türkiye'de yaşamaktan nefret etme sebepleri

uzun süre avustralya,yeni zelanda ve japonya'da kalıp şimdi de doğduğum küçük anadolu şehrinde yaşamayı tercih eden biri olarak hiç bir sebep görmediğim hede.. siz kendinizi eğittiğiniz süre her yer size kadıköy

vergi ödemekten kendimizi de eğitimez olduk. neyse ki yurt dışına çıkacak kadar kendimi eğittim.

yok. hiçbir zaman kendimi bir ülkeye ait hissetmedim. buna rağmen yaşadığım ülkeden nefret etmiyorum. kötü ekonomisine, cozutmuş iktidarına, işe yaramayan muhalefetine, kötü olaylara, aşağılık kompleksi içerisinde boğuşan yaşıtlarıma, gerçekten iş bulamayacağı bölümleri okumakta ısrar edip yine de b?k atan abilerime ve ablalarıma, anlayışsız ebeveynlere, liyakatsizliğe ve sanatçıdan başka her şey olan sanatçılara rağmen nefret etmiyorum. her şeye rağmen umudum var, ülkemi seviyorum, olduğu coğrafyayı seviyorum. umarım gitmek isteyenin bir an önce gidebileceği, kalanın memnun olabileceği, adaletin sağlandığı, liyakatin olduğu, fakirin geçinebildiği ve turistler kadar rahat yaşayabildiğimiz bir ülke haline gelir.

(bkz: #1166108">#1166108)

(bkz: türkiye'de yaşamayı sevme sebepleri) 'ni yazsak daha az yorulacağımız başlıktır.
ama neyse kısaca yazayım kadın olmak. erkek olsam kesinlikle türkiye'de yaşamaktan bu kadar nefret etmezdim. yine ederdim ama bu kadar değil.

nefret etmek değil de beni üzen durum var. kendi ülkemde 2. sınıf insan muamelesi görüyorum. araların bir eli yağda bir eli balda.

emek verip karşılığını türk lirası almak ve giderlerin cümlesinin dolara endeksli olması. yani lira kazanıyor dolar harcayacak hayatta kalmaya çalışıyoruz. bu pekâlâ "hükümetin yanlış para politikası" ama bu tanım insana ferahlık vermiyor. insanın zorundan kendini silkmesi geliyor. bu nefretin sadece parasal yönü. nefretin cümlesini yazmaya kalsak bugün yarın kış mevsimi zati sonra işin yok silivri.

akp ve anadolu irfanı başı çeker.

ekonomik kriz
işsizlik
malum parti.............
ya artık yeteeeer bıktım. o kadar çok sorun var ki neresinden kurtarabiliriz hiç fikrim yok.

otobüste yanınızda oturan kişiden görüşmediğiniz uzak akrabanıza kadar herkesin üzerine vazife olmayan şekilde hayatınıza müdahil olmaya çalışması.

(bkz: akp) ve onu destekleyen yobazlar sürüsü.

cahil, görgüsüz, yobaz ve aptal türkiye ahalisidir.

cahilliktir.

tonton amca tonton teyze güzellemesi yapmasın kimse. cahillik derken orhun kitabelerini okusunlar demek istemiyorum tabii ki. saçma sapan hurafelerle, dedikoduyla uğraşacaklarına biraz beyinlerini çalıştıracak bir şeyler yapmalılar.

bırakın oy vermeyi, bu insanlar daha hangi ışıkta karşıdan karşıya geçeceklerini idrak edememiş insanlar. öğrenmek şöyle dursun bir de bunu yapabilme özelliğine sahip olduğunu düşünüp böbürleniyor. kırmızı ışıkta geçme desen seninle bir de kavga eder.

özellikle eğitime açık insanlar çoğunlukta olmadıkları müddetçe burası görünüşte batılı gözüken ama asla öyle olmayan bir ülke olarak yoluna devam eder.

genellikle başka ülkede yaşama deneyimi olmadığındandır.

çok var ya valla yazarken yoruluyorum o yüzden boşver.

bir sürü şey var ama hayat pahalılığı günden güne insanı yıpratıyor

atama yapılmaması ya da çok az atama yapılması.

artan zam oranları ve işsizlik.

hayatın gittikçe zorlaşması, insan yaşamının zorlaşması

evlilik baskısı.evlenmeyen kadına kusurluymus gibi bakılması,hissettirilmesi.