türkiye'de yoksulluk sorun olmaktan kalktı

kalktı zira artık sorun değil olağan bir durum haline geldi.

sıradanlaştığındandır.

asgari ücret açlık sınırının altında kalmış durumda. bu gayet net bir veri. yoksulluk sorun olmaktan çıktı çünkü ülkenin ekonomisinin kötü olup olmadığını sadece döviz kuruyla okuyan cahil evet cahil bir halk var.

enflasyon yok marketler pahalı satıyor diyenlere söylenecek çok şey var ama artık anlamlı gelmiyor.

bizi seçim kurtarır o da belki.

çünkü neredeyse herkes yoksul. o yüzden pek de dert edilmiyor.

yoksulluk out,
fakirlik in.

yani sonuç olarak doğru bir değerlendirme.

dikkat ederseniz çabuk kalktı !!!

sorun olmayı geçti kader oldu.
bunlar geldiğinde bir orta direk vardı
şimdi yok
herkez fakir
bu insanları varlıkta eşitleyemeyen zekasına ittirdiğim mal herif yoklukta eşitledi.

fazla buzlu bademi olan?

her zaman, her koşulda zehirli ve tehlikeli olabilecek bir açıklamadır bu gibi söylemler.

ülkemiz için geçerli değil ama, örnek verelim 100 milyon nüfuslu bir memlekette yoksul sayısı yüzde 10'dan 5e düştü.
bu durum 5 milyon kişinin yoksulluktan çıktığını ve yüzde 95 in yoksul olmadığını gösterir ama bir yandan da 5 milyon yoksul, bu söylemden dolayı bilenir.

kaldı ki yüzde 95 yoksul olmayan bir ülkede dahi insanların yüzde 20'si yoksul olduğunu düşünebilir.

halihazırda 7 asgari ücret maaş alan bir arkadaşım var.
durumunun iyi olduğunu söyleyene "bir ev bile alamıyorum, nesi iyi" şeklinde cevabı var. sübjektif ve saçma ama kendisini yoksul olarak görüyor.

yani böyle bir söylemden kimse, oh yoksulduk artık değiliz, doğru söylüyor şeklinde bir düşünceye girmez.
bunu dahi muhakeme edemeyen insanın, bakanlık görevinde de düzgün bir muhakeme yapabilmesi beklenemez.
buradan dahi düzgün bakan tercihleri yapılmadığı anlaşılıyor.

öncelikle doğru tanımdan başlayalım; yoksulluk değil, “ sefalet”.

sefalet türkiye’nin sorunu değil, türkiye’nin üzerine kurulduğu gerçeklik. atatürk’ün bize emanet ettiği devlet ideolojisinden çok uzaktayız şu an ve bu inanılamaz canımı sıkıyor. seçime geri sayarken, tırnaklarımı yiyorum öfkeden.

insan kendi halkından nefret eder mi? ediyorum.

göz göre göre sahip oldukları cehalet, bize verilen tüm haklarımızı elimizden aldı ve almaya devam ediyor. demokratik bir ülke olarak kurulduk ve atatürk her aşamasını ince ince planladı. ülkeyi saygı değer bir konuma taşıdı ama bir avuç eğitimsiz insan ülkeyi osmanlı çöküş dönemine geri götürdü.bir tek vahdettin ve abdülhamid eksik. onlarda olsaydı, tarih tekerrür ediyor derdim.

türk halkının en büyük problemi; cehaleti ve eğitimsizliği. eğitilmekten yoksun olan niteliksiz, koca bir beyin sirkülasyonu içerisinde nefes alıyoruz. üzgünüm ama 21 yılımı kendi dar görüşlülüğü sebebiye yok etmiş bir ülke dolusu insana olumlu bakmaktan çok uzaktayım çünkü benim bu ülkenin vatandaşı olarak, hayat standardımı düşürdüler. imkanlarım ve yasal haklarım onların eğitimsizliği yüzünden yerlerde sürünüyor. onların attığı oyların bedelini yıllardır ben/ biz ödüyoruz.

umarım bu seçimde yeni gelen kuşak ile başaracağız. z kuşağına güveniyorum. başaracağız.