yeni başlayanlar için yalnızlık

seçilmiş yalnızlık olgunlaştırır, içine düşülmüş yalnızlık çürütür.

tek sıkıntısı sarılacak insan olmaması olan yalnızlıktır. kendinize sarılıp çözersiniz onu da.

geri dönüşü olmayan bu yola hoş geldiniz.

sizinle oynayan, rol yapan veya sizi oyalayan insanlar size zarar veremez artık.

en azından boşu boşuna değmeyen insanlara değer verip üzülmezsiniz.

kendinizi mutlu edecek uğraşılar da buldunuz mu işlem tamam.

(bkz: alo 171)
(bkz: 112)

ilk başlarda güzel gelecektir. kendime zaman ayırıyorum, rahatsız edici kalabalıklar yok, kafa açan gereksiz tipler yok diye sevineceksiniz ama bi yerden sonra kimsenin olmayışı iki kelam sohbete muhtaç kaldığınızı tokat gibi çarpacak yüzünüze. işte böyle anlarda insanların yıllardır size yaptığını düşündüğünüz şeyi siz yapmaya başlayacaksınız. sırf iki kelam konuşmak için arayıp yalandan ilgi dileneceksiniz. işiniz düştüğü için onları aradığınız gerçeği kendi içinizde bi ikileme sebep olduğundan ufak bi depresyona gireceksiniz öncesinde. sonrasında "ben bu kadar zayıf mıyım" diye silkelenip daha beter bi yalnızlığa atacaksınız kendinizi.

işte o noktadan geriye dönüş çok zor sevgili yalnızlık övücüleri ve yalnız kalmak için yanıp tutuşan yalnızlık sevicileri. yapmayın etmeyin, insanın sosyal bir varlık olduğunu kabul edin ve ona göre yaşayın en baştan. ben diyim güzellenen yalnızlık katlanılması kolay bir şey değil çoğu zaman. ha sen diyecekseniz de ben artık alışkınım. istesem de çıkamıyorum bu bataklıktan.

terk ediliş ve yalnızlığa giriş kılavuzu

deniz suyu gibi.
insan içtikçe susayıp daha çok içiyor ama susuzluğu geçmiyor.

fazla derine dalınca dönüşü olmayan bir noktadan geçiyor insan. ondan sonra diş fırçası bile çift durmaya tahammül edemiyor.

yanlış kişilerle kalabalık olmaktansa kendinizle yalnız olmak çok daha güzeldir. ancak kendinizle bile isteye yalnız kalabilmek için yanlış kişilerle kalabalık olma yolundan geçmek zorundasınız. başka türlüsü yaşayamadığınız kalabalıklara duyulan özlem ve pişmanlıkla sonuçlanabilir.

siz bakmayın güzelleyenlere. yalnızlık kanınızda yoksa sıkılırsınız. benim kanımda var ben sıkılmam fakat ayrı eve çıkıp heder olan çok arkadaşım var. 6 ay sonra kedi, köpek falan beslemeye başladılar yalnızlıktan.

herhangi birileri yalnızlığınızı deldiğinde ona alışmayın. çünkü geri gidiyorlar.
zira yalnızlığın verdiği hissiyat ile ona daha da çok bağlanabiliyorsunuz farkında olmadan.

insanlarla mesafeli olun hep.

başta soğuk ama girdin mi alışıyosun.

yutması zor hap gibi ama sürekli içtiğinde gayette alışıyorsun.

başlangıcı ve girişi, oldukça sıkıcı ve sürdürülemez sanılan bir romandır yalnızlık. hakkında ne yazık ki pek fazla olumlu eleştiri ve tanıtım da bulunmayan bir roman.. oysa (gerçekten okuyanlar bilir ki) bir noktadan sonra büyüsüne kapıldığınız ve size gerçek yaşam ve dünyayı unutturabilen bir roman.. adeta sizin için yazılmış, sanki sizi anlatan bir roman. sonunda ne olacağını(zı) öğrenmek için de, okudukça okuyup, yaşamdan koptuğunuz bir roman.. (hakkında olumlu eleştiriler olamamasının nedeni de bu olsa gerek.)
önerim: mutlaka edinin, kitaplığınızda bulunsun. ve yaşamdan, toplumdan kopmadan, vakit ayırıp mutlaka ama mutlaka okuyun. okudukça kendinizi bulup, daha iyi tanımaya başlayacaksınız.
sakın unutmayın ama: yaşamdan asla kopup uzaklaşmayan bir yaklaşımla okunacak.!

kendine bir meşgale bul. boş durma. yoksa nanay olursun.

müdavisiyim

monoton bir sey.

yaşın kaç bebeğim?

benim 32. bir kız çocuğum olmamış. hep bunu söylüyorum ama mühim bir kriter. kendime aynada, sen adam değilsin dememin yegane sebebi.

kız çocuğu olmayan erkek, adam değildir.

ve, yarın bir gün, allah gecinden versin, anan baban da yitip gidecek. ben kimle kalacağım? her ne kadar geç gelsem de, eve, koşa koşa geliyorum. çünkü evde annem var babam var, önceden abim vardı, evlendi gitti, urruspii.

önce, büyükler gider yavaş yavaş, anne babalar gider.

ben yalnız bir hayattan korkuyorum. eve gelince ses istiyorum.

bir zaman sonra bağımlılık yapıyor.

zengin olma yolundaki ilk adimdir.

not: lisansli mentorum.