sözlükte yazmak

yol üstü kafelerden biri. şu farkla ki yazışarak iletişim sağlanıyor. hepsi bu..

her birimizin bir dükkanı var gibi burada. dükkan önüne tabure atmışız gibi nasıl desem aile değil ama çok tanıdık var benim çevrem geniş dur abim hemen hallettiririz sizin o tanım işini falan diyebilecekmiş gibi. ne bileyim böyle bir şey.

sözlüklerde, internette bir persona yaratmak gerektiğini bilmeden giriştiğim için benim adıma güzel deneyim. gelişine yazıyorum. bu da direkt bir iç döküşe, rahatlamaya dönüşüyor. eğer bir persona yaratıp onu takip etmeye ve ayakta tutmaya çalışsaydım yorucu olurdu muhtemelen.
bazı arkadaşlara bu yüzden üzülüyorum.
en güzeli sıfır sıfır sıfır gibi olmak. bakın köyün delisi gibi geziyor sözlükte.*

uzaktan bakınca sanki efsanelerde ki gibi.
bahçesinde gülleri ve çiçekleri, meyveleri ve şerbeti, her köşede bilgi ve ilim mucidi insan topluluğu birarada görülen, duvarları göğe yükselen ve genişliği dünyayı saran sonsuz bilgi kaynağı bir kütüphane gibi.

içeri girip bakınca aslında görünen herşeyin bir serap olduğu, sanki bir fırtına çıkmış da her şey birbirine karışmış.

hakkını verebilseydik iyiydi.