yazarların en son sinirlendiği şey

dünyada var olmanın yükü

buz gibi gelen yemek.

umursamadığım bazı sözlük kızlarının ısrarla onlara uyup kaos yaratmamı beklemeleri. ama yok ben bu çukura batmayacağım.

ya böyle birebir tanık olmadığımız hayatları havalı gibi yansıtan insanlara çok sinirleniyorum. düşündüm, kuruldum, geldim zehir atmaya: kahrol düşman al sana bombey.
biz de havalı gibi takılamaz mıyız bak beni sinirlendirmeyin insanlar
şurda olduğum gibi görünüyorum ama kafa da atabilirim hic denemedim ama yaparım bence
sanki dünya bana cennet tövbest
herkese başka sıkıntı var. biz cennette mi takılıyoruz. ben hep köpek killer içtim yani şelalelerden akana rastlamadım henüz
kendimi keseceğim şimdi
neyse bu da bir sözlük yazarının kahvesidir

gideyim okumaya devam edeyim saçma sapan davranma dünya
veya
durdurun dünyayı inecek var kaptan beni sağda tükür

bana her şey seni sinirlendiriyor.

dündü. zaten resmen travma sebeplerimden de biridir bu sebep. çok bunalıyom ben gardaşlarım.
söyledim ama bir daha yapılmayacak. (amen)

güldüm de kaçtım misal. sen misin bana sormadan davet eden? dukkan bura kafe mi bura??? gülerek de bir aylık işi 1 saatte bitirdim. aa ayaklarınıza sağlık benim yetiştirmem gereken işler var dedim gülerek. gülerek git dedim anlatabiliyor muyum? gelmezler inşallah ben hiç gel demem. beni rahat bırakın.

az once iki yumurta kirdim sozluk. hayir tavaya degil bildigin yere kirdim. hayir kimse falan da beni izlemiyodu motor becerilerim infilak etti bi anda. temizledim falan ama bu rezil koku bi hafta cikmaz simdi. kafama scyim

bunu yapma dediğim şeyin yapıldığını kazara öğrendim.

oğlum yanımda migrosta kasa sırası bekliyoruz. durup dururken önümüzdeki adamın pat diye götüne vurdu len dedim napıyon derken adam döndü vaziyeti anladı güldü geçti. allah'tan anlayışlı adammış ya bir de kadın olsaydı sapık mı yetiştiriyon falan dese ne cevap verirdim diye düşünmekten gözüme uyku girmiyo şu an.