yüksek bir kattaki balkondan yere bakarken düşünülenler

rusya da eski çalıştığım şirketin merkez binasında camdan bakarken (30 cu kat) keşke paraşüt olsa da atlasam acayip zevkli olur diye düşünmüştüm.

ne zaman yüksek bir yere çıksam bu kafadan kurtulamıyorum.

buradan düşersem ölür müyüm felç mi kalırım? ya telefonum düşerse, ya atlama isteği gelirse.

buradan düşersem ölür müyüm yoksa sakat mı kalırım

içimden bir ses genelde 'atlasana hadi, bir kereden bir şey olmaz. atlasan ne olur? kim ağlar ki zaten, atla bi deneyip görelim bakalım.' gibi şeyler söylüyor. bazen çok mantıklı geliyor o yüzden hemen içeri girmek en mantıklısı.

yüksek giriş sayılıyor mu..

ben buradayken deprem olmaya başlar da yanlışlıkla aşağı düşersem kesin ölürüm. bu demirlere de (ya da duvarsa artık) tutunulmaz ki... en iyisi çok yaklaşmayayım hatta ben içeri gireyim bu kadar hava yeter.

çok fazla son durak izlemenin zararları.

düşersem un çuvalı gibi patlarmiyim?evet

düşşem felç mi kalırım yoksa ölür müyüm ?
ölürken som düşüncem ne olur ve bunu düşündüğümü nasıl anlarım. neyse en iyisi geri çekilmek bana belli olmaz.

demirlere sıkı tutunup takla atmayı denesem başarılı olur muyum diye düşünüyorum ben hep

"ayy allah korusun yarabbi kaç kaç kaç"

"lan karşıdaki binaları da bunu da hangi azimle dikmişler acaba. daha millette oturmaz bu binalarda, neyse."

şimdi buraya çamaşır mı assam yoksa kendimi mi..

acaba aşağıdan yukarı baksaydım ne düşünürdüm?

kaç kanat çırpışta yere sapasalim varabilirim?
ben üst kattan atlasam üç kat. benim evdeki misafirlerden birisi, depremde oturduğu dördüncü kat üçüncü kat olunca (alt kattakiler hep ölmüşler, biri hariç, o da bende) g.tü kurtarmak için oradan aşağı atlamış. aşağıda çökmüş marketin brandası düşüşünü yavaşlatmış. ama yine de bir elinin ve çapraz bir ayağının kemiklerini kırmış. af buyrun neredeyse dalt.şak maraş'ın karlı gecesinin ortasında kalmış.
demek 3ncü kattan aşağı bakarken (şu anda benim muz yiyip yaptığım gibi) aşağı atlamak fikri pek cazip değil. ama ankara'da eryaman'da, gökyüzüne erkeklik organı gibi (siz orijinal kelimeyi koyun) uzanan bir binanın 20nci katında derin düşüncelere dalıyorsanız o kata güvercinlerin bile nadiren geldiğini düşünüp içeride bir bardak süt için.

kafa üstü mü atlardım yoksa sırtımı dönüp mü ya da düşerken takla atabilir miyim acaba bir takım sorular işte

-ulan buradan aşağıya kaç metredir acaba ya?

-düşsem sakat kalırmıyım ki lan?

-yok be olum direk ölürsün bence.

-öleceğimi bilsem direk atlarım ama sakat kalırsam sıkıntı.

-çok da sarkma, başın ağır gelirse görürsün ebeninkini.

-bu fenerin hali nolcak ya.*

-neyse bi sigara içeyim bari, manzara güzelmiş.

ben çok yaklaşımıyıyirum zaten (sanırım yükseklik korkum olabilir)

buradan aşağı düşsem ölür müyüm acaba ?

ben bakamıyorum siz yola devam edin

beynim: atla.
ben: neden?
beynim: atla işte.
ben: tamam da burası ne kadar yüksek haberin var mı?
beynim: en fazla kolun sonra bacağın kırılır. en kötü ihtimalle kafana darbe alır ölürsün.
ben: ya ölmezsem?
beynim: o zaman hastanede acı içerisinde iyileşirsin.
ben: hayır atlamıyorum.