türkiye bir yemek olsaydı ne olurdu sorunsalı

karışık kebap.

haha soruya bak tabiki şırdan.
ve onu yiyen kişiyde "senınde yemediğin ya rock kalmadı hea" derdik.

mozaik pastası olurdu.pek çok farklı oge bariniyor.

daha da yakışanı türlü .patates,patlıcan fasulye, kabak,biber.ne arasan var.

(bkz: güveç)

türlü.

türlü olurdu.malumunuz demografik yapımızdan dolayı..
tatlı olsaydı da aşure olurdu...

imam bayıldı..! imamlarca yönetilmeye bayılmasından da mı anlamıyorsunuz.. :)

hamsili ve kıymalı baklava.

cacık...

yerli halkın hazırladığı, boğazdaki aşiretin ve dışarıdaki ağa babalarının götürdüğü yemek.

türlü olurdu. patates, patlıcan, domates, sarımsak biraz da et.

yaz günü 48 saat açıkta bırakılmış türlü olurdu.

türkiye bir yemek olsaydı, muhtemelen menemen olurdu.

düşünsenize, herkesin malzeme listesi aynı: domates, biber, yumurta. ama iş tarife gelince kıyamet kopar: soğan konur mu, konmaz mı? işte türkiye tam olarak bu; hepimiz aynı tencerenin içindeyiz ama nasıl pişmemiz gerektiği konusunda asla anlaşamıyoruz. bir yanda “soğansız menemen medeniyettir” diyenler, diğer yanda “soğansız olmaz” diye bağıranlar. bu tartışma, aslında yüz yıldır farklı konularda sürdürdüğümüz büyük tartışmaların mutfak versiyonu. hepimiz aynı tabağa kaşık sallıyoruz ama birbirimizin kaşığından gelen lezzete karşı önyargımız baki.

menemenin en güzel yanı, tarifin ne kadar karmaşık olursa olsun sonunda ortaya sıcak, renkli ve kokusuyla iştah açan bir şey çıkmasıdır. türkiye de öyle; içinde acısı var, tatlısı var, biraz yanık kenarları var. kimi zaman fazla tuzlu oluyor, kimi zaman da sulu; ama sofradan kalkarken “yine de güzeldi” diyorsun. ve tabii ki menemeni en güzel yapan şey, hangi ocağa konursa konsun mutlaka fokurdayarak pişmesi. türkiye de öyle; hep bir kaynama hâlinde, asla soğumayan, arada taşsa da yeniden toparlanan bir tencere.

kısacası, türkiye bir yemek olsaydı, menemen olurdu… ve biz de hâlâ başında toplanmış, “soğanlı mı, soğansız mı?” diye tartışmaya devam ediyor olurduk.

mercü

tek yemek tanımlayamaz bence. kruvasanlı pişili, çikolatalı tulum peynirli, çaylı portakal sulu köy kahvaltısı olur. kiminin aç kiminin tok kalktığı, ne yiyeceğini bilmediğin, bolca israf edilen ve alabildiğine tutarsız.

türlü olurdu.

hangi yemek olurdu bilmiyorum; ama mükemmel görünürdü ve plastikten yapılma olurdu.

(bkz: ye kürküm ye)

vıcık vıcık soslu tavuk dürüm.

kebap olurdu. herkes bize kebap diyor zaten. online oyunlarda bir takıma girip muhabbete başlıyoruz. türküm diyorum. elin rusu ooo welcome mr. kebabb diyor. r'yi bastırıyor bir de söylerken pislik herif *

biraz ondan, biraz şundan aman acıkta şundan koymayı da unutmayalım.
sanırım tuzlu ve kıymalı aşure çok doğru bir tanım olabilir.