yaşama nedeni

bana nedeni söylenmedi söylenseydi ben gelmezdim

bir şeyleri değiştirebilme arzusu. bu arzunun da inanca dönüşmesi.

halen umudumun olması.

nasıl yaşıyoruz diye sor bakalım.
şu ara ucu ucuna geçiyor tüm günler.
gerçi nedense hep öyleydi ama şu an para tamamen anlamsız bir şey olmuş gibi.
şuraya bak şairane bir şey yazalım derken hayat pahalılığı izin vermiyor lanet olsun.

nasıl yaşayacağımızı bilmeden.

tanım nedir yarappim? (bkz: nasıl başlık açılmaz), açılsa da nasıl tanımlanamaz gösteren başlık.

nedir sorusuna cevap vermek gerek sayın yazarlar. yaşıyoruz fakat nedir?'e cevap vermeniz gerekiyor. bu soru bende cevapsız. yazdığınız şeylerden* belli sizde de cevapsız. aşırı forumsalsınız! sorry!

edit: ilk başlık yaşıyoruz fakat diye açılmıştı. burada dursun tepkim. sol resmen kan ağlıyor! 1 cümle tanım yazmak bu kadar zor olmamalı bence.

ana baba doğurmak istemiş yapmış mecburen gelmişiz yaşıyoruz.

nasıl ölmemen gerektiğini bulmaktır.

yaşama sebebini, maddeye(canlı, cansız, her şey) bağlamayı sevmiyorum. bilmiyorum, muğlak dönemimdeyim. neyi istediğimi, ne yapacağımı, insanlara nasıl davranmam gerektiği konusunda en ufak bir fikrim yok. ufak tefek başarılarımı saymazsam, hiçbir şey başaramadım. belki bunları söylemek için çok erkendir, bilmiyorum. belki bu sözler çok klişedir, bilmiyorum. biraz da bilmeden yaşasak olmaz mı?

intihar etmeye maçamın yememesi.

henüz ölmemiş olmak.

yaşamak için yaşıyorum. hak kerimdir yarına.

ölümden sonrası korkunç geldiği için.

fatura ödemek için.

küçük sebepler itiyor ama bir yere vardırmıyor. bir gün birleşip ortaya anlamlı bir şeyler çıkaracaklar diye umuyorum. hayatta büyük tutkuları, ulaşması imkansıza yakın hedefleri olan insanlara hayran olmuşumdur hep. işi sonuna kadar götürebilecek azim, gayret.. çok büyüleyici, müthiş bir disiplin.

bir şeyi ömrümün sonuna dek sürdürebileceğime inancım sıfır. daima bir kopuş/bağlanış/kopuş döngüsü içindeyim. belirli dönemlerde belirli şeylere ilgi duyar, gelişim gösterir ve öylece bırakırım. biraz da başarıya yüklediğim anlamdan olsa gerek. çok kişisel bakıyorum. benim için doyum noktasına ulaşmak çok kolay çünkü sadece bana bağlı. böyle olunca da herhangi bir şeyi yaşama sebebim olarak atfedemiyorum.

anlamlandıramıyorum. yaşıyoruz evet ama neden? peki biraz geriye gidip şunu sorarsam: neden yaşadım bunca yıl? sanırım meraktan. evet, yaşama nedeni olarak gösterebileceğim tek şey merak, yarın ne olacağının merakı. çeşitli kafalardan çıkan çeşitli fikirler yaşama pek çok farklı anlam katabilir. belki ilahi bir güce tapmak belki de yalnızca zevk. benim kafamdan çıkan yanıt da merak. merak etmesem bunca yıl dayanamazdım. fakat artık merak da tükendi, merak öldü. e o zaman nasıl tutunuyorum? sanırım bu da ilkel içgüdüden gelen ölüm korkusudur. insan ölümden korkmasa ve yaşam için bir neden bulamasaydı ne yapardı? ortalama 80 sene, kolay çekilmez bu..

dünyanın insan eli değmemiş yerleri çok güzelllllllll ya. insan yapımı şeyler de güzel tabi(sanatsal mimarisi , birbirinden lezzetli yemekleri vs)

kökten bağlı kaldığım bir iki parçam kaldı. ya onlar bırakmıyor da yaşıyorum ya da gidersem yanımda götürürüm yok yere korkusundan buralardayım.

tüm bunların dışında kalanlar da güzel tabii...

bulamadığımdır.