yarıda bırakılan kitaplar

yarıda bırakacaksan niye okuyorsun gibi bir algıya sahip olduğum için kendi adıma mümkün değil. bir kitabı bir filmi yarıda bırakabilene de helal olsun. zoraki yapmadan bir işi sarmadığında,anlamadığında bırakmak gerek yoksa insanı çileden ve insanlıktan çıkarır.

hiçbir şekilde kitaba olan aç gözlülüğüm bitmiyor. bir kitabı alırken aklım başka bir kitaba gidiyor, bir kitabı okurken 2 3 kitabı da okumak istiyorum. bazen keşke aynı anda 2 kitap okuyabilseydim falan diyorum kendi kendime :) hayır kitapla falan kafayı bozmadım sadece bu süslü sözlerle örtünmüş menfaat dünyasında uzaklaşabilecek kısa yolu buldum. iyiki de bulmuşum. :)

başladığım tüm kitaplar.
kitap okunan bir şeydir, bitirilen bir şey değil.

tutunamayanlar.

kitaba tutunamadım.

francis fukuyama - tarihin sonu ve son ınsan

onur akyıl'ın çok kazanan yoldaşlar, az kazanan yoldaşlar. koskoca kızıl orduyu cinselleştirmesi bana ağır gelmiş, pekte haz etmemiştim, proleterler için patafizik derslerindeki kurgu ve dün gece çok gençtim'de ki havayı yakalayamamıştı kanımca. bugün yeni kitabı çıksa alır gene okurum ama yine cinsel mizaca girerse salarım daha da okumam herhalde.

beyaz gemi. aymatov amca onlar ne betimlemeler öyle paragraflarca. bırak biraz biz hayal edelim.

karamazov kardeşler.

bitmeyen gece -mithat enç. kendisini okudugumda ilkokuldaydim ve bana agir geldiğini hatırlıyorum.simdi bu otobiyografisini okudugumda cok daha anlamli hale gelecegine eminim

iskender pala - babilde ölüm istanbulda aşk.

otomatik portakal. zaten ağır bir kitap olur kendileri ancak bir de üstüne hayatımın hassas bir döneminde başlamıştım, o psikoloji ile daha fazla kaldıramayıp yarıda bırakmıştım. ama bu böyle yarım kalmayacak, ilk fırsatta önce kitaba yeniden başlayıp sonra da filmini izleyeceğim.

muhteşem gatsby. 100-150 sayfa gibi bir şey ama hiç mi akmaz bir kitap arkadaş? normalde buna benzer kitapları 1-2 günde bitirirdim ama bu kitap bayadır yarım duruyor

sonradan devam ederim deyip tekrar başlamaya karar verdiğimde kaldığım yerden mi yoksa en baştan mı başlayacağıma karar veremeyip yine başlayamamam. böyle bir kısır döngüye giriyorum işte

akıcı olmayan ayrıca merak ve heyecan uyandıramayan kitaplardır.

ben bu konuda biraz fevri davranan bir insanım. kitaba başlarım, kimi zaman ilk 10 sayfada yazarın anlatımı hoşuma gitmez, onu bırakır,başka kitaba geçerim. benim için kitap bir kere başlanılınca hemen bitirilmeli.o yüzden farklı yazarların hikayelerinden oluşan kolektif hikaye kitaplarını daha çok seviyorum. beğenmediğim hikayeyi atlayıp geçmek, tüm kitabı bırakmaktan daha iyi oluyor.

dino buzzati - tatar çölü. ama başarısız bir kitap olmasından kaynaklı değil, tam aksine oldukça başarılı bir kitap olmasından kaynaklı. okurken çok derin bir bağ kurdum kitapla, duygusal olarak o kadar çok etkiledi ki beni devam edemedim, bıraktım. aslında oldukça rasyonel bir insanım fakat okurken en derin korkularımla yüzleştirdi beni kitap ve ben bunu kaldıramadım sanırım. kendimi duygusal olarak hazır hissettiğimde tekrardan başlamak istiyorum ama ne zaman başlarım bilmiyorum. belki 1 gün sonra, belki de 10 sene sonra... bilemiyorum.

tabi bir de şunu da söylemem lazım, ben normalinde kitapları yarım bırakan bir insan değilimdir. elimdeki kitap ne kadar kötü yazılmış olursa olsun kitap hakkında sağlıklı bir değerlendirme yapabilmek adına bitimeye çalışırım. ya da bir anda çok işimin çıktığı zaman dilimlerinde yoğun bir kitapsa okuduğum bırakır müsait olduğumda en baştan başlayarak bitiririm. tatar çölü cidden bir istisna.

hayatın bizzat kendisi yarıda bırakılan bir kitaptır.

"...hayat dediğin genellikle bir kitaptır.

kimi kalın kapaklı, ipekten üretilmiş kuşe kağıda yazılı ve bol sayfalı,

kimi ince kapaklı ve saman kağıda basılmış.

kimi çocuk hikayesi olarak kalır.

kimi polisiye,

kimi gerilim,

kimi macera,

kimi korku, vb. türünde yazılmış.

gün gelir, araya koyuverirler kitap ayracını (mezar taşını) ve kitabı kapatırlar.

her kitap kapatıldığında; henüz okunamamış, yaşanamamış sayfalar kalır.

her kitap kapatıldığında; -çoğunlukla- daha pek çok kitaba sığabilecek yoğunluktaki duygu yığınları havada asılı kalır.

her kitap kapandığında, daha yaşanamamış, dağ gibi hayal yığınları çöp olur.

her hayat yarım gider, yarım kalır ve yarım biter...."

(yazı ve görsel sahibi: ben - 2020)

yazdığım kitap, dün gece itibariyle yanışını izledim, yanlış anlaşılmasın kendim yaktım. aylardır verdiğim emeği tek seferde yaktım bir daha yazmamak umuduyla.322 sayfa olmuş tam.tahmini olarak 3-4 ay sonra bitecekti.hiç değilse ateşi ısıttı biraz.elveda "dürüst yalancılar".

genellikle çöp kutusuna attığım word dosyasından ibarettir ki kızgınlığım geçtiğinde geri al sekmesi ile kurtarıyorum köfteyi. eat is around 2-3 years.

tutunamayanlar, masumiyet müzesi, nar ağacı.

kütük gibi kitap hepsi, o sebeple.

genelde yarım bırakmam
beyaz zambaklar ülkesinde sıkıntılı bir dönemde okumuştum yoksa bırakmazdım
böyle buyurdu zerdüşt olmadı okuyamadım ilerde tekrar deneyeceğim
tanrılar okulu bitirdim ama öldüm bitirene kadar sinir bozucu