vücudunuzun sizi ele vermesi

heyecanlandığımda karşımdaki insanın gözlerine bakamıyorum gülmemek için zorluyorum. ellerim titriyor terliyorum çok kötü birşey inanılmaz derecede rahatsız ediyor

heyecanlandığımda, utandığımda, rahat hissetmediğim ortamlarda hem yüzüm domates gibi olur hem de parmaklarımı çok fazla hareket ettiririm bu yüzden insanlar bana hiperaktif misin diye sorup duruyor. hayır abi ortam beni geriyo yoksa gayet de uyuşuğun tekiyim. :')

herkes efendi efendi yazmis ama bir de erkeklerde olur olmaz zaman ve mekanlarda meydana gelen ereksiyon durumu var ki toplum icinde cok büyük sıkıntı olmaya aday.vücut bu durumda da kendini ele vermis oluyor.bir masada bir toplulukla oturuyorsunuz ve sanat tarihi konusuyorsunuz ama masanin altinda olay bambaska.konsantrasyon vb. zaten gidiyor ama daha da fecisi uzun süre ayağa kalkamiyorsunuz , ter basiyor.üstelik çoğu zaman sabah ereksiyonu gibi de değil çok daha uzun oluyor.allah baska dert vermesin tabi.

kişinin kendi elinde olan bi durumdur.tabi zekasını kullanmayı bedenini yönetmeyi bilen biriyse. bazen manipülatif olursun ağlamaklı bişey anlatır yaparsın aslında sen buna ağlayacak biri değilsindir yada gülüp eğlenip neşe saçarsın aslında çok sinirlisindir yada canin acıyordur ama bunu kimse görmez anlamaz dolayısıyla vücudunuz sizi ele vermez eğer veriyorsa bu siz istediğiniz içindir.

beni bakışlarım ve yüz ifadem ele veriyor. eğer ortamda birinden yada birilerinden konuşmaktan hoşlanmıyorsam bunu yüz ifademden anlayabilirsiniz. genel olarak sinirli bir duruşum var o ayrı ikisini ayırt etmeleri gerek. *

hangi durumda olduğu önemli, dolandiriciysaniz sıkıntılı yakalanirsiniz, asiksaniz sıkıntı yakalanır ama anlasilmamazliktan gelirsiniz

okuduğum birkaç yorumdan anladığım kadarıyla sadece tek açıdan yaklaşılmış olan başlık.

vücudumuz bizi sadece duygusal konularda ele vermiyor. var olan hastalıklarımız konusunda da ispiyoncunun önde gideni.

şurada şöyle bir ağrı mı var? o zaman nedeni şu olabilir.
burada böyle bir şişlik mi oluştu? muhtemelen şundandır.

içimizde ne varsa dışımıza da onun yansıması sadece manevi bir olay değil özetle.

vücudum beni ele verir mi bilmem ama yakında karaciğerim elime verecek onu biliyorum.

ne yapalım, başa gelen çekilir.

sinirlenince başıma üzülünce mideme vuruyor. yine bulduk bir şeyler. üzülünce gözlerim de acıyor. yılmaz güney demiş cezaevinde. cezam ne kadar uzun olursa olsun. yeterki koridorlar uzun olsun. inandırıcı mı. bence değil. o an için kendini avutmakla alakalı bir şey.
yürümek ağaçlı denizli bir yol varken neden dört duvar arasında olsun.
birlikte gülmediğin birileri yoksa tek başına gülmek tek başına yürümek tek başına yemek yemek...
rüyamizi bile anlatacak birilerini arıyoruz.
insan yeri geliyor günahı paylaşıyor. herkes kendi payına razı.
ben çöl buz temalı vahşi doğalı filmleri seviyorum. ama bu şey gibi değil. bir grup gencin bir eve gidip teker teker ölmesi.
çöl de veya buz da veya vahşi doğada tek kalan insanların filmlerinde o insanı bir şekilde kurtaracaklar.
bir kaç kişiyle belki daha fazla kişiyle olanlarda. mutlaka birileri ölecek. bazısı susamış bazısı üşümüş bazıları yaralı. bazen o yaralı olanları taşımaya çalışanlar olur. görürsünüz ki. hepsi ayrı şişman zayıf hasta. insanı böyle bırakmaya ikna eden sahneler. buna ikna eden. ölümü kabul ettiren. belki de gerçek olan bu. gerçek hayatta öyle olmaz diyim.
midelerimiz işkembelerimiz.

sinirli, gergin, tedirgin, üzgün ve sıkkın olduğum zamanlarda istemsizce saçlarımı kaşıyorum. inşallah vücudum beni ele veriyordur yoksa uyuz sanacaklar.

beden dili okumaya hakim değilim ama yıllardır burna dokunma olayına takığım. bana bir kere "yalan söyleyen kişi devamlı burnuna dokunur" bilgisi verildi ve buna dikkat etmekten kurtulamıyorum.

bu sıralar malum stand-up'çı sayısında epey artış var ve sosyal medyada sürekli karşımıza çıkıyorlar. bir anı anlatıyor mesela. tam gülecekken burnuna dokunmaya başlıyor. öyle yanlışlıkla 1 kez falan da değil. sonra yüzünü incelemeye başlıyorum, genel olarak hareketlerine bakıyorum. ses tonu bile şüpheli gelmeye başlıyor. sonra zaten gülmeyi unutuyorum.

kontrol altına almayı öğrendikten sonra gizli bir silah bence

günlerdir yorgun, uykusuz haldeydim. zaten anlamsız şekilde içim bir şişikti. öğrendik ki demir memir kalmamış.

doğru bir öngörü bu, vücut bir şekilde merhaba diyor size. bazan iyi bazan kötü.

orantısız kilo olabilir.

vücudumun yapmaktan hiç vazgeçmediği meseledir.

aman birini sevmeyeyim; yüzümden, davranışlarımdan, gözlerimin içinden ya da kilometrelerce öteden fark edersiniz. bir şeye üzüleyim, tık suratıma siner. iki gün önce arkadaş grubumla takılırken bir haber aldım, canım sıkıldı. yani haberi alır almaz suratıma işlenmiş olacak ki "yeşil şurup sen bir durgunlaştın, ne oldu?" sorusu hiç gecikmeden soruldu.

yalan söylemeyi de beceremem. o kadar belli ediyorum ki. ne kadar iyi bir özellik bilmiyorum ancak içimle dışım uyumlu uyumlu takılmakta ısrarcı. tamam en dürüst sensin vücudum. ama insan bazen saklamak istiyor, kendine kalsın, içinde düşünsün ve benzeri. bu kadar ele verme beni, olmaz mı?

abuk sabuk refleks, saçma sapan hareketler, aşırı tepkilerinizin gözlemlenmesi sonucu gerçekleşir.

az uyuyunca gözünüzün altı morarır.

yaşlandıkça kırışıklarınız artar.

acıkırsanız mideniz guruldar.

ben iyi yalan söylerim ama başka zamalarada duygularım yüzümden okunur rahat rahat

gerginliğimi, utandığımı, çekindiğimi, rahatsız olduğumu, mutsuzluğumu çok çabuk belli ederim. berbat bir yalancı değilim ama buna rağmen. çok kez yalan söyleyip yakalanmamışlığım vardır.

utanma duygusu çok yoktur bünyemde ikili diyaloglarımda. bu yüzden direkt insanların gözlerinin içine bakarak konuşurum. el kol hareketlerini kullanmam. kollarımı kapatmam, bu iletişime kapalı gösterir. tüm kartlarımı açık oynadığım için yalan söyleme mekanizmam beta sürümdür.