türk insanının beceremediği şeyler

liste uzar gider ama insani anlamda olan güdüleri sıralarsak;

empati,

kibarlık,

anlayış,

bencil olmamak ve çıkar gütmemek,

dürüstlük,

liyakat,

sadakat,

güven,

lügat (hakaret etmemek),

ve maalesef en önemlisi sevgi..

trafik kuralları
eleştiriye gelememek
her işin son dakikaya kalması (vergi ödemelerine bakın.hatta ay başına sarkıyor)
temizlik

isyan
ayaklanma
devrim
ihtilal.

sorumluluk sahibi olmak,

mantıklı riskler almak,

kendini eğitmek,

cinselliği kontrollü tutabilmek ve sapıtmadan yaşayabilmek,

çıkarcı olmamak ve vatani görevlerini yerine layığı ile getirilebilmek,

kibar - anlayışlı olmak ve gerçekten objektif bir ahlaka sahip olabilmek..


çalmamak, çırpmamak, kimsenin üstüne basarak para kazanmamak,

emek taciri olmamak,

cinsiyetler arası eşitliği savunmak ,

farklılıkları benimsemek ve daha niceleri..

gördüğünüz üzere, neye elimizi atsak; hepsi hatalı bu ülkede. doğrular elle sayılıyor, yanlışların listesi ise, uzaya uzanıyor.

bizim toplum insani açıdan kocaman bir hiçlik.

kurallara uymayı beceremiyorlar. böyle olunca kuralsızlık tek seçim, olarak hayatlarını yönlendiriyor. buna da benim halkım işini bilir diyorlar…

o çok vakit alabilir. 'becerebildiği' şeylerden söz edelim bence.. :)

hazmetmek.

kılavuz okumayı becerememesi. elektronik alet alır, kullanma kilavuzunu savurur gider. trafik icin kılavuz vardır, okuyamaz. sosyal yaşantının kılavuzunu okuyamaz. bizim milletimiz hiçbir şeyin kılavuzunu okumaz. eğitimini reddeder. bi haltı da beceremez bu yüzden. becerebildigi isleri de derme çatma “oldu bitti” mantigiyla yapar.
klima kullanmaya da ayni mantikla bakar, sekse de.
yemek yemeye de ayni mantikla bakar, metroya binmeye de.

ateist olmak başı çeker bu konuda. tam evrim, darwin falan diyeceğim, komşular aşure getiriyor falan. tadı da güzel şimdi.
tabii kapıda allah kabul etsin fasılları falan oluyor.
zor iş hocam.
deist olsak hiç yoktan iyiydi.

büyük kısmı için kendi dilinde yazılanı ve anlatılanı anlamak.

ne yaparsanız yapın olmuyor, o beyinciğe erişemiyorsunuz.

unutmamak

eleştiriye gelememek ve dayak yiyememek.

evet. yiyememek.

eğer kızın abisi seni dövdüyse ve sen o kızla konuşmayı kesmişsen (ki doğaldır, bazı kavgalar sonucundaki mutluluğa değmeyebilir), daha sonra o kızın abisini tenhada kıstırıp bıçaklama (tabi diğer ihtimalde de bıçaklama, dur bi dinle).

ıntikam peşinde koşma arkadaşım. çünkü intikamın seni tatmin etme miktarı, senin psikopatik eğilimlerinle doğru orantılı. ve o intikamı ne kadar almış olursan ol, içindeki ateş sönmeyecek. sen kendi kendine söndürmek zorundasın. bunu sadece gelişerek ve büyüyerek yapabilirsin. bu büyümeden sonrası da zaten çorap söküğü gibi gelir.

usturupluca, ye dayağını otur. sonra da düşün "ben bu dayağı niye yedim; gelecekte yememek için ne yapabilirim"

" bu konuda bir fikrim yok. bilmiyorum" diyememek. cahil özgüveni içinde olmak. her şeyi bilemezsin kardeşim. çoğu şeyi de bilmeden öleceksin zaten.

ahlâklı olmayı beceremiyor.. fırsatçılık her olayda gün yüzüne çıkıyor..

empati

sevişmeden uyumak.