tek başına mutlu olabilen insan

başkaları ile mutlu olabilecek insandır.
tek başına mutlu olamayanın başkaları ile mutlu olma şansı yoktur çünkü.
ayrıca benimdir.

saçmalık, ağaç yaprağıyla gürler

kendine kendine yetebilen insandır. nedir kendi kendine yetebilmek? köklerinin dayandığı toprak yine kendisine ait olmasıdır. insanlara değil. insanlara bağımlı olan, mutluluğunu insanlara göre formülize eden insanlarda şunlar görülür: artık ne zaman gülüp ne zaman gülmeyeceğinize onların size olan sözleri, ilgisi ve davranışları karar verir. özgüveni yüksektir mesela tek başına mutlu olan insanların. kolay kolay alınmazlar hakkını verebiliyorlarsa eğer çünkü insanlarla işi yoktur. burada bir anlam karışması olmasın. kastettiğim insanlardan elini eteğini çekmek değil onların negatif enerjilerini kalkan gibi üzerinden yansıtıp atmak yegane enerji kaynağını kendilerinde bulmalarıdır. tek başına kalmaktan korkmazlar çünkü basit bir kitap okuma, duşta şarkı söyleme, dans etme, kendi kendine konuşma dahi yeter mutlu olması için bu tür insanların. peki zıttı olan insanlar nasıldır? mesela ilişkilerde sürekli ama sürekli ilgi beklerler. çünkü formülleri bir kere onların ilgilerine, poh pohlamalarına bağlıdır. sevgililerinden abartı ilgi geldiği zaman kendilerini değerli ve mutlu hissederler gelmediği zaman ise mutsuz. ne mutlu kendi başına mutlu olabilen insanlara diyoruz.

başlarda bu olay çok hoşunuza gider.
ama içten içe insanı yer bitirir.
alışmayın lütfen buna
tek bir insan için hayat gerçekten daha acımasız.

bence bir insanın en iyi versiyonudur. kimseye tahammülü yoktur. muhtemelen kitap okumak en önemli hobisidir.

tek başına mutlu olabilen insanlari kendisinden başka kimsede üzemez

tek başına mutlu olabilmek güzeldir, yıllar içersinde bende bu kafileye dahil oldum. bu durum aslında kendiliğinden meydana gelmez sonradan öğrenilir. aslında kişiyi bu duygulara hayatı sürükler diyebilirim. karşılaşılan samimiyetsiz insanlar, yakındaki herkesin biryerlere dağılması gibi etmenler önce kişiyi yalnızlaştırır. sonra yalnızlığın huzuruyla tanışırsın. bu huzur zamanla keyif vermeye başlar ve yalnızda gayet mutlu olunabileceğini farkedersin. en azından benim tecrübem böyle. ancak şunuda belirtmek gerekir ki bu durumun en büyük sıkıntısı zamanla yalnızlaştığın için zor zamanlarda da tek kalmandır.

kendimi iyi tanıdığım için* yalnız vakit geçirmeyi çok severim ama bunu fazla abarttığım için yalnızlık bağımlısı olma yolundayım, çıtayı gereksiz yere çok yükselttim. böyle şeylere gerek yok. abartmamak gerek. bir tavsiye.

dış etmenlerden etkilenmeyen insandır. duygu durumunu yalnızca kendisi belirler.

biraz büyük bir iddia olabilir ama gerçekten bu dünyada sırtı yere gelmez o insanın. dışarıdan etkilenmeyen, bütün mücadelesini yarışını kendisine karşı yapan insan çoktan başarmıştır.

bunun kadin versiyonuyum(bkz: swh)

şu sıralar farkettiğim hayat güzelliği.

ınsan kendısi ile ne kadar eğlendiğini anladıkça şaşırıyor vesselam. bıraz once maket ucak yaptım ilk kez.bence fena olmadı

sırtını kendine dayayan insandır. alışması zordur yalnızlığa ama alışınca bırakması daha zordur kendi kendinize kimseyi beklemeden tatile gidersiniz veya kafanıza esince bir cafede kahve içebilirsiniz kendi hayatınızı başkalarının planları için ertelemezsiniz bana göre en iyi insan türüdür.

tecrübeyle sabit: tek başına olmuyor
oluyor da olmuyor
iş tek yiyen tek ölüre dönüyor.
belirli zaman sonra
hayatın anlamı kalmıyor
maalesef yaratılış gereği böyleyiz.

akıllı insandır. kimseye eyvallahı ilelebet olmayacaktır, e bu yaşam tarzıyla da ondan mutlusu yoktur hatta.

aslında tek başına mutlu olabilen insan yoktur. ama şu vardır bak: sağa sola, ona buna salça olmadan, enerji emmeden, muhtaç olmadan, zorlantılı bir ihtiyaç ile karşı tarafa bağlanmadan, onu darlamadan bütün dünyanın kaynakları * ile mutlu olabilen insan vardır.

bir taştan insan mutlu olabilir kank. çok ciddiyim. taşlar muazzam varlıklar. sert belki, ama oturabilirsin. yastık bile yapabilirsin, yalancı omuzlardan iyidir. kaypak koltuklardan yumuşaktır. taşlar iyidir, dertlerinden çatladıklarını da görürsün. bazen, bazıları da dertlerinden çatlayıp içlerinden pınarlar fışkırtırlar ovalara, vadilere. yemyeşil olur her yer. taşlar iyidir, yağmur yağıp ıslanınca daha bir güzel olurlar. hiç, bir kayanın nemini hissettiniz mi elinizde? hem taşlar sağlamdır. rüzgar * toz götürebilir ancak kayadan *

*

bu insan olmaya çalışıyorum çünkü beni benden daha mutlu edecek kimse yok şu hayatta
*

yalnızlık hiç de tanrısal değil yalnız güzel zamanları da var tabi. bazen kendiyle kalmalı insan. misal dün tek başıma müze gezdim, soru sorup kendim yanıt verdim, harika fotoğraflar çektim. çok keyif aldım.

huzura erişebilmiş insan