yayaya yol veren araba

sürekli yaptığım ve yaya olarak görmek istediğim arabadır.

tanıdığının üstüne araba süren insanların olduğu yerde bulunmaz nimettir.

daha bugün başıma gelen olay. kibarlık abidesidir onlar. hepsini seviyorum.

arabasına gidip alnından öpmek istiyorum böylelerinin. yerim sizi.

yayaya yol veren araba
şaşaşa gol atan aslanlar
gassaray gassaray cimbombom!

evet, hala şampiyonluk modundan çıkamadım.

tanım: ben yerine göre bundan hoşlanmıyorum. ama duruma/niyete göre değişir. bazıları dibime kadar girip, benden önce geçemeyeceğini anlayıp zart diye yol veriyor ani bir frenle. net bir vücut diliyle, "siz geçiniz" diyorum ve gerekirse 1 dakika beklerim de o aracın önünden geçmem mesela. kimisi de düzgün yapıyor bunu ve nazikçe yol veriyor ve o zaman vücut dilimle teşekkür edip geçerim. yani durup dururken gerilmeyi sevmiyorum. zaten "çarpışırsak", yaya olarak olan bana olur. sen, "bundan önce geçerim" deyip hızla geliyorsun, tam ben duracakken veya durmuşken freni köklüyorsun. bundan hoşlanmıyorum.

ya sinir olduğum şey ben geçmesi için duruyorum o bir daha benim geçmem için işaret yapıyor. geç olum işte tribe sokuyorsun adamı.

gürcistan'a yolunuz düşerse ilk fark edeceğiniz şey trafik adabı arkadaşlar. adımını attıkları gibi arabalar duruyor nerde olursa olsun. yani manyak derece takıntılılar, sanırım kanun falan var. lakin bunun dışında bir yanı yok insanlarının %90 ı asık suratlı, sokaklar alkol ve sidik karışımı bir koku ile kaplanmış, binalar karışık, elbiseler dışarıda vs.

bundan30 sene önce fuar maksadıyla tur düzenleyip avrupaya gitmiştik.
kıytırık bir kasabada mola verdik.
dar caddeler, dar sokaklar felan.
yanımızdaki arkadaşlardan bir tanesi ayağını kaldırımdan caddeye attı...
ve ne oldu biliyormusunuz.
caddedeki bütün trafik durdu.

caddeye ayağını atan arkadaş korkup ; kaldırıma geri çıktı.
++ lan dövmek için durdular zannettim, dedi.

bir zamanlar avrupa ve türkiye arasında böyle bir fark vardı.
gerçi...
bu fark halâ kapanmış değil.
varoş öküzlerimiz sayesinde...

aman tanrım, medeniyet. bu ülkede bu kadar ilerilik zehirler bizi. alışık değiliz. araba için ise risk içerir. arkasında bir kendini bilmez varsa çat diye vurur arkadan. çünkü ona göre yayaya yol verilmez. keşke herkes yol verenlerden olsa.

bizim ülkede yalnızca abazan erkek sürücülerin yolda güzel kadın yayaya yol vermesiyle gerçekleşir.

araba değil de şoförü yol vermiştir
insan gibi insan olmanın gereğini yerine getirmiştir.

direksiyondayken yapılabilecek en kral hareket yayaya yol vermektir.

olması gerekendir, doğaldır ve sanırım bilgi yanlışı var: yaya açıkça kusurlu dahi olsa yapılması gerekendir. insan hayatı önceliklidir, tüm diğer yasa ve kurallar sonra gelir.

almanya'da bolca var.

en yüce duygulara sahip sürücüsü olandır.

arkadaki sürücünün tatlı küfürlerine maruz kalan arabadır da aynı zamanda.

türkiye'de yaşamıyordur. yayalar survivor parkurundan geçer gibi ilerliyor çünkü bizim ülkede.

fiziken türk ruhen avrupalıdır.tabi gelişmişimden.

ne demek yayaya yol vermek?

bizdeki bir üst versiyonu tipine göre yol vermektir.

çocuklu mocuklu amca/teyze görünce zaten otomatik frenliyorum. yaşlıysa da elbet özen gösteriyorum.

ama sağına soluna bakmadan dana gibi yola atlayanları da hobi olarak sarsmıyor değilim. hele bazıları direkt ölüme yürüyor. ama sorsan, sen kabahatlisin.

bir de...

fazla özgüven yaşayan süper minili kadınlar var, senaryo şu ki; yaya geçidi değil mesela, tık tık atlıyorlar yola burunlar havada. halinden, hareketinden anlıyorsun zaten mizacını; dur diye köpek çekiyor sana sanki.

onlara da korna ile acı fren sesi ikram ediyorum bol bol.

normalde çok sakin insanımdır; trafikte de öyle, yayalara, sürücülere, bisiklet ve motosikletlilere yer açar, müsaade ederim bol bol.

şu yaşıma kadar öyle arabadan inip atışacak kadar kavga mavga etmişliğim de yoktur.

ama benimkisi insan alerjisi; uyuz bir tip gördüm mü, tutamıyorum kendimi. al sana diyorum.*