatıdan kafama kar kütlesi/buz düşecek korkusu olmadan yürümeyi özledim.

lays fırından fesleğenli ve kurutulmuş domatesli

kızılay armutlu mağden suyu. soldaki şişedeki versiyonu. şimdikiler değil.

hayal kurmak

anneannemle yaşadığım her şeyi, o zamanlarki elma kurdu'nu çok özlüyorum.

sanırım eski sevgilim, 10 yıllık hikayem.
dün gece, ayrılığımızın ve son görüşmemizin üzerinden geçen onca yıldan sonra eski sevgilimi rüyamda gördüm ve uyandığımda aynı isimli başka bir arkadaşımın mesajını görünce kalbimin güm güm atışından anladım onu çok özlediğimi.
ve az önce de ayrılık sürecimde popüler olan bir şarkının rastgele karşıma çıkmasıyla kalbimde oluşan ağırlık hissi de onu özlediğime; her şeye rağmen özlediğime işaret.

"iyisin tabii, sen sevildin ben bekledim
rahat değil mi? bir varmışım, bir yokmuşum
ne güzel tabii, mehtap gibi!"

not: sözlüğe yazmadığım bunca zaman sonra ilk girimin bu olmasını istemezdim ama bugün biraz hüzünlü geçti tüm bu tesadüfler ekseninde.

ve "ali" ne kadar güzel bir isim, ne kadar güzel bir hikayem...

edit: aşk çok büyüttüğüm, üzerine çok ağır anlamlar yüklediğim bir his değil. sadece bazı hikayelerin yarım kalması hayatın bazı nadir anlarında insanı gafil avlıyor ve alıp yerden yere vurup hırpalıyor işte. bugün biraz savruldum ama neler için savrulmuyoruz ki? bir kez de zamanında çok sevdiğim; hayatımın anlamını bulduğumu düşündüğüm insan için savrulayım, nedir ki ^^

misafirlikten döndüğümüzde arabanın arka koltuğunda uyuyakalınca babamın beni kucağında yatağıma kadar götürmesini çok özledim.

daha önce hiç görmediğim birini özlüyorum.

düşünmeden uyuyabilmek.

huzur.

fenerbahçe'nin şampiyon olması