uzun entrylerin okunmaması

bence girizgahla alakalı bir durum.
ışık gördüysem okuyorum, sarmadıysa o entryi hiç görmemiş gibi yapıp başlığı terk ediyorum.

doğal olan durumdur. her konu herkesin ilgisini çekmiyo. zaten dünya üzerinde söylenebilecek şeyler de az çok söylendi. elimizde üslup kaldı sadece.

şahsen önce başlığa bakıyorum ilgimi çekmiyorsa güle güle.
ilgimi çekiyorsa girip tanımlara bakıyorum, ilk cümlesi öncelikle, şimdi, en gibi klişe sözcüklerle başlıyorsa hayatta okumam. hatta eksi butonu gelsin de eksileyeyim hepsini. sotedeyim pusudayım.

ha yazar kişisi madame ise okurum. parmakcağızcıklarını yormuş o kadar yazık değil mi.

ben okuyordum ama

girişin etkileyici olması gereklidir. yoksa sarmıyor bazen.

kimin umurunda?

pandemide odaklanma sürem 3 dakikaya indiği için uzun entry okuyamamakla birlikte sözlüğe bilgilenmek için değil son haberleri okumak, biraz eğlenmek ve içimi dökmek için giriyorum genelde.

sahsim icin, 'kolum kadar uzun entry okutacak marka degerine sahip yazar' olmadigi icin gayet normal hadise. kimse benden iyi degil anacim.

açık konuşayım ben hiç bir entryi okumuyorum.
yazıyorum geçiyorum. *

yok öyle bir şey.

ben kısa olanları da okumuyorum. sadece kendi kendime konuşup çıkıyorum. evet.

okutabilmek de önemli işte arkadaşlar.

peynir kalıbı gibi bırakmışsın oraya yazıyı.
sen yazarken iyi de, ben okurken nasıl olacak?
arada bi satır başı yap değil mi? parça parça gitmiş oluruz hem...
kolaylaştırsan ne olur yani, okuyucunun işini?
kaybolup gitsin istiyorsun sanırım, iyi peki.

'kopyala- yapıştır'ları ben de okumuyorum. yani 3-4 kaynağı da birleştirmemiş, direkt xyz sitesinden almış koymuş, besbelli.

bir de dandik kaynaklılar var. adam amerikan çomar oğlu çomar sitesinden yalan yanlış metni kafasına göre çevirmiş. onlar da ilk paragrafta kendilerini belli ediyorlar.

ha son olarak, "hayatın bize bıraktığı karanlık ruhum" tayfası var. ya 5 paragraf bunalım yazmış, dili de kötü.

tanıdığım çoğu uzun yazan yazarın ipinde değil bu konu, kuşağını bilmem. yazam mı uzun uzun? sevan and the üşeniyan.

anlatmak var anlatmak var şimdi. uzun yazmak marifet değil okutabilmek marifettir.

nasıl olsa okumazsın. istediğimce yazayım.
bu gece sanki çok önemli bir şey varmış gibi kendime keyif gecesi armağan etmek istiyorum sevgili yazar.
şu an vardiyadan dönüyorum. kendime paramın yettiği kadar alkol alıp * eve gideceğim.
bu nedenle içimde tarifsiz bir coşku var. kesin birileri niye aldın niye içiyorsun diyecek yine.
bunu engellemek için herkes uyuduktan sonra gizlice sarhoş olmayı planlıyorum.
bu gece anlamsızca kutlayacağım bir şeyleri.
müzik filan dinlerim. sana tanım girerim.
eğer yağmur yağmasaydı sana balkondan fotoğraf da atardım. belki durur o zamana dek.
ya da balkonun iç kısmında otururum.
balkon kapım azıcık sorunlu. eve gider gitmez açıp kapayayım da gece açarken çok ses olmasın.
çok heyecanlıyım sözlük.
yarın ölecek miyim ne.
*
not: heyecandan hep yanlış yazmışım. düzelttim.

benim de uzun tanımlarım daha fazla etkileşim alıyor yahu*

bence kısalar da okunmuyor.

*

ilk satırları okuyup sonrasının okunabilirliğine karar veriyorum. evet okumadıklarımda var merak edip dahasını, sonuna kadar okuduklarımda. yani muhtevasına ve diline göre değişir bir durumdur

ben okuyorum, beğenirsem de artımı verip geçiyorum.

insan kafasını dağıtmak için geliyor bir de kitap gibi tanım mı okuyacak?