yazarların şu an akıllarından geçenler

olm yazmaya başlamak istiyorum sanırım. kelime verin bana.

uyusam mı uyumasam mı?

"acaba kulaklığımın şarj kablosu nerde?"

akşama ne yemek yapacağım.

umarım iyisindir sıpa. okuyorsan bunu bana ulaş.

bugün çok güzel bir gün olacak (olmadı)

neden matematik öğrenmek zorunda bırakıldığım*.

internet gelicekmi acaba.

kısmet.

baran 14 yaşında arkadaşları ona einstein diyor.

tomris uyanla gotcha kim?

hani yeni bir hayatın ilk adımıydı bu. nerede nasıl hani mutluluk. ben aşırı zorlanıyorum. hem pişmanım hem değilim. ama zorlandığımı kanımın her damlasına kadar hissediyorum. bir tık uzun uzun anlatmaya ve anlaşılmaya ihtiyacım var.
istediğim tek şey zamanı böyle bardaktan boşalırcasına akıtmak. böyle katran gibi akıyor olması yaralarıma da bana da hiç iyi gelmiyor

gözleme

kahvem çok güzel ama canım gözleme de çekti şimdi.

mola saati gelse de az konuşsak.

çıtır çıtır çitos mu yesem yoksa dondurma mı

“saat 15:30’da sınavım var. üniversitenin kütüphanesine geldim sabahın 09:30’unda. saat kaç olmuş geldiğim andan beridir öksürüyorsun ruh hastası. tüm sınava çalışmaya çalışan insanların ahını alıyorsun belin de ciğerlerin de doğrulur mu sence? neyse, burada bir cinayet işlenmesin diye şimdi tüm psikopatça sakinliğimle beraber masayı toplayacağım, çantamı alıp çıkacağım buradan. ama sen, ama senin yüzün… mıh gibi kazındı aklıma, artık beddualarımın ana karakteri sensin. eve gider gitmez voodoo bebeğini hazırlayıp sana bela olucam kadın!”

tam olarak bunlar geçmesede (çünkü kan ve vahşet var) sansürlü hali olarak bunlar geçiyor diyebiliriz.