yaşama nedeni

emekli olmak için yaşıyormuşum gibi geliyor artık her şey .

hikayenin sonunu merak ettiğimiz için.

günümüz özelinde genelleme yapacak olursak vakıa (bkz: haz için yaşıyoruz)

ancak ne için yaşamalıyız sorusu sormadan yaşanıldığı da bir vakıa.

yaşıyorum çünkü henüz ölemedim. gerçi, buna yaşamaktan ziyade sürünmek denir.

bu basit dünya'da hiçbir amacım yok. dünya'ya geldim, zevk için yaşıyorum ve sonunda ölüp gideceğim.

çocuğuma iyi bi gelecek sunabilmek için.

görünen o ki hepimiz kainatın çarklarini döndürmek için tesadüfen varız.

aynı zamanda iyi bir ölme sebebidir.

beni yaşamdan soğuttun...

hayatı sevmek bence yaşamak için en önemli sebeptir. her gün yeni bir güne başlamaktan keyif alarak açıyorum gözlerim. tamam her gün farklı, eğlenceli filan değil bazen birbirinin çok benzeri oluyorlar. ama buradaki sabitlikte bile bir güzellik olduğunu düşünüyorum. bugün çok hareketli bir gün olarak hayatımda tarihe geçti ama bu bile güzel. hayatın içerisinde bir dişlinin parçası olmak keyif veriyor. akşam üstü gidip 10 km koşacağım, akşam yemekten sonra bir kadeh şarabımı alıp aslında ne güzel bir gün yaşadığımı düşüneceğim. hayattan güzel çıkarımlar yapmak, keyif almak , yaşama sebebinizi sevmek güzel bişey... deneyin.

sadece bir kişi var beni sevdiğini bildiğim onun için. yoksa defalarca kendi sonumu gayet güzel tasarladım ve uygulamaya hazırım.

‘neden diye bir şey yoktur,sonuç vardır’. hayattaki her olaya ve duruma uymayan bir söz olsa da,başlığa uyuyor.

insanoğlu böyledir; her şeyde bir neden ararlar. belki onu diğer canlılardan üstün kılan da bu özelliğidir; hem üstün kılmış hem de karmaşıklaştırmıştır.

bu soruyu sürekli kendimize sormak neye yol açar biliyor musunuz? cevabını bulamayacağımız bir sorunun , cevabını aramak için bir ömür geçirmeye.

başlıkta şu anlam da çıkıyor: ölmemek için nedenler. yani insanı hayatta tutan sebepler. belki sorumluluklar, belki daha iyisi için umut. belki aksini yapmak için cesaretimiz yoktur. şunu da söyleyeyim: yaşamak için sebepler aranıyorsa, o kişide hala yaşama sevinci var demektir. etrafına baktığında mutlaka sebepleri bulacaktır.

yaşamlara göre değişir.
kimininki mesleği, kimininki ailesi, kimininki hayatı sevmesidir, kimin ise yoktur öyle bir nedeni.

merak. baya dümdüz merak hayat bana neler yaşatacak, nerelerden nereye sürükleyecek ve süründürecek merakı.

artık hiçbir nedeni yok...
bir neden de istemiyorum...
iğreniyorum. tek kelimeyle iğreniyorum. hayattan.

ekleme: hassas biri de değilim aslında o kadar.
her neyse. yine de siz hayatı sevmeyi deneyin bakalım.

mecbur bırakıldık ne nedeninden bahsediyorsunuz.

hala çok küçükte olsa bir umudum var.
kaynağı neresidir bilinmez ama orada duruyor.
onu da kaybettiğim zaman zaten allah rahmet eylesin.

hikayenin sonunu merak ediyorum.

sairin de dedigi gibi: en gunler henuz gormediklerimizdir. belki de o gunleri gormek icin yasiyoruz.

soru bizzat bana sorulmuş gibi cevap vermek istiyorum çünkü bunun için yaşıyorum. şaka şaka gelelim asıl cevaba:
hedeflerimiz, amaçlarımız, emeğimiz ve sonucunu görmek için uğraştığımız karanlık geleceğe elimizdeki mum ışığıyla başka ne için gidilebilir ki, sırf görmek için mi? ardından biz izlemeye gelmişiz diyebilmek için mi? sanmam! öylece yaşıyoruz işte savaşmaktan zevk mi alıyoruz, peki ya isyan etmekten? çoğu kişinin kendine sorduğu sorudur niye yaşıom lan ben, varoluşsal bir sancıdır. biz insanlar bir şeyler yapamadan duramayız, bizi yaşama bağlayan uğraşmak, didinmek ve çalışmaktır. eskiden başarmak için çabaladığımı zannederdim, başaramadığımda üzüldüğümü fakat hayır başarıya giden yolda arkama her dönüp baktığımda ilerleyişim, geçtiğim yollardı bana zevk veren, iyi hissettiren ve bu yolu tamamlayamamaktı beni derinden yaralayıp üzen. her şey başarıdır hayatta yaşama tutunmakta öyle. insan sevgiyle yaşar ve çalışarak ölür.
biraz da ölmek için yaşıyoruz aslında. bildiğimiz bir dünyada yaşamak çoğu kişinin varlığına inanmadığı ve inanılsa da varlığı muamma olan, bilmediğimiz bir yere gitmekten daha mantıklıdır ve yeğlenir. fakat buna son vermek son derece cesaret ister ve aynı son derecelikte korkaklıktır. yaşamaktan, uğraşmaktan,başarmaktan, yeniden başlamaya cesaret edemediği vs. için korkak, vazgeçebilecek, ölüm korkusunu aşacak ve bilmediği bir yere gidebilecek kadar cesur bir adımdır... fakat yaşam her ne kadar sevilmeyen bir olgu olsa da aşık olunan bir olgudur sırf daha çok kalabilmek için hayatta veremeyeceğimiz hiç bir şey yok. herkesin yaşamı farklıdır. amacı ve seçimleride öyle bu yüzden ne cevap verilecek olursa olsun asla tam olarak doğru cevap olmayacaktır yine de tek ve son bir cümle ile özetlemek istiyorum "yaşamak için yaşıyoruz."