tercih edilmiş yalnızlık

yalnızlığı seven insanların tercihidir.
bir insan sesi, muhabbet edecek bir dost aramayan tipler vardır. kendi kendileriyle kalmakta bir sakınca görmezler hatta yarar görürler ve böyle mutlu mesut geçinirler kendileriyle..

insanlarla ilişkileri minimum seviyededir. hayatın tadını bu şekilde çıkarmayı tercih etmişlerdir. güzel insanlardır.

kafa dinlemenin en güzel yoludur. kaliteli yaşamın başlangıcıdır aynı zamanda. istenilen zamanda istenilen kişilerle görüşülür ve yalnızlığa geri dönülür..

asosyalliğe övgü.

nolur yalnız kalın len.

açıkçası doğru insanlarla tanismadiginiz zaman yaptığınız tercih sonucu yaşadığınız yalnizliktir. ben mesela bunu tercih ediyordum.

sonra şans eseri birisiyle tanıştım. şimdi ikimizin tercih edilmiş yalnızlığı olsun istiyorum mesela. hani daha fazlasında gözüm yok.*



bu şarkıyı da buraya bırakayım.

kimi zaman mecburiyetten kimi zamansa keyiften dolayıdır.

tercih edilmişse orada devreye irade giriyor. yani istemek. nihayetinde insan sosyal bir varlık. nasıl bıktıysa, ne yaşadıysa, o tercihe saygı duymak gerek. melankoli takılmakla karıştırılmamalı.

mahrum bırakılan yalnızlık insanı çürütürken tercih edilen yalnızlık insanı geliştirir. yalnız olmak o kadar da kötü bir şey değil.

soyle bir durum zamaninda ufacik bir hali dahi yasanip “ulan artik duzenli birisi olsun hayatimda” isyani yarattikdan sonra o birisini bulunca fazlasi istenen durumdur.

ınce bir siniri var o sinirdan sonrasi o yanlizlik oyle tatli gelirkin asosyallik de dahi nirvanaya ulasma istegi olusturur ve bikac seneye asosyal,yanlizlikdan muthis haz alan bir adama donusursunuz.

bence guzeldir.

bence böyle bir şey yok. mental açıdan sağlıklı bir insanın kendine söylediği en büyük yalanlardan biri.

sevgili yapmak gibi buda bir tercihtir biat edeceksiniz. evet.

valla altı ay önce bir takım insanları çat çat çat diye hayatımdan çıkarak kendimi attığım dipsiz kuyu. eskiden olsa inanmazdım. (bkz: tepkisel yalnızlık) derdim. gerçi bak şimdi düşününce tercih edilmiş yalnızlık tepkisellik de içerir.
t: alışmak zaman alır.

keşke ile iyi ki arasında mekik dokutur. kaderine de söversin durmadan. neden kendi zihnimin içinde kalıyorum sorunsalı rahatsızlık verir sana. öyle ir değnek olsun ki beni hep mutlu kılsın, istersin. ama açıktır ki o türden bir değnek hiç olmayacaktır. sen de kendinle savaşmaya devam edeceksindir.

yediğimizin içtiğimizin ayrı gitmediği, çocukluğumdan beri birlikte olduğum, ikinci bir aile yerine koyduğum insanla artık konuşmuyorum. ilk başlarda pek üzülmedim ama zaman geçtikçe çok derin bir boşluk hissediyorum. az önce fotoğrafımıza denk geldim; elimizde sigara ve bira, moda sahilinde oturmuş içiyoruz. soğuktan burnumuz kızarmış ama ikimiz de gülüyoruz. sonra birbirimize bakarak çekildiğimiz fotoğrafları gördüm. bir daha yan yana gelemeyeceğimizi biliyorum, gelmeyi de istemiyorum ama zoruma gidiyor çünkü o hayatta en sevdiğimdi. ciddi ciddi yüzümü güldürmeyi başarıyordu üstelik ben bir şey başardığımda benden daha çok seviniyordu. ihanete uğradım. seçilmiş yalnızlığım hep vardı ama o benim için istisnaydı. şimdi hiç kimse yok. hiç kimseye "bugün kötüyüm" ya da "bugün bunu başardım" diyemiyorum. bugün ağlama günüm. çünkü onu kaybetmek kalbimi kırdı.


etrafımdaki insanlar bu şekilde. nasıl yalnız kalmak istemeyeyim ya?

(bkz: mastürbasyon)

pek kıymetlidir.

zamanla mecburi yalnızlığa evrilen bilinçli sosyal izalasyon

içine zorla düşülmüş yalnızlıktan paha biçilemez derecede iyidir çünkü kişi kendini her anlamda keşfetme zevkine erişebilir ve bunu yaparken kimseye de dokunmaz.

zorunda bırakılmış yalnızlık barış manço şarkıları gibidir, tercih edilen yalnızlıksa cem karaca şarkıları.
mesela bahçede hanımeli dinlerken zorundasın ama yiyin efendiler dinleyince uzaklaşma hissedilir bıkmışsın da tercih etmişsin gibi.
bence!

zorunlu olana göre daha iyidir denebilir. ama asil yalnizlik, insanlarla beraber iken de yalniz olmaktir.

zorlu ve yıpratıcı bir ilişkiden sonra aldığım karardır. kimseyi kendime yara bandı edecek kadar karaktersiz değilim çok şükür. nasip olursa olur olmazsa yalnızlık da güzel :)