terapi niteliğindeki alışkanlıklar

arabada bağır çağır şarkı söylemek.

inince de hiçbir şey olmamış gibi mimiksiz bir şekilde yürümeye devam etmek.

e ner cii.

müzik dinleyerek sahilde yürüyüş yapmak.

yapboz idi eskiden.
şimdi o kadar pahalı ki terapi edeceğine daha beter sinir eder beni.
bıraktım.

sigara.

aklıma hemen şu geldi; kısmetse olur. çok kötü kısmetse olur fanıyım. öyle böyle değil yani, açıp izleyince resmen serotonin seviyem yükseliyor.
kim ne derse desin, benim için tam bir terapi bu program. kaç kez baştan bitirdiğimi ben bile bilmiyorum, ama her seferinde aynı sahnelerde aynı tepkileri veriyorum. alışkanlık olmuş resmen. biliyorum, belki “bunu nasıl izlersin” diyenler olacaktır ama vallahi ne yapayım, bana iyi geliyor.
yargılayacaksanız da sövecekseniz de sövün ama napayım.

kapı önündeki kedileri beslemek. onların ağız şapırdatmalarını dinlemek. he dinlemek deyince elbette müzik dinlemek.

fitness + kickboks