yazarların eski sevgililerinden ayrılma sebebi

bilmiyorum. gerçekten hiçbirini bilmiyorum çünkü malt'ın dediği gibi;



ama en azından bir çoğu bir konuda fikir verdi sağ olsunlar son cümleleri ile;

(bkz: benden adam olmaz)

hepsine karşı olan hislerim bitti, bu yüzden de ayrıldık.

şu zamana kadar hiç olmadı. o yüzden yazılabilecek bir sebep yok.

hepsi eski sjsjsj

(bkz: ekonomik kriz)

sigaraya başlamış olması

"hayatın en hüzünlü anı, deli gibi sevdiğin insanın buna değmediğini gördüğün andır.
ve en büyük kaybın ona harcadığın zamandır."
paul auster

hayal kırıklıkları canımı öyle acıttı ki bana gitmekten başka çare bırakmadı.

hayatımda hiç kimseyi senin kadar çok sevemem dedikten 2 ay sonra beni aldatması.

evlenmek istiyordu ben ise serserilik için doğmuşum. ayrılık kaçınılmazdı.

yenisini bulmak.

kimse de demiyor ki haysiyetsizim..

sebebi tektir aslında insanın sevgisi bitmiştir. iki taraftan birinin sevgisi bittiği zaman ilişki de bitiyor doğal olarak. gerisi yalan dolan.

saygısı bitmişti bana. ilgisi de azalmıştı. aile hayatı çok sıkıntılıydı. kendimi, ona saygı duymayan ailesine saygı duyarken hayal edememiştim. son zamanlarda yaşanan birçok olay vardı. üç dört başlıkta toplamıştım bunları. birkaç kaldıramadığım olay ve cümle hatırlıyorum. buraya sıralayayım.
5 kuruş için ay dönümünde kavga etmişti bir çalışanla. yıl dönümünde en sevmediğim çiçeği mutsuz olacağımı bile bile almıştı. almış olmak için almıştı bence. bir de ben aptal gibi ona neden diye sormuştum. ben aldım ben aldığım için seversin vs diye saçma egolu bir baskı yapmıştı. tipik narsist. telefonunu düşürüp arkasını kırmıştım, aptalca cümleler kurup değersiz hissetmeme sebep olmuştu. bir konsere gitmiştik onun öncesinde birileri ile daha tartıştı, tavır ve hareketleri yüzünden konserde fenalaştım. dönerken bile benim yüzümden değil bak demişti, sonra bu konuda da onu suçlamayayım diye benden söz almaya çalışmıştı. fenalaşmam mı önemliydi seni suçlamam mı? tüm sebep benim diyeceğine sıyrılma çabası harikaydı. bir kızla boş boş sohbetini de yakalamıştım. bana attığı aynı resmi ona atmıştı, ne saçma. yaptığı her güzel şey bir tatsızlıkla sonuçlanıyordu. zaten gideceğimi düşünüp değer verme çabasına girmiyordu.
ben her şeye takılırım. arkadaşları ile otururken yanına selam vermeye gitmiştim, bir yere geçecektim sonrasında. zahmet edip sohbetini bölüp ayağa bile kalkmamıştı. değer vermeyi, ilgilenmeyi, mutlu edebilmeyi bilmezdi.
bir lafı bayağı işlemişti içime. bana sen şu değil de başka bir bölüm okusan seninle hiç sevgili olmazdım demişti. adam beni değil de unvanımı sevmişti. ilgisini çekmemin kıstasına bak. bunlara eşantiyon olarak aile sorunlarının bana tamamen yansıması vardı. bağırmayı, öfkeyi, yalanı muhtemelen orada öğrenmişti. her şey birikti bende, onun da öfkesi kini bitmedi.
ve en önemlisi babamın ölüm yıl dönümünü unutmuştu. hatırlatmadığım, gün içinde dile getirmediğim için bana kızmıştı. ertesi gün kendince "telafi" etmeye çalışmıştı. jeton hep geç ve yanlış düşerdi. bu olaydan bir ay sonra da ayrıldım.
haliyle kendime yaşattığım bu uzun acı çektirme deneyimini bir noktada tak diye bıraktım. tahminen geri dönerim nasılsa diye öfke kusmakla yetindi. ayrılan bendim bana kötü konuşmasını bırak ailemi bile suçlamıştı. kafası hiç çalışmazdı. gurur ve yetersizlik hissinden başka bir şey göstermedi bitince de. bir çabası da olmadı dönmemi beklemekten başka. ilişki bitmiş karşılaşmışız. hala yalan söylüyordu. bak sen gittin ama ben iyiyim deme çabası. ben oldum demeye çalışıyordu bana. şu bitti şunu yaptım şunu yapıyorum diye yalanlar söylemişti. çabaya bak. benim de yalanları öğrenmem 15 saniyemi falan alır (:
ilişki gibi bu girdiyi de gereksiz uzattım. onu tüm olumsuzluklarıyla başbaşa bıraktım. ona da bana da yakışan buydu. ne suçladım ne yalanlarını yüzüne vurdum. zaten anlatsam da anlamazdı. herkes kendini kendi yetiştirir bence. ayrılmamız da onun seçimiydi, ben bitirmiş olsam da. aradan çok uzun yıllar geçti. ben değiştim her şey değişti. destek aldım sağlık açısından toparladım fakat hala zihnimde bir tortu işte. yine anlattım yine rahatladım.

ben de anlamadım ki. ne olmuş yani bitirelim dediysem. hemen terketmen mi gerekiyor.

league of legends oyunundaki habire master serisine çıkıp düştüğüm prime dönemimde “lol mü ben mi?” sorusuna maruz kalıp lolü seçmiştim. master olamadım ama pişman da değilim.

başka kadınlar.

kanıma giriyolla.

ben ayrılmadım. karşı taraf ayrıldı. görünen ekonomik sebepler gibi.

ınsan icinde sürekli makas almaları...yau yaninda cocuk mu gezdirion makas almak nedir?

uzak mesafe ve kendini ağırdan satmaya başlama kafaları. (günlerce susmalar konuşmamalar ve bunu yapıp karşı tarafa yüklemek)

bir de insan 35 küsür yaşına gelip de abilerinden ablasından çekiniyo gibi bir hallerde olması da ayrı bir durum.

imkansız aşk.

ölüm. vade. kader..