türk insanının beceremediği şeyler

bana ne, bilmiyorum, anlamadım kelime / cümlelerini kullanmak.

kaliteli aksiyon filmi.

yıllardır gözlemlediğim şey bireysel kararlarını veremiyor milletimiz. yanlışı görse bile elalem neder diye veya dışlanma korkusundan hiçbir şey yapmıyor. kendi değerleri oluşmamış zorba, saygısız insanlar yetişiyor. ne yazık.

sakin ama kararlı bir şekilde sınır çizmek, sınır çizene saygı göstermek.. ya aşırı derecede fedakar olup alttan alıyoruz, kendi benliğimizden taviz vermeyi erdemlilik sanıyoruz, ya da aşırı sabrın sonu selamet değil felaket oluyor, biriktirip biriktirip patlıyoruz, bu sefer de atara atar, gidere gider modunda her şeyi yakıp yıkıyoruz... halbuki, zamanında sakin ama kararlı bir şekilde sınır çizebilmek gerekir ki iki uçlarda gezinmeyelim...

kavgasız; gürültüsüz, mahalle, çevre, dost toplantısı yapmak. tanımadığı; bilmediği, sokakta, otobüste, tramvaydaki insanlara sebepsiz yere selam vermek. yolda giderken çarptığı, tokuştuğu kişilerden özür dilemek. caddede, sokakta yürüyen mini etekli, frapan giyinmiş kadınlara bakmadan durmak. örnekler çok, sayfa yetmez.

tartışmak türk insanın asla düzgünce yapamadığı bir olay bunu en güzel sokak röportajlarından görebilirsiniz. genelde bu olayın fitilini bir cahil yakar ve ortada havai fişek etkisiyle sözcükler cümleler oradan oraya savrulur ve çözüm hiç üretilmez genelde.

türk insanının iyi yönlerini görmek.

iletişim.

köle zihniyetinden kurtulamamak, her seçimde kendine sahip aramak.

dinlemiyor. bu da birçok sorunun sebebi oluyor.

tanimda bir kıyaslama sezinliyorum,
bir türk kadar savaş görmüş, darbe görmüş, kötü yönetilmiş,çocuklarını vatana feda etmiş başka bir millet var mı acaba? bir düşünün osmanlı'dan cumhuriyet'e kadar biz türkler neler yaşamış..
hayla ezilen asgari ücrete tabi tutulan, sefaletle boğuşupta bunu da şükür diyen, insanı şartlarda diğer ülkelere kıyasla, yaşamamış bizler..
adam yol yaptı makarna dağıttı diye olsun buna da şükür diyorlar, çünkü şunu iyi biliyoruz giden geleni aratıyor.
düşünce özgürlüğümüz bile yok aslında, mesela gemicik diyemiyoruz, kontesimizin çantasını konuşamıyoruz, gecmedigimiz köprünün hayla vergisini veriyoruz. aksini hiç yaşamadık bu ülkenin başına gelen her kimse, önce ben dedi fakat ne bukadar ezdi, ne bukadar ezdirdi bu halkı olsun yine de ve her daim;
ne mutlu türk'üm diyene !

kendisini ilgilendirmeyen konularda sessiz kalmak, uzmanı olmadığı konuların uzmanıymış gibi bir de işi bilene iş öğretmeye kalkmamak, başkalarının hayatlarını kurcalamamak, sınır çekebilmek ve sınır çekenlere saygı gösterebilmek, özel hayatı ilgilendiren konularda insanlara soru sormamak, "hayır" diyebilmek, ima yerine açık iletişim kurmak.

organize olmak

seks, siyaset ve başarılı olanı tebrik etmek.

kendi işine bakmak.

dinlemek. eğer dinlese, konuşulan konu üzerine güzelce tartışabilir aslında.

başka hayatlara da okey olmak

önüne bakmak. sadece kendi hayatına bakıp, başkasını incelemeden ,izlemeden rahatsız etmeden, dümdüz önüne bakmak türk insanı için çok zor. bir başkasının ne giydiği, ne içtiği, kimi sevdiği, nerede kiminle ne yaptığı o kadar önemli ki bazıları için başkalarını izlemekten önlerine bakamıyorlar. bize ne diyemiyorlar. kimse kimsenin özgürlüklerini ihlal etmediği sürece istediği yapabilir demeyi öğrenmek lazım. sadece önümüze bakmak lazım.

özür dilemek..garip bir biçimde özür dilemenin aslında bizden bir şey götürmeyeceğini hatta bize bir şeyler katabileceğini asla anlayamadılar, hatalı olabilirsin, insanız. bu çok doğal ama hatanı anlayıp özür dilemek neden bu kadar zor geliyor asla anlam verememişimdir.

(bkz: tabi bir de özür dileyince karşı tarafın bir taraflarının kalkması var, o da onun hatası, naparsın)

kesinlikle bir şeyi bilmediğini kabul etmek. gerçekten her konuda herkes çok bilgili ve ne söylerlerse doğru onlar için. boş tenekeden boş ses çıkar sözü toplumuzu çok iyi yansıtıyor bence. son olarak da dark'taki amcanın sözünü eklemek istiyorum: bildiklerimiz bir damla, bilmediklerimiz ise bir okyanus.