yazarların değiştirmek istedikleri özellikleri

benim kesinlikle hareket eden arabada telefona bakabilmek olurdu, bakamıyorum midem bulanıyor

fiziksel olarak 5-10kg daha zayıf olmak isterdim

beynimin çalışmamasını isterdim. ve bunu o kadar isterdim kii.. bir şeyi yaşayayım onu o zaman yaşayayım ve geçip gitsin. iyi de olsa mükemmel de olsa geçip gitsin. berbat bi şeyse de geçip gitsin isterdim.

rabbim herşey güzel hoş da; koca yaradan bu kulunun içine nasıl panda ruhu koyabilir. azıcık da çalışkanlık ekleseydin ne vardı. yuvarlanıyorum resmen şu an bile.

komple huyumu suyumu.bir insan safalak olmamalı.

kaderimi.

hassas olma özelliğimi değiştirip duygularımı aldırırdım. dünya gerçekten hassas kalpler için bir cehennem.

sinirden oluşan bi insan olmam. ama trabzonluyuz ne yapalım yabımız olarag öyle.

aşırı detaycı oluşumu değiştirmek isterdim.

fazla sakinlik özelliğimi değiştirmek isterdim. bazen yakıp yıkmak gerekiyor, ben yine oturup çay içiyorum. böyle olmaz, böyle yaşanmaz.

fakir düşüncemi değiştirmek isterim. bir videoda görmüştüm zenginler gibi düşünürsek zengin olurmuşuz. bu düşüncem bile ucuz bir yerden bakınca.

çok var. beni tanıyan beni çok sever tutar da, benim tutacak bir dalım yok aslında. tutanın elinde kalırım, dışarıdan güzel, içi kurtlanmış, kurumuş dal, çat der gider.

bu içmelerim büyük bir azgınlık, bu kadar içmek, bu kadar erken başlamak, çarpışıyorum ben.

mağlup olacağım bir cenk var, bir gladyatör savaşında gibiyim, yenileceğimi bildiğim halde teslim olmuyorum. *

bazan şakşakçılar vardır, senin içkini miçkini över. kardeşim bu övünülecek bir şey mi? saat 10'da bira içmek, 11'de rakı içmek?

bu düşkünlüktür, bu ciddi bir sorundur, bu kötüdür. bu övülemez.

ben bunu kendimden çıkarmak isterdim. ben bugün bir müze gezmek isterdim, bir tiyatroya gitmek, sinemaya, bir sergiye, bir akraba ziyaretinde bulunmak.

oo ne kadar güzel, mekanda ismim yazan kadeh var, buradan bira içmeye gideceğim oo sen neredesin kral, taksici diyecek abim ne istersin ne açayım şarkı?

bunların hepsi yalan. babam hep der, kimse senin kaşına gözüne hürmet etmez, bana yağmurlu günde şemsiye tutarlardı, çünkü ben yevmiyelerinden fazla bahşiş verirdim.

allah beni düştüğüm yerden kurtarsın.

ertelemek ve kararsızlık. bir şeyleri ertelemekten nefret ediyorum. çünkü sürekli bir erteleme halindeyim. neden ? yarın kelimesinden nefret ettim. cünkü karar verdigim seyleri yapacagim o yarın hic gelmiyor. bahanelerden seçim yapamamaktan mecburiyetten usandım. eger hemen degistirebilseydim cok planli dakik ve kararli bir insan olurdum. hemn simdi su anda.

bir çok şey var ama hiç uyuyamamış biri olarak uykuyu seven biri olmamayı dilerdim.

çok sevdiğim bir kadını, (genellikle aşık olduğum değil arkadaşım olarak sevdiğim) hayatımın merkezine koymak. 3-4 senede bir böyle bir kadın oluyor hayatımdan. çok rahatsız edici bir durum. neyse ki artık bu durumdan kurtaracak şekilde kendimi kontrol etmeye başlıyorum.

o kadar çok var ki. komple bir değişime ihtiyacı var bu bünyenin.

"kendime yeni bir ben lazım" şarkısında bahsi geçen hemen her şey.

iradesizlik ve sürekli olumsuzu düşünme. çok var ama bu ikisi beni tüketiyor.

solculuk deformasyonu.

gidiyorum twix alıyorum. arkadaşımla bölüşüyorum. sağ twix'i ona veriyorum, sol twix'i muhakkak ben alıyorum.

dikkat ediyorum da, neden hiç sol twix'i bana vermiyorsun seni yandan yemiş camilo? diyor, biz soldan vazgeçmeyiz diyorum.

hem sağ twix'in tadı acı, sağ twix'te gözyaşı var. sol twix öyle mi?

sol twix'in üstünde mikroskobik insanlar gitarlar çalıyor halaylar çekiyor, köşede parkalı güzel bir kız var, selam yoldaş, biraz yürüyelim mi? sıtarbaks'ın önünden geçip, şunlara bak şunlara, emperyalizmin kölesi olmuşlar diye hayıflayalım mı?

sonra da gider börgır kimkten menü yeriz... yine kendimizle çeliştik rakip fraksiyonun yiğit güzeli...

ponçik kalbim.