yazarların uykudan uyanmasına sebep olan en kötü şey

benim annem sürekli hastaneye gitmek ister en ufak rahatsızlıkta bile. haftada en azından 3-4 gece hastaneye giderdik. bir seferinde 1 hafta boyunca eve bile girmeden akşam onu hastaneye götürüp sabahlayıp işe gitmiştim. kapıdan alıp hastaneye götürüp sabah eve bırakıp işe gidiyordum. sadece iş yerinde yemek molamda uyuyordum. 1 haftanın sonunda eve geldiğimde iyiyim demişti direkt gidip yatmıştım. 2-3 falan uyuduktan sonra hastaneye gitmek için uyandırdı. yatakta ağlama krizine girmiştim.

öğrencilik yıllarından bir gün, neredeyse sabaha kadar oturmuşuz ve artık uykuya yenik düşüp bayılmış yatmışız. sabah erken saatte ders olması sebebiyle arkadaşımı tembihlemişim, mutlaka kaldır beni diye. sabah olunca bu vatandaş bana seslenmiş ve ben kalkmayınca aklına dahiyane! bir fikir gelmiş.

hoparlörü getirip tam kulağımın dibine yerleştirdikten sonra, tahmin edersiniz ki son ses ile müziği açtı. müzik seçiminin içinde bulunduğumuz vaziyete uygun olmasını da önemseyerek, (bkz: we don't need no education) şarkısıyla beraber, beynimin bir takım kıvrımlarının düzleşmesi, kısa süreli körlük ve bunu takip eden kısa süreli felç hali ile uyandım.

en kötü uyanma anım bu sanırım.

gürültü.

21:30 da yattım.*
aniden sıçradım,evde birisi bağırıyor ama ne ses.dedim ahanda ölüyoruz.neyse fırladım bir baktım sadece annemin telefonunda para yokmuş, kardeşimle onu konuşuyorlar(!) uyuyoruz be! ne kadarsa vereyim susun.*

bir de gereksiz bir sinek var başımda*, bu mevsimde.., senin kanat rüzgarından üşümek zorunda mıyım? yallah sıcak bölgelere.

iki saat oldu uyuyamıyorum.

aynen gürültü. geçen gün mutfak dolabımız düşmüştü evde de tek başımayım. bir gürültü oldu deprem sandım. sesi duymam ile ayağa dikilmem bir olmuştu sanki mutfağa çıplak ayakla uykulu bir şekilde kırık camlara daldım. allahtan gidecek yol yoktu da ayağımıza cam falan batmadı. dolap bomba gibi düşünce cam ne varsa gitmişti tabi.

(bkz: telefonun çalması)
gerçekten en kötü uyanma şekillerinden biridir

supernatural'ın bir bölümünden sonra kabus görmüştüm. normalde etkilenmem ama o gün sanırım genel olarak kötü bir gündü.

he bir de kedim ayağımı tırmalamıştı. üstüne yatmışım. wolverine gibi sapladı şerefsiz. bir kalktım resmen mafya yatağıma kesik at kafası koymuş gibi her yer kan olmuş.

kız arkadaşımın beni öpmesi. bin kez diyorum ben uyurken yanıma yaklaşmasın diye.

boğulurcasına öksürerek uyanmak üzerine de "panik yapma ama hastanedeyiz" mesajı okumak.

(bkz: nefes darlığı).

(bkz: yazarların favori kabusları)

böbrek taşı

anlamsız ama iç rahatsızlığı veren rüyalar. sağolsunlar hep 3-4 arası uyandırıp bir saat kadar da uyutmuyorlar

ölüm. bir yakınımızın ölüm haberi.

t: sözlük yazarları uykudan uyandıran berbat durumlar.

rüyamda gördüğüm bir şeyi gerçek hayatta da yasıyormuşum gibi hissedip uyanmam. ve aklıma yazacak bir şeyim geldiyse , acilen yataktan kalkıp yazana kadar uyku uyuyamam.
sürekli yaşanırsa başa bela bir olaydır.

haftasonu olmuş biraz daha geç uyanayım derken komşudan gelen matkap sesiyle uyanmak.

üst kattaki komşunun gece yarısı horon tepen çamaşır makinesi.

sabahın 8 buçuğunda kapıya gelen kargocu tarafından yaklaşık 5 kere filan aranmak.

babam öldüğünde ağıt seslerine uyanmıştım, en kötüsü o.

bulmacalı alarm. tam açıklamasını bilmiyorum, yapacak halde de değilim maalesef ama özetle anlatacak olursam; uyandığınızdan emin olmak için size bulmacalar, matematik soruları vs çözdüren uygulamalar var. uyanmakta güçlük çektiğim bir dönemde kullanmış bulundum bu uygulamalardan birini. ekranda gri kareler arasında bir süreliğine turuncu kareler beliriyor ve siz bunların tamamını doğru olarak işaretlemeden alarm kapanmıyor. haliyle sabahın köründe kendinizi yem bekleyen şempanze gibi turuncu kareleri doğru işaretlemekle uğraşırken buluyorsunuz. böyle uyanacağınıza işinizden istifa edin veya sizi erken uyanmak zorunda bırakan durumdan kurtulun. diyeceklerim bu kadar.

oda arkadaşımın çığlık atarak uyanması. uyanık olduğumda dahi aşırı korkutuyor çünkü ışığı açana kadar aralıksız bağırıyor. ne uyku kalıyor ne de huzur. bir şey olmadığını biliyorum ama kaygılarım coşuyor.