yaz

iş ortamında isteksizlik, dikkatsizlik, mesai saatleri dışında çayır çimene masa sandalye atıp bira içmek şeklinde tezahür eden, kendisiyle aşk nefret ilişkisi yaşatan mevsim.
yaz mevsimindeki tecrübelerden edinilen anılar, diğer mevsimlerden olanlara kıyasla çok daha flu hissettiriyor bana. pozitif detayları hatırlamaya daha meyilli oluyorum yazlardan kalma hatıralarıma dair. kötü detaylar daha silik. şöyle ya da böyle kötü denecek tecrübelerimi geriye dönüp hatırlarken, o dönemlerde yaşadığım iyi şeyleri de zihnimin bir köşesinde canlandırmaya meylediyorum. keyifsiz bir rüyanın iyi niyetli bir yorumlaması, okumasına benziyor bu yaklaşımım. çok kötü tecrübelere ise diyecek bir şey yok. azap verici kâbuslara iyi niyetli bir okuma yapmak imkansızdır zaten.

benim gibi hayati bitmis adamlar icin, hicbir sey ifade etmeyen mevsim.
ne yaz ne bahar. tadi yok.

tek adam rejimi gibi bir şey. bitmeye gitmeye niyeti yok. sonbahar ve ilkbaharı zaten yok etti. karşısında bir tek garibim kış kaldı. o da chp gibi muhalefet yapıyor. geçen sene, kışı max bir hafta hissettim misal.

dünyanın en güzel şeyi.
bazen insanlığın onu hak etmediğini düşünüyorum.
öyle yüce, öyle özel.

valla burda bitti coktan. hatta suan o kadar soguk ki ruzgarin sesi bile duyuluyor, yagmur yagiyor.

bitecek inşallah.
kışyarına kış gelsin artık gerçekten!

tamam yazıyorum. sen de oku.

haziran, temmuz ve ağustos

o, ben ve biz...

mevsimlerin en güzeli. sıcak iyidir.

hic sevmem

bir emir kipi. emir kiplerine karşı mesafeliyim!

mevsim olarak da çok sevmem. sıcak ve nem hoşlandığım şeyler değil.

yaziyom abi. evet.