türkiye'de yaşamaktan nefret etme sebepleri

yobazların her yeri ele geçirmesi.

tepki gösterilmesi,birlik olunması gereken konular varken saçımızı taramamızdır.

(bkz: köy yanarken hafifmeşrep kadın saçını tararmış)
(bkz: anladınız siz onu)
herkes politikayla ilgilenmez,zorunda da değil fakat;
politize olmak değil bu,yediğin kaba gelecek olan yemeği seçmek.yeterince b_k yemedik mi?

ekonominin kötü,hayatın pahalı olması,özgürlük denen kavramdan bihaber olmamız,adaletin yalnızca kadın ismi haline gelmesi,avrupa ve abddeki gençlerin birkaç hafta harçlıklarını biriktirerek alabilecekleri şeylerin bizim için kafdağının ötesinde denilecek kadar imkansız olması(misal ps5,telefon,bilgisayar.....)
ve bunlar sadece şu anda aklıma gelenler hepsini yazmaya kalksam ömrüm yetmez

eğitim ve adalet sisteminin yerlerde olması.
insanlara ve hayvanlara değer verilmemesi.
ekonominin yerlerde olması.

ben nefret edemiyorum bu coğrafyadan. garip bir bağ var bu topraklarla aramda.

gezdim, gördüm, dolaştım yine döndüm soluğu kürkçü dükkanında aldım.

nefes alamadım buralardan uzakta.

ne yaparlarsa yapsınlar olmuyor. nefret ettiremiyorlar beni bu coğrafyadan...

çocukluğum geliyor aklıma, birlikte japon kale, dokuz taş, yakan top, saklambaç oynadığım rum ve ermeni arkadaşlarım...

hele ki plastik borularla oynadığımız külah atmaca yok mu?

ucuna iğne iliştirilirdi külâhların. külah adres sormazdı. kime isabet ederse etsin acıtırdı. hemde ne fena acıtırdı. herkes yandım anam diye bağırırdı...

isimlerimiz, tabiyetlerimiz , mezheplerimiz, oyumuz, buyumuz fark etmezdi.

mahalle maçlarında tek vücuttuk. mahalle kavgalarında voltron'ı oluşturmadığımız tek bir an olmadı.

son demleriydi, bizimkisi sanırım bu güzelliklerin, haliyle bu güzellikleri yaşayınca unutamıyor insan. içinde bir umut taşıyor. nefrette edemiyor. hatta nefret etmekten utanıyor.

burukluk sadece benimkisi, üzüntü, keder...

bir şeylerin yarım kalmışlığı.

işte o yarım kalmışlık varsa insanın içinde, ne yapsalar ne etseler de nefret ettiremiyorlar. mavi gökyüzünü size dar etseler de, içinizden hep güneşin yeniden doğacağı o anı bekliyorsunuz.

gideniyle, kalanıyla, acısı ile sevinci ile buradayım işte...

bu memleket benim neticede, kimilerinin zoruna gitse de, buradayız... tekkeyi bekliyoruz bizim gibilerle.

sanmayın çorbayı da içmeyeceğiz. içeceğiz elbette.

siyasal erk ve ona tapanlar yeter de artar bile.

bu ve benzerleri..
(bkz: alaattin çakıcı'nın adliyeye çakarlı araçla gitmesi)

insanı. ıskandinav halkını koyup doğu ve güney sınırlarına duvar öreceksin. vallaha tadından yenmez.

orta doğu'nun saçma kültürü ve zihniyetinin varlığı. ülkenin gelişmesindeki en büyük engeldir. ülkemiz bu cahil kafalar yüzünden istediği çağdaş yaşama ayak uyduramıyor.

temel ihtiyaçlardan bile kısmak zorunda bırakan yüce ülke ekonomisi ve işlerin bu noktaya gelmesine sebep olan, göz yuman cahil insanlar.
kendisinden farklı bir fikre sahip tüm insanları terörist ilan eden vatan sevdalıları(!).

teknoloji devrinde, teknolojiye ulaşamamak.
elin adamı en düşük sistemli laptop için 150 birim öderken, biz 2500 birim ödüyoruz.

(bkz: adalet ve kalkınma partisi)

yobazlar.

olumlu ya da olumsuz; hak ettiğinizin karşılığını alamamanız.

insanların kendi haklarını savunmaya çalışmasının halk tarafından linçlenmesi. bu ülkede büyüdükçe gördüğüm en garip şeyse herhangi bir konuda iki farklı düşünceye sahip cahil kesimin birbirleriyle sürekli savaş halinde olması ve ortada kalan, sadece huzur isteyen kesimin oradan oraya savrulmasıdır.

ne olursa olsun vatanım nefret eden gidebilir.

(bkz: kadın cinayetleri)

her sorunu hallederiz de, artık bıktıran usandıran utandıran “kadına şiddet” ülkeden nefret etmek için en geçerli sebepdir.

bir çok sebebi var, hangisini sayalım?
ülkede yaşayan hiçbir vatandaşın görüşüne, dinine, cinsel yönelimine, ırkına saygı duyulmaması. empati kurulmaması, kadınların bir mal olarak görülmesi ve beraberinde gelen tecavüzler. küçücük çocuklar yorumlarda birbirlerine biber gazı tarifi veriyorlar.. ben artık ülkemden her şeyi bekliyorum.

türkiye'de yaşamaktan nefret ettiren sebeb bütün ömrün boyunca başarının peşinde koşup asla hak ettiğin hayatı yaşatmaması daima hayal kırıklığına uğratması