tek başına mutlu olabilen insan

mutluluğu başka birinde arayana kadar bendim bu. ne zamanki başkasında bulduğum güzellikler ile mutlu olmayı keşfettim, tek başına mutlu olamamaya başladım.
bu bir alışkanlık hâline geldiği için de tek başınalık bir garip gelmeye başladı gözüme. tek başıma yaptığım şeyler sanki boşa gidiyormuş hissi vermeye başladı. onunla yapmadığım için mutlu etmez oldu.

daha sonra bu bir başınalıkta düşündüm ben ne ara bu hale geldim diye.
askerden geldiğimde kendimi duzeltirsem dünyayı duzeltebilecegimi, kendi hayatimi duzeltirsem çevrenin hayatını düzeltebilecegimi, kendi çevremi imar edersem dünyayı imar edebileceğimi düşünüyordum. bu yüzden kopmustum tüm bağımlılıklarimdan. çok güçsüz olmama rağmen kendi içimdeki potansiyel gücün o kadar farkındaydım ki iki dünyaya da sigamiyor hissediyordum.

şimdi kendi kendimi neden mutlu edemediğimi düşünüyorum.

tek başıma kalabilirsem eğer, mutlu olabileceğime inancım tam.

insan kendisiyle kaldığında mutlu olamıyorsa kalabalıklarda da mutlu olamaz zaten sadece mutluymuş gibi davranır :)

yanımda sandığım insanların umurlarinda olmadığı fark ettiğimde mutlu olabilmenin yolunu bulduğumdan beri ben de böyleyim.

ancak kendine yetebilen biri bunu yapabilir , yetemeyen biri ise hep bir başkasının artık mutluluğu ile idare eder

bu kişi benim ama iyi bir şey olup olmadığı tartışılır. bir zaman sonra insanların yanında çok kasılmaya ve rahat hissetmemeye başlamıştım. daha sonra da yalnızlığa olan bağımlılığım gitgide arttı ve hiçbir arkadaşımla görüşmediğim için arkadaşım kalmadı (fakat hala tek başıma daha mutluyum).

aslında çok insan canlısıyımdır herkesle anlaşırım baya "sosyal kelebeğim" denebilir. ama gel gör ki o kadar insanla tanisikligimiz olmasına rağmen beni seven insan yoktur. ortamlara çağrılmam, beraber alışverişe gidilen, insan yemeğe gidilen, gezilip tozulan insan olmam .
bu yüzden bütün aktivitelerimi tek yaparım. cafeye bile tek giderim mutlu muyum belki kafam rahat ama içten içe de gerçek bir arkadaş dost çevrem olmaması üzücü.

bir mum yakarım , bir kahve pişiririm , bir kitap okurum ya da bir şarkı açarım. benden mutlusu yok işte.

tek başına olduğu zamanlar kendi tercihinde olduğu için mutludur, yoksa yok yani öyle bir mutluluk.

şanslı insandır. eskiden ben insanlarla mutlu olabiliyordum. sonra yalnızken mutlu olabilmeye başladım.

şimdi ne yalnızken ne de insanlarla mutlu olabiliyorum. hayattan hiçbir beklentim ve arzum kalmadı. bu boktan ruh halinden de çıkamıyorum.

bu kişi benim. çoğunlukla ilgilendiğim konu dışındaki insanların yanında huzursuz olurum. her şeyimi kendi başıma yapmaya o kadar alıştım ve bu durumdan o kadar memnunum ki yardım gereken konularda insanlardan "neden yardım istemiyorsun?" fırçası yerim. (bkz: sana değil tribim, mizacım böyle)

tek çocuktur.

hele de anne baba çalışıyor, yanında duracak kimse de yoksa, yalnızlığa alışıyor zaten. tek başına oyun kurup oynamaya başladığı için kendini eğlendirmeye, hayatının devamında da bu durum farklı olmuyor.

şöyle bir söz vardı
"tek başına mutlu olmakta utanılacak bir yan vardır."

sade ve mutlu bir hayat süren insandır.

müsade edildiğinde her insanın gerçekleştirebilecegi eylem. biz insanlar birbirimizi duygularımızla fazlasıyla sikistirmasak birlikte de gerceklestirebilecegimiz eylem. ölçüsüz bir yaşam tarzımız var toplum olarak. aşırı olan her şey bizde var. bu nedenle birlikte mutlu olamıyoruz. tek başına kalmayı tercih eden mutlu olabilir. tek başına bırakılan sürünür çok afedersin beyim.

mutluluk başın sayısında değil içinde sağlayabildiğin huzurla ilgilidir. huzuru bulan kişi mutluluğa en yakın olan kişidir, bu başlık ise huzuru kendinde bulan kişi içindir.

kimseye bağlı olmadan gelen saf mutluluktur

tek başına mutlu olmaktan ziyade kişinin mutluluğunun herhangi bir dış faktöre bağlı olmaması önemli olandır.

hayatta bana en keyif veren şey, kendimle yalnız kalmak. bu cümle aklıma her düştüğünde hz.mevlana'nın sözü gelir aklıma; ''kendi içine dönen arzı dolaşır.'' kendimle yalnızken çok mutluyum, arada muhabbet sohbet. biraz kitap okumacalar falan derken zaman geçiyor. çok kaliteli hemde

ben tek başına mutlu olma profesörüyüm. mutlu olmanız için gereken koşulu bir dış değişkene bağlamazsanız siz de kendi kendinize mutlu olabilirsiniz.