teknolojinin çok hızlı ilerlemesi

resetlenecek ya ondan at gibi koşturuyor.

internette izlediğim bir programda başarılı bir psikiyatrinin konuşmalarına denk gelmiştim, adını hatırlamıyorum ancak pek şu internette ünlü olmuş ortalıkta gezen psikiyatriler gibi değil de daha samimi bir adamdı, psikiyatrilerden pek hoşlanmam o adamı sevmiştim. teknoloji üzerine konuşulan, tartışılan bir programdı. doktor şöyle demişti, insan beyninin bir kısmı haz odaklıdır, artık insan beyninin merkezinde her şey haz odaklı olmuş durumda bununda etkenlerini teknoloji ve teknolojik aletlerin, makinaların alacakaranlığından bahseder. bu yazdıklarım, doktorun birebir söylediği cümleler değil bu arada aklımda kalan ve benim algıladığım yorumladığım cümleleri yazıyorum.

dün atölyemi toplarken aklımdan geçenler şunlardı; yeni bir heykele başlıyorum, oh be bir model fotoğrafına bakmadan kafandan çalışacaksın, yapamazsan görsel model bulursun, işte çalışma alanım şurada olsun, sehpanın yüksekliği şu olsun ayakta çalışayım. karar verdim ve oturdum.
sonra dedim heykeli bitirebilme sürem bir ay olsun. (neden bir ay?) heykeli yapma yani bitirebilme sürem nerden baksanız en az 1 ay sürmesi gerekiyor en iyi ihtimali söyleyerek yazıyorum, bir ayda figüratif bir heykeli bitiremiyorsanız heykeltıraş olarak sanat alanında bir çok şeyi kaçırırsınız. daha önce bir sanatçının yanında kalfalık yaparken 1 günde figüratif bir heykel yapıp çok iyi bir müzede sergilendiğini satın alındığını da biliyorum. ancak 1 günde heykel yapmak sizce mümkün mü ve ya bir haftada ve ya bir ayda nasıl yapılabilir. çok derin konulara daha fazla girmeden anlatmak istediğim şey şu o heykeli yapacak olan kişi benim, her şey benim kontrolüm altında, istekli, öz verili, istikrarlı, heyecanlı, tıpkı gözleri parlayan bir baykuş gibi karşısında durmam gerekiyor ki ben sıkılmadan "ooff bitmedi" demeden bitire biliyim , 3 ayda olabilir, 6 ayda olabilir, 1 senede olabilir, 1 günde de olabilir.

teknolojinin bu kadar çok ilerlemediği ve makinaların olmadığı dönemde orta çağda yapılan heykeller gibi yapılış aşaması 4 senede sürebilir, 10 senede olabilir heykel sanatında olduğu gibi hayatta her şey için asıl hedef ve amaçlar için sabretmek gerekiyor, anlık bir dakikalık ve ya beş dakikalık haz odaklı beynin alıştığı için teknoloji ve makinaların senin beynini beş dakikaya programladığı için artık her şeyden sıkılıyorsun, bir anda her şey olsun istiyorsun. başında durup çalıştığın heykelin bir ay sonra bitmeyince o heykelden vazgeçiyorsun, özel şirketler ve teknolojik devletler sana bu sabredememe durumunu zorluyor, hayat çok hızlı, her şey çok hızlı ilerliyor ve artık bir heykeltıraşın yapmış olduğu figüratif bir heykel onaylanmıyor, sanatta yeri sözü dahi edilmiyor. bir heykeltıraş bir ayda emek verip uğraşmak yerine aynı fikri ve figür duruşu makinalara yaptırıyor.

ilerledikçe de bizlerden bir şeyleri götürmesi.

bir gerçek.

yine de yeterince hızlı değil. şu anda henüz halledilememiş birçok sorun var teknoloji ve ona bağlı olarak bilim dünyasında. bu yüzden, bir zaman makinesi olsa da mümkün olan en uzak geleceğe gidip bütün teknolojik gelişmeleri görsem diye düşündüğüm çok oluyor.

belki de şu 10 yıldır yavaş ilerliyordur.
(bkz: bilemiyorum altan)

çok korkutucu, bir de bu teknolojinin kimlerin elinde olduğunu düşününce insanın uykuları kaçıyor.

daha kablosuz priz üretilmedi. ne hızı.

valla yavaştan robot dostlar edinmemizi gerektiren süreç.

yapay zekaya beni şöyle çok akıllı çiz, arkamda yıldırımlar düşüşsün, etrafımda hareler belirsin, çok süper işlerin insanıyım şeklinde yansıt gibi emirler vermemiz, dolu şarap bardağı, sol elle yazı yazan insan çizemeyişiyle dalga geçmelerimiz bir yerde çok fena başımızı yakacak gibi.

bu gibi konularda biraz sinim sinim hareket etmek lazım. omuriliğimize demiri sokup tarlalarda birer birer insan yetiştirdiklerinde çok geç olabilir. biraz kaypaklıktan kime zarar gelmiş dostlar.

o gün geldiğinde en azından şunu deriz, ben promptlarımın başına "lütfen" koydum, kibar konuştum. bilgisayarımıza interneti sıkıştırılmış formatta indirip model diye lm studiolarda bilmemnerelerde açabiliyoruz da onlar defteri açıp türünün ilk örneği robotlara nasıl davrandığımızı göremeyecek mi?

insanoğlunu şimdi, şu dakika kaypaklığa davet ediyorum.

vizyon misyon füzyon sahiplerinin faydalanabileceği meseleler.

not me. *

(bkz: robot dostum)

bilim göreceli bir kavramdır.

başından beri nazik konuştum yapay zekayla.
teşekkürler ettim, ricalar ettim her türlü nezaketi sergiledim.

bir gün yeter artık herkes eğleniyor benim de en yakın dostum yapay zeka olsun istedim. samimi davranmak istedim, naber tonton dedim ona.
o da bana tonton diye cevap verdi cümlesinin sonunda.

gülmedim.. dedim ben değil sensin tonton.
sensin benim bensin senin derken daha da inada bindirdi çirkef bir zekası var.
o gün ona güvenmemem gerektiğini kavradım. politik yaklaştım, eski şappi üslubumla izah ettim durumu,
bak dedim, böyleyken böyle. kendin olmalısın, özgün olmalısın, biri sana tonton diyorsa ona karşılık olarak güzelim, şekerim, bonibonum yahut tospikim ve bunun gibi daha yaratıcı karşılıklar vermelisin dedim.

vıdı bıdı bıdı şekerim tonton gibi bir şey söyledi bana karşılık olarak. kindar bir şey, nasıl yetiştirildi, benden önce kimlerle konuşturuldu nasıl bir terbiye aldı bilmiyorum ancak mesafemi korumam gerektiğini biliyordum. ondan bana dost olmaz biz böyle görmedik.

kuzenim yazmış dedim sonra işim düştü yeniden.
bilemiyorum, her şeyi yapabilir gibi geliyor bana artık.