yarıda bırakılan kitaplar

jane eyre: konu küçük yetim kızın acıları değil.

notre dame'ın kamburu: kilise betimlemesi yüzünden sonunu getirmediysen, kilise yerle bir iken birkac metre ötede kral ve diğerlerinin sessiz sakin ortamda yaptıkları konuşmaları ve sonra gringoire'ın "işte ben bu adamı bu yüzden seviyorum" dedirten tavırlarını okumadın demektir.

savaş ve barış: iki ciltlik ve ne savaş ne de barış, aslında toplum psikolojisi, hiyerarşi çatışmaları olan bir kitabı okumak istersen okursun. okumak sana göre değil.

iki şehrin hikayesi: yazılmış en akıcı metinlerden birisi ve okumak fiilini sıradan şekilde karşılayan birisi için su gibi akıl giden, hiçbir ağırlığı olmayan hafiflikte en üst sıralarda kitap

tutunamayanlar: bitirilsin de hemen bir sonraki kitap okuma maratonuna geçişin diye yazılmış bir kitap değil. ağır ya da dramatik ya da yavaş ilerleyen kitap ya size göredir ya değildir. başında uyuyacağınız ve yolculuğun sonu değil yolculuğun kendisinin güzel olduğu kitapları okumayın sevgili kardeşlerim. siz okumuyorsunuz, bitirmeye çalışıyorsunuz.

kitap okumak herkes için değil sevgili kardeşlerim, romalılar. siz film seyretmeye, daha çok seyretmeye yönelin. çünkü seyrettiğiniz herşey kitapların seyir haline getirilmiş versiyonları. bitirmek için "ay bunu bitireyim de diğerine geçeyim böylelikle havasını atmış olurum" diye kitap okunmaz. sözlükte "okumayı beceremiyorum" itirafı gibi başlık. büyük bir amme hizmeti denilebilir.

(bkz: house izleme kılavuzu) isimli kitabı yarıda bıraktım. house m.d. dizisini çok severim ve belki gözden kaçırdığım bir ayrındı vardır diye aldım ama çok fazla çekim tekniği filan anlatınca bırakmıştım.

#2188968
kıyamet emeklisi ikinci cilt. yanlış zaman yanlış kitap oldu sanırım. yoksa gerçekten enfesti. ama bir gün bitireceğim.

inci küpeli kız... filmi ehti de o ne sıkıcı anlatımlı kitaptı be sırf bir tablo çizilecek diye..

ayrıca çocuk kalbi * sanki ilkokulda kutsal kitap niteliğinde okuttururlardı eminim ki kimse baştan sona okumamıştır bunu. hele ki babasının evde beraber yaşadığı oğluna mektup yazması kadar deli saçması bişey olamaz.

kürk mantolu madonnayı'da atlaya atlaya okumuşumdur son 20 sayfasını falan bu kadar sıkıcı bir anlatım olamaz okumamakla hiçbişey kaybedilmeyen bir kitap ancak marifetmiş gibi kahveli instagram hikayesi olmak için güzel bir obje.

vadideki zambak. abartmıyorum yüzlerce sayfalık kitabı oturur 2-3 güne okurum ama yarabbi o ne betimleme öyle? 50 sayfa oturmuş betimleme yapmış adam. hiç mi sıkılmadın be? en sonunda tutup sobaya attım kitabı.

gülün adı - umberto eco ' dur. yaklaşık 3'te birini okudum ıkına ıkına ama baktım açılmıyor niye eziyet edeyim kendime dedim.başka kitap mı yok!

nazan bekiroğlu/ mücella.

aşırı betimleme bir romanı öldürür bana kalırsa. o yüzden 4 yıldır yarım bırakıyorum.

tolstoy'un "savaş ve barış"... ki dostoyevski bitirdiğimde okuyacak bir rus romanı arıyordum.
1 buçuk sayfa boyunca, girişte, şu şunun karısı, şu bilmem kimin kızı, şu bilmem kimin metresi derken... error verdi beynim bıraktım. bir daha da elim gitmedi.

(bkz: sırça fanus)

bir türlü bitiremedim kitabı...

isyan günlerinde aşk.

hayatımı bir miktar darmaduman ettiğim bir dönem, bu böyle olmaz ya diyerek çareyi kişisel gelişim kitaplarında aradığım bir süreç oldu. o dönem okumaya başladığım kitaplardan biri de
hal elrod'un sabah mucizesi ama henüz bitiremedim. ne zaman başladığımı söylemek istemiyorum ama hala bitmedi.
düzelicez inşallah be *

kadınlar ülkesi -charlotte perkins gilman
yalanın siyaseti -yalın alpay
wildcart -maria lu
boğulmamak için -george orwell
deniz feneri -virginia woolf
tüfek, mikrop ve çelik -jared diamond

hitler/ kavgam.

yarı yolda kitabı geri dönüşüm kutusuna atmak fiilidir.

kitap yarıda bırakmayı hiç sevmem sevmediğin zorlandığım kitap olduğu zamanda çok üzülür kendime yüklenirim ve o kitap haftalarca elimde sürünür. çok zor bir durumdur

ulus baker/ sanat ve arzu.

bulantı
uzak kıtalar atlası
semerkand
gülün adı
sefiller.
bunlara karşı öyle bir önyargım oluştu ki okuyana karşı farklı bir hayranlık duyuyorum.

ince memed

inan illich - okulsuz toplum
cahit zarifoğlu - yedi güzel adam

ilk kitap zaten deneme tarzı bir şey olduğu için pek ilgimi çekmedi, ikinci kitabı bırakma sebebim de okuduğum sıralarda şiirle pek aramın olmaması olabilir.

kerem ile aslı,
gün olur asra bedel