yer sofrası

köylülerin yere oturarak, aynı kaba kaşık sallayarak yemek yediği sistem. yerden kalkan tozları yemeyi ve tükürük paylaşımını sevenler için büyük fırsat.

bir zamanlar anadolu'da filminde muhtarın evinde gördüğümüz sofradır.

sofra denilen, kısa bacaklı yuvarlak masayı andıran eşya üzerinde yenilen yemektir. bolca bacak krampı içerir.

yerde oturmanın mideyi büzüştürmesinden kaynaklı yer sofralarının tokluk hissini daha çabuk verdiği söyleniyor. hekim, ve hekim adayı arkadaşlar yeşillendirebilir.

bu arada yer sofrasında yemek yemek, aynı kaba kaşık banıp aynı bardaktan su içmeyi gerektirmez; herkese ait kap kacak konulabilir. tabi yemek için tercihen masa sandalye kullanılmalı diye düşüncemizi de iliştirelim.

garip bir adet.

yerden kalkan tozun direk yemeğin içine dolması için güzel bir yöntemdir.

yeğenim masada bize rahat yemek yedirmediği için (masaya tırmanıyor) eskiden kalma adeti tekrarlıyoruz.

yer sofrası kurulduğunda 'ay ben bağdaş kuramam' diyen hatunların hepsi yogada van damme gibi bacak açıyor

bizde ahşaptan şöyle bir şey vardı;


ve sadece yemek yemek için değil çocukların resim yapması, ders çalışması gibi farklı amaçlar için de kullanılırdı.

sanırım bünyede ciddi alışkanlık yapıyor ki evde kocaman bir yemek masası, ayrıca çalışma masası ve kütüphanenin olduğu bir çalışma odam olmasına rağmen, salonda bulunan yer sofrası yüksekliğindeki orta sehpada çalışıp, yemek yiyorum.

o kadar eşyaya boşuna para vermişim yeminle. bi yer sofrası yetermiş.

pazar günlerimin en vazgeçilmez kahvaltı enstantanesi.

bütün hafta elit takılıp, pazar günü de bütün köylülüğümüzü takınıp, envai çeşit kahvaltılık eşliğinde, uzun uzun üzerinde(sofra bezi) keyif yaptığımız sofradır. enfestir. pazarın tadıdır.