yarıda bırakılan kitaplar

zevk vermemiştir. beğenmemişsinizdir.
bu konu hakkında fethi naci'nin bir sözü vardır. "karpuzu kestin. baktın ki kabak. gene de zorla yiyecek misin o karpuzu?"
bu sözü duyan mina urgan da şöyle demiştir "başladığım her ne ise hoşlanmadığım yerde bırakmaya karar verdim. kitabı da, insanı da..."

o kitabı her gördüğünüzde 'evet yarım kalmıştı bu kitap' dersiniz. birden fazlaysa zaten yeni kitaplara başlamanızı da engeller. takılır kalırsınız.

paulo coelho elif
korkunçtu çok yazık

a’mak-ı hayal

(bkz: saraybosna suikastı- georges perec) mümkün değil önsözü geçemedim.

metro 2033
aslında mükemmel bir hikayesi vardı, ama isimlerin türkçe telafuzu zor oldugu için bitiremedim.

prasannan parthasarathi
"avrupa zenginleşirken asya neden yoksul kaldı? küresel ekonomik ayrışma 1600-1850"

aslında çok merak ederek aldığım bir kitaptı, hatta 110-120 sf. kadar iyiydi.

mehmet rauf - eylül.
inşallah ölmeden bitirmek nasip olur.

oğuz atay-tutunamayanlar aynam gibi kitap yüzleşmekten korkuyorum....
yeraltından notlar.....

jack london-beyaz diş. seveni çok beni sarmadı.

içimizdeki şeytan bir kaç kere başladım ama hiç sonu gelemedi.

dostoyevski - delikanlı. iki kez baştan başlayıp bitirmeye çalıştım ama yok olmuyor.

sefiller. aslında sevdiğim bir kitap ama nedense ilk cildin ilk 100/200 sayfasında yarım bırakıyorum. ara tatilde başladım ve bitirmeden dönem başladı. dersler için başka kitaplar okumam gerektiği için yeniden yarım bıraktım, kararlıyım bu yıl içersinde bitireceğim. inşaallah.

bir noel şarkısı...
başka da bir şey yazmaya gerek yok. okuyamadım kitabı ya.

10 süpriz randevu - ashley elston kötü bir kitap asla değil ama elimde dolandı durdu. bundan ötürü başka bir zaman tamamlamak adına yarım bırakacağım sanırım.

çavdar tarlasında çocuklar kitabını yarıya kadar zor okudum. hayatımda gördüğüm en kötü romanlardan biriydi açıkçası. bir genç olarak gençlerin iç dünyasını yansıttığına katılmamakla beraber edebî dil aşırı kötüydü bence.

aylak adam

aşk ve gurur. sıkıldım.

yazmaya başlarsam sayfaları dolduracak listedir.

coronadan önce sık sık otobüste uzun yol yolculuğu yapan bir insan olarak, bir gün yolculuğa çıkmadan kitabımı unuttuğumda; çevremde bulunan migros'ta indirimli olarak satılan, fransa'da 2011 yılında polisiye edebiyat ödülü almış 'limasol' kitabına şans vermek istedim.
ilk 60 sayfayı uyuklayarak okudum. israilli yazar filisten'deki vahşeti savunurcasına yazmış.
'filistinli kardeşlerimiz' diyen bir insan değilim, oradaki olaylara da çok hakim değilim. fakat bu kitap resmen nefret kusuyordu. tüm mağduriyet yahudilerde, tek sorunlular araplar gibiydi.
bu kadar taraflı bir eseri hiçbir türde okumayı sevmem. ben olsaydım ödül vermezdim o kesin. zira 60. sayfadan sonra belki dayanırım diye 1-2 sayfa daha okumayı denedikten sonra bıraktım.