türkiye'de yaşama nedenleri

katledilmiyor olsa eşsiz bir doğası var, yok edilmeye çalışılmıyor olsa büyük bir kültürel zenginliği var, bir de zeytinyağlı yaprak sarma var.

zorunluluk.

paramın olmaması.

türkiye'de doğmuş olmak.

aynı dili konuştuğun, aynı kültürü paylaştığın dostlarla olmanın pek çok lüksten daha elzem olduğunu fark etmektir. birlikte aynı şarkıyla neşelenip, aynı şarkıyla içlenmek az bir şey değil. mahrum kalana kadar anlamıyor insan önemini. tabi bu size çok hava cıva gelecek. tecrübe etmeden anlaşılması güç bir şey zira. ben de anlamazdım yaşamasam.

başka yere gidecek paranın olmaması.

alışkanlıkları sevmek ve durum değişikliklerinden korkmak. he bir de türkiye bu haldeyken dışarı gitsem ister istemez bir ön yargı olacak gittiğim yerdeki insanlarda. entegrasyon mentegrasyon uğraşmak yerine kendi çöplüğümde olma hissiyle tatmin oluyorum.

mecburiyet. yeterli param olsa yaşamam.

çünkü başka yere gidemedik daha.
derler ki insan doğduğu yerin toprağından yaratılmıştır. o toprağa gömülür ve geri döner o toprağa bir nevi borcunu öder.
belkide bu yüzden memleket hasreti çekiyoruz köyü özlüyoruz.

türkiye aslında zenginler için iyi bir ülke. paran varsa çok üst düzeyde hizmet alırsın. ülkede modern kölelik sistemi uygulandığı için çalışan maliyetleri yurtdışına göre çok ucuz kalıyor. devlet içerisinde işini halletmek istersen zaten mekanizma belli anlatmaya gerek yok. vergi desen zaten zenginlere sürekli vergi affı geliyor. o nedenle yurtdışında yaklaşık 7 sene yaşamış biri olarak size tavsiyem aslında paranız yoksa yurtdışına gitmeyi denemenizdir. paranız varsa da biraz orada biraz burada tarzı bir yöntem daha mantıklı olurdu. zenginler için ucuza iyi hizmet almak türkiye'de kalmak için bir sebeptir.

siz nerelisiniz bilmiyorum da ben didimliyim, hayatım ege kıyılarında geçti, üniversite ise akdeniz..
bilmiyorum aga. yani dünyada böyle coğrafyaları bulmak çok zor. aynısı olcaksa geleyim bende yurtdışına, takılırız. ama başka türlü, sadece tatil için giderim, bir kaç hafta kalır götü başı dağıtırım, sonra dönerim ege’ye.