tercih edilmiş yalnızlık

zorla mı itildim yoksa ben mi tercih ediyorum hala anlamadım. sosyal becerılerımın zatıf oldugunu hep biliyorum çünkü çoğu davranışa anlam veremıyorum. anlam veremedıgım içinde takılmıyorum. birileri hayatıma giriyor birileri çıkıyor her sonda ben yine tek başıma kalıyorum. tek kötülüğü yalnızlıga alısınca herkes fazla gelıyor sana zamanla

devlet bahçeli yalnızlığıdır.

etrafımda kendime örnek alacak rol model yokken, yol gösterci mentor yokken, insan ilişkilerinin (partner) "tüketmek" "haz almak" "tatmin olmak", sosyal ilişkilerin "çıkar" "dedikodu" "insan kullanma" "maddiyat" olduğu bir yerde tercih edilmiş yalnızlık, sessizlik ve zamanın kısalığı, tek bir hayatın oluşu... benim için tercih sebebi.

belli bir yaştan itibaren dünyanın kendi kapımın önünden ibaret olmadığını, üstelik sağlıklı olanın doğru bilgiyle olduğunu, doğru bilginin göreceli olduğunu, içine doğduğum kültürün devamı için gerekli birikim... gerçeğe yakın bilginin bilim, felsefe, sanat, sosyoloji, psikoloji, tarih, edebiyat... olduğunu anladıktan sonra hayatı acısıyla tatlısıyla kendi köşemden kabul edip ve bir sanatçı-eser-yaşam gibi karşıladğımda tercih sebebi.

izlenceler, okumalar, gezmeler, tercih ettiğim insanlar... sahte olan çoğu şeyden daha güzel.

her şeyin hızla ve telaşta tüketildiğini görüyorum. telaş taşımamaya çalışıyorum.

"kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya" diyor ya gülten akın... tam olarak bu.

başta tercih, zamanla kurtulunamayan hale gelecek olandır. insan ne psikolojik olarak ne de yaşam olarak yalnız yaşamaya müsait bir canlı değildir kim ne derse desin. hayatta çiftlerin birbiri yerine üstlenmesi gereken görevler hep vardı hep var olmaya devam edecektir. bu yüzden eşinizi bulun ve üstünüze düşen görevi yapmaya çalışın. her şeyi değil.