yazarların yaşadığı paranormal olaylar

geçen gece uyandığımda tavanda hamam böceği gibi yürüyordum. o gece üst komşumun kocası banyo yaparken düşmüş. anüsünü duşakabin girişindeki fanyanslı çıkıntıya çarpmış... basuru varmış patlamış..

ben de tavandan yatağa geri atlarken omzumu burkmuşum hala çok ağrım var.

bir yanım güçlü şekilde paranormal değil bu diyor aslında. allah'ın bir kuluna yardım göndermiş olması, beni hiç şaşırtmıyor. bunu kalbî olarak anlamlandırabiliyorum.

daha önce de defaatle deklare etmiştim, mâ vedde’ake rabbuke vemâ kalâ, veda etmedi rabbın sana ve darılmadı... allah sevdiği kullarını terk etmez.

rahmetli babaannem derdi ki, sen kısmetlisin oğlum, abin böyle değil.
ot bitmeyen yere gitsem şansıma güller açar ertesi gün.

bugüne kadar iki defa hızır yardım etti bana. birinde koluma girdi, birinde de gözümü açıp kapayıncaya kadar olmak istediğim yerde oldurdu.

ilkinde kendimde değildim. görenler bana söylediler, nasıl olur? dedim.
ikincisinde büyük bir yalvarıştaydım. allah bana yardım etti. sanki bir oyundaydım da, hızlandırma kullandım.

bu hissiyat çok güzel, kendindesin ama açıklayamıyorsun, itikat sahiplerine anlatınca tebessüm ediyorlar, sana yardım etmiş, diyorlar.

ilkindeki kısa anımı, bir gün hızır başlığında anlatacağım.

zaten bırakacağım her işi gücü bir gün, ege'de bâkir bir yere göç edeceğim. adıma uygun şekilde berâet dileyeceğim.

gece gece aksiyon aradığım için açtığım başlık.

ruhânî varlıklara inanırsınız inanmazsınız bilemem. lâkîn yaşadığım 3-5 olay var. eski evimiz tuhaf bir evdi, insanı boğan bir havası vardı. her yerin kendine özgü bir aurası vardır derler ya, o misal işte. lise öğrencisiydim o sıralar. tüm kıyafetlerim çamaşır makinesindeydi. dolabımda sadece metal askılıklar vardı. gece 2-3 sularında büyük bir patırtı ile uyandım. askılıklar birbirine vuruyordu. herkes uyuyordu doğal olarak. uykumdan zıplayarak uyandım. kalkıp ışığı açtım, dolabimin kapağını açtığımda askılıklar halen sallanıyordu. o gece sabaha kadar uyku tutmadı beni. bu olaydan 4-5 gece sonra bir karabasan çöktü üzerime, kulağıma birşeyler fısıldıyordu, anlamadığım bir dildeydi, en sonunda bir çığlık attı ve bu hâlden uzaklaştım. bağırarak kaçtım odamdan. bizimkiler kâbus filandir dediler fakat ben ne gördüğümü biliyordum. bende bu kez uyurgezerlik baş gösterdi, başka yerlerde uyanmaya başladım. bizimkiler de beni alıp bir psikiyatri servisine, oradan da hocalara filan götürdüler. en son olay en korktuğum şeydi. sabah ezanı okunmuş, etraf alacakaranlık, odamın kapısı da açık, bende uyandım bir vakit, yatağımda doğruldum, salon odamdan görünüyordu. birisi kafasına siyah bir tülbent atmış, ters kıble namaz kılıyordu ve oturustaydi. sanki zikir yapar gibi titriyor, sağa-sola sallanıyordu. kalbim ağzımda atıyordu resmen. besmele çekip lambayı yakmamla, salonun boş olduğunu gördüm. film orda koptu. apar topar taşındık oradan. kaç yaşına geldim halen bile kabuslarimda o evi, o sahneyi görürüm, üzerimde öyle bir etki bıraktı ki ben lambayı kapamadan uyuyamadım haftalarca. bu başımdan geçen o 3-5 olaydan yalnızca biriydi.

rüyamda diyeceğim ama rüya değildi. rüyamda telefon çalıyor o zamanlar ev telefonu var. telefonu açtım tuşa basma sesleri geliyor. gerçekten ev telefonu çalmaya başladı o sese annem ve ben uyandık. telefonu açtım. gerçekten tuşlara basılıyordu. saate baktım tam saat gece 3. tü. korkudan ağlamıştım

çok korku filmi izliyorsunuz, diggatli olun çocuklar.

benim dedem 78 yaşında vefat etti. vefatında ben 20 li yaşların ortalarındaydim. kendimi bildim bile kendisi hep dinç biriydi. benden hızlı yürür benden daha güçlü kuvvetli benden daha saglikliydi. babaannemin vefatından sonra köyde bir başına kaldığında dedeme "dede gel seni ankara'ya götüreyim. benimle birlikte yaşa. sıkılırsan babamlara amcamlara gidersin" derdim. o da bana her seferinde "hayır benim köyde işlerim var, tarla tapan var, hayvanlar var, gidersem ocagimiz tütmez viran olur evim barkim" derdi. babaannemin vefatindan 3 ay sonra vefat etti benim dedem. dedemin vefatından aşağı yukarı iki saat önce kızılay'dan otobüse binmiş eve gidiyordum. bir ara otobüs ışıklarda durdu. karşıdaki belediye otobüsü de ışıklarda durmustu. hani otobüste ayakta giderken sağa sola bakar ya insan. o an dedemi karşıdaki otobüste ayakta gördüm. görmek ne kelime göz göze geldiğimizi dün gibi hatırlıyorum. allah allah, ne kadar da dedeme benziyordu adam yahu diye dusundum. neyse otobüs hareket etti, benim ineceğim durağa geldi. durakta indim. durakla ev arası 10 dakika yürüme mesafesinde. neyse eve girdim, yemek yedim falan derken telefon çaldı. babam " oğlum köyden aradılar deden vefat etmiş" dedi ağlamaklı bir halde. başımdan aşağıya kaynar sular döküldü. çok değil 2 saat önce görmüştüm otobüste oysaki dedemi. olayın üzerinden nereden baksan 20 sene geçmiş ama hala gözümde dedemin ya da dedeme tıpatıp benzeyen adamın silüeti belirir. tıpkı şimdi olduğu gibi.

anlatsalar inanmazdım sözlük. eniştem geçen hafta almanya'ya gitti. anlattığına göre münih'te rafların bomboş olduğunu görüyor, o esnada bir türk marketine girecekken birden bir ışık beliriyor ve insan olmayan tuhaf yaratıklar görüyor. bu noktada bilincini kaybediyor. bir ara ayılıyor, camdan yıldızlar, gezegenler görüyor. bir odada üzerinde deneyler falan yapılıyor. ayıldığını gören alienler bunu telepati yöntemiyle bayıltıp: "yat aşağı, kapat gözlerini, giptirtme kendini bize" diyor. sonra bir uyanıyor ki münih te kardeşler kıraathanesinin önünde bankta. üzerine crop giydirmişler ve göbeğinde "kılıçtars sohn sollte kein kandidat sein" diye birşey yazıyor. olayı şu anda adli merciler inceliyor. alman istihbaratı bnd bunun bir mesaj olabileceğini ileri sürüyor.
eniştemin vücudunda şu anda çok yüksek miktarda radyasyon var. gözetim altında tutuluyor.
sizce bu mesajın bir anlamı var mı?

cinler beni pek sever. ondandır ki çokça anılar biriktirdik kendileriyle. şimdi anlatacağım da benim favorilerimden:) efenim ılık bir bahar gecesi. evde pinekliyorum. babam nöbette, annemle ablamı da salonda dizi izliyor diye biliyorum. saat de 11 falan annemlerin yatağına uzanmış telefonla oynuyorum. biraz sonra annem geldi yanıma arkamdan sarıldı yatıyoruz öyle. nefesini de ensemde hissediyorum ha. azcık homurdanıp bir elimi elinin üzerine attım uyuya kalmışım öyle. zil sesiyle uyandım yanımda kimse yok. açtım kapıyı annemle ablam. dedim siz nerdeydiniz daha yeni uyuduk ya beraber. dediler yatsıdan beri karşı komşudayız biz. o kadar ürktüm ki nas felak okuyup üflüyorum üzerlerine. cin mi yoksa harbi annem mi diye anlamak için. sonra öğreniyorum biz kiralamadan önce ev sıkıntılı falan diye söylemiş mahalleli. adı çıkmış evin ondan ucuza kiraya veriyorlarmış. babam da yalan hikayedir o ne işi var cinin şehrin ortasındaki evde diyerekten kiralıyor evi. baya yıllardır özellikle annemlerin odasında böyle şeyler oluyormuş bize söylememişler. bı de bir kaç olaydan daha sonra hocaya gitti babamla annem. hoca demiş iyi huylu cinler. babam da e iyi huyluysa bir şey yok devam demiş ve biz yaklaşık 7 yıldır falan aynı evde yaşıyoruz. canım babam kendini hayalet avcısı falan sanıyor herhalde. olsun ama alıştık biz. tür ırkçılığı yapmaya gerek yok. kırılabilirler. cinlerin de duyguları vardır. size aşık olmadıkları sürece sorun yoktur. bir gün de elimde kınayla uyanmıştım ama üşendim şimdi anlatmaya. zaten ilerde torunlarımla ateş başında otururken anlatmak için topluyorum hepsini. korkudan altlarına etsin haşere veletler:)

masanın üzerindeki pakette tek bir dal sigara kalmıştı. içtim. sonra stoktan yeni paketi aldım masanın üzerine koydum. sonra boş paketi atayım dedim o da ne içinde 4-5 dal sigara.

emin değilim ama paranormal bir olay gibi geldi bana. ya da ağır b12 vitamin eksikliği yaşıyorım. şimdi aklıma geldi bak keşke o paketi atmasaydım.

bir gün uzanıyorum yatakta. sağıma dönmüşüm müzik dinliyorum ama uyanığım. arkam da dışarıya dönük. ben duvara bakıyorum. yarı uykulu falan değil, %100 uyanığım. biri solumdan omzumu dürtüyor. ablam geldi salondan bir şey diyor sandım ama arkama da dönüp bakmıyorum. sonra şiddetlendi beni dürtmesi. yani ben yatakta bildiğiniz sarsıldım. sonra döndüm arkamı “abla ne sallıyorsun a…” derken… bir baktım kimse yok. salona gittim hesap sormaya. şok geçirdi. onun şok geçirmesiyle ben de uzun süre boşluğa baktım. çok kötüydü.

çok yalnız kalınca olmayan sesler duyuyorum. yalnızlık kötü birisi.

paranormal olayım yok gibi. sadece sultanahmet camii'nde imam olduğum vakitler, sabah namazına önce mesleğimin taşıdığı sıfatla, sonra da ismen çağrılarak kaldırılmam( yalnız yaşıyordum).

gece sesler duymaktır. cinler de olabilir ama umarım yorgunluk belirtisidir.

bu sözlüğe yazmam.

normal yolla para kazanmışsam sayılır mı?
anormal yolla para kazanmışsam mı olur?
ben yatayım en iyisi
saçma da bi yere kadar

birisi öleceği zaman bulunduğum eve kuş gelip cama uzun bir süre vurması, balkonda/terasta uzun süre durması, gitmemesi. 5 defa yaşandı bu olay, 2 gün önce yine bir kuş geldi, balkondan içeri girdi, bir türlü gitmedi, saatlerce oradaydı, sonraki gün yakın bir akrabamız vefat etti.

37 yaşına gelmem başlı başına sıra dışı bir olay.

geçenlerde bir yazar dün gece rüyamda seni gördüm dedi. ben de onu görmüştüm tuhaf olan.

paranormal sayılır mı bilmiyorum ama bundan 5-6 sene önce bi arkadaşım fal bakıyordu. sürekli doğaüstü canlılarla iletişim kurduğunu büyü denediğini vs söylerdi. ben inanmam da sevmem de öyle fal mal işlerini. kendisi bir gün gelip ssen şunu şunu yaşayacaksın şöyle yap vs dedi . aradan baya bi zaman geçti 3-4 yıl falan sonra dediği şey aynen gerçekleşti. görüşmüyoruz artık ama hatırladıkça bi tık korkuyorum ondan.