tek başına mutlu olabilen insan

kendini kandırıyordur.

bir yere kadardır. sonrası acı verir.

tek başıma kalabilsem test edip sonucu yazacağım da namümkün.

olmasın da n'apsın azizim kahrından mı ölsün? insan tek başına var olmadı mı? herkes yalnız değil midir?

cevaplar: hayır, evet, evet.

bir başka insan ile mutlu olunamayacağının farkına varmış insandır.
insan düşman insana felsefesi ile yaşamına devam eder böyleleri.

menfaatleri uğruna yalanlar söyleyen insanları, alçakları, sevgiyi oyun sananları; sadakat ve güven nedir bilmezleri; hakkı, hukuku umursamayanları; tek derdi şeyi olanları; arzularını kontrol edemeyen bencil pislikleri vesaire.. tanımış insandır.

orhan abim ne diyor:


mutlu olmak basit. mutlu olmak ne yalnızca bedensel hazlarda, ne de yalnızca ruhsal huzurda mevcut.
mutluluk, etik bir yaşam sürmek, doğru şeyler düşünmek ile de elde edilebiliyor.
insan denilen hayvan, küçük şeyler ile de mutlu olabiliyor.
yani, mutlu olmak için kesin olarak bir başka insana ihtiyaç duymaya gerek yok. böyle bir kural da yok.
insan, -söz meclisten dışarı- insana yalnızca sıkıntı veriyor.
eğer ki mutluluk veriyorsa da, onu bir gün fazlasıyla sizden geri almaya çalışıyor.

fakat yine de iyi ve güzel insanlar iyi ki varlar.
seviyorum sizi len.

bence yalan söylüyordur.

duygular başkalarının eylemlerinin bizde bıraktığı hasardan ibarettir.
dolayısıyla tek başına mutlu olmak imkansızdır.

aksi takdirde mutsuzluğun da başka birinden kaynaklanmaması gerekirdi.

en büyük zararın insanlardan geldiğini farkedip kendi kendine yetebilmeyi öğrenmiş kişidir.

perfect days filminde ki dayı.

(bkz: otodidakt)

ben. cunku zirve tek kisiliktir

mutlu olmak için başkalarına ihtiyaç duymayan insandır.