sözlük yazarlarının yaşlılık planları

sosyoloji okumak. genç sınıf arkadaşlarıma böhöm böhöm konuşarak, “siz gençler bukowskiyi bilir misiniz? biz onunla bira içerdik” demek. zaman farkını kim bilecek kaç yıl geçmiş*…

yaşlandığımın, biraz daha giderse elaleme muhtaç olacağımı anladığımda peki o zaman diyeceğim.

ölürüz gibi düşündük ama, bakalım.

yaşlılık planına 48 yasinda uygulamaya koyuyorum. kendi evimi eşyalarımla kiraya verip ablamın evine taşınıyorum. ablam ben kedimiz ve köpeğimiz birlikte yaşayacağız. bu planı 65 yaşından sonra yapıyordum. ancak alim vefat ettikten sonra o ev benim için azap oluyor. sürekli içip ağlıyorum.

8 sene yalniz yasadikdiktsn sonra yaşlanmak istediğim kişi olan abla hayatımızı birleştiriyoruzm cook güzel olsun her sey.

tüm acılar geride kalsın.

40’tan sonra devreye sokarım dediğim planlarımı, 40 olunca “amaaaan gencim daha ben” diye erteledim. sonra da düşündüm ki kendimi asla yaşlı hissetmeyeceğim.
o yüzden asla yapmadığın plandır. an ne getirirse onu yaşarız. o zaman dans!

onun dizlerinde saçlarıma ak düşsün. *

ne yalan söyleyim hiç düşünmedim.. galiba ben yaşlanmayacağım..

şimdiye kadarki planlarınız ne kadar işlediyse, yaşlılık için planladığınız da, o kadar gerçekleşecek. gerçekçi olun. umutsuzluğa kapılmayın ama bir hayal dünyası beklentiniz de olmasın. çünkü sadece sizin planlamanıza bağlı değil, başka etkenlerinde sizden yana gerçekleşmesi ve -belki-şansa da ihtiyacınız var. (kendini şanslılar arasında sayan biri olarak yazıyorum.) herkesin hakettiği bir geleceği yaşaması dilekleriyle..

yaşlanmamayı planlıyorum.

bırak yaşlanmayı, yarın ne yapacağıma dair bir planım bile yok. diyelim ki; yarın şunu yapacağım dedim, büyük ihtimalle yapmam. ben plan program adamı değilim. öyle gelişine vurup geçiyorum. alkol ve sigara içmeye devam ederim kesin. ve şöyle kimsenin başıma üşüşmeyeceği, leşçillerden uzak, kuytu bir köşede kendi başıma ölmeyi isterim. ölürken tamamen yapayalnız olmak istiyorum. bunun için de herhangi bir çaba harcamaya gerek yok. büyük ihtimalle öyle olacak. nasıl öleceğimi de umursamıyorum. burun kıvıracak halim yok, öleyim de nasıl olursa olsun. zaten haddinden fazla yaşadım. yaşamaya karşı bir açlığım yok. ama ölüm de o kadar ilginç gelmiyor.

nazilli de evimin bahçesinde önce eşime söz verdiğim boxer motorlu otomatik vitesli 1972 model bombeli camlı 1303 vw toplamak.

arkasından 2006 model subaru wrx sti toplamak.

sonrasına bakarız. belki dift dünyasının mona lisa sını toplarım kim bilir.