yağmurda ıslanmak romantizm midir sorunsalı

iki gün önce bir elimde dibine kadar ıslanmış sigara ve bir taraflarım donmuş şekilde otobüsten inmiş eve yürürken, hiç romantik gelmedi. sırtım da nasıl buz kesti anlatamam.

he iki kişi mi ıslanmamız lazım. yani çok değişeceğini sanmam. şemsiyesi vardır şimdi bir de hiç sevmem. ıslanma diye fıtı fıtı üstüne tutar. kaçtıkça gelir.

şemsiyeyle zate. romantizm olmaz. şemsiyesiz deneyip haber vereceğim.

(bkz: derdini seveyim)

gözlük kullananlar için geçici körlüktür.
ben görmediğim adamla geçireceğim romantizmi ne edeyim.

bazen ahmaklıktır.

değildir, hasta olursunuz. yapmayın böyle delilikler.

hayır
zatüredir.

adına romantizm değil zatürre denilen olgu

yanında sevgilinle beraber ve bile isteye ıslanmak romantizmdir.

diğerleri ahmaklık ve zatürredir.

romatizmadır...

cevabı evet olan sorunsal.
hayatımın en güzel yağmur yemesini aklıma getirdi bu başlık. hiç bu kadar rahat ve huzurlu yağmur yememiştim ya. ve çok az insan görmüştük yağmurdan dolayı. tamamen yalnız gibiydik. yan tarafta deniz vardı.
konum yeşilköy sahildi. muhabbet ayrı güzel yürüyüş ayrı güzeldi.

ama ilişki işte. sonrasında kavga nefret ayrılık. o sahide karşılaşsak o kadınla şimdi beni bıçaklayabilir:)
neyse ki artık meleğim... öyle şeyler yok. melek olduğum için o zamanlarımı kurtlar vadisi'ndeki kılıç gülümsemesiyle anıyorum.
yarım.

yoksulluktur. ya aracın yoktur, ya taksiye binecek paran.

sallana sallana çok ıslandım hiç romantizmlisi değildi.

hani böyle sevdiğin olacak yanında, allah'tan reva bu yağmur, gülümseyerek, ıslanıyoruz diye bakışacaksın, ve aldırış etmeyeceksin, yürümeye konuşmaya, bir perde altında beklemeye koyulacaksın en fazla.

ne güzel ıslandık. çok çok biraz grip biraz öksürük sonu. olsun.

böyle olursa belki romantizm olur ama son yapılan araştırmalara binaen ülkedeki insanların %98'i mecburen ıslanıyor.

kiminle ya da kim için ıslandığınıza bağlı..

yağmurlu sabahlarla uyanmayı severim, gökyüzünün bulut gözlerinden süzülen damlalar, bana şehrin ağlayan yüzahsh... hayır tamam ciddi olacağım. bu arada yağmurlu sabahları gerçekten seviyorum *.

su birikintilerinde zıplarken annesinden azar yiyen çocukluğumu hatırlatıyor bana. ah tatlı morticia, üstünü başını çamurla karışık sularda batırdıktan sonra annenin suratındaki ifadeye karşı nasıl da basıyordun kahkahayı... romantizmi bir kenara bırakalım, yağmurda ıslanmak benim için çocuk morticia olmaktır. o birikintileri kapüşonumun altına gizlediğim gözlerimle süzerken yüzümde oluşan tebessümdür. burada da yağıyor ve ben birazdan gülümsemek için çıkacağım.

salaklık diye tanımlamak daha doğrudur.
hele yağmur ankara'nın selyaratan yağmuruysa salaklık katmerli olur.

sonrasında ısınmıyorsak
hayır