"yapamazsın" sözüdür. yaparım.

başarmak için emek sarf ediyor ama sonucunu alamıyordur. sıkıntısı da çalışmayı bilmemektir. halbuki bir tükenmez kalemle kitabın altını çizerek 90 100 alan çokça insan vardır. önemli olan çizmek ya da çizerek okumak değil, okuduğunu anlamaktır.

insanlar kendilerini istedikleri gibi tanıtabilirlermiş. hem de ustalıkla!

hiçliğin içine doğmak, şüphesiz yesenin hakkında tek bir şey söyleyecek olsam söyleyebileceğim şey bu olurdu. şiirlerinde doğanın canlılığını, acıyı ve zaman zaman insanın ruhuna çöken karanlığı öyle güzel ifade etmiştir ki onun dizelerinden okuyunca acı bile insanın boğazına bir taş gibi oturmadan su gibi akıp gider. eleştiri barındıran pek çok şiiri de mevcut ama pek azı dilimize çevrilmiş. bendler'da dile getirdiği üzere yurt sevgisi ona hep derin bir acı vermiştir. genç yaşında kendini asarak intihar etmiştir ve ölmeden önce yakın dostu olan mayakovski'ye kendi kanıyla yazdığı bir veda şiiri bırakmıştır. şiirde vadedilen buluşma ise yesenin'in intiharından beş yıl sonra mayakovski'nin kendini vurmasıyla gerçekleşir. içindeki boşluğa rağmen görmeye değecek bir güzelliği aramak ve sonunda kendi kendine yenilmek, bazen bütün mesele bundan ibarettir.

--- alıntı ---

kara adam
murdar bir kitapta gezdiriyor parmağını
ve yüzüme mırıldanıyor burnundan
ölünün başucunda bir rahip gibi
bildiriyor bana yaşamını
bir düzenbazın, sefihin,
acıyı ve dehşeti yığıyor ruhuma

--- alıntı ---

(bkz: hooligan's confession)
(bkz: prayer for the first forty days of the dead)
(bkz: the birch tree)
(bkz: ı don't pity, don't call, don't cry)
(bkz: the scarlet of the dawn)

nasıl desem? sizi düşündüğüm zaman, tıpkı çöken bir imparatorluğun yıkılışı gibi gümbürtüyle çarpıyor yüreğim; çünkü, belki de var olmayan bir gülümseme çiziyor sevginizin gölgesi.

bir çoğu yazılmış ama artı olarak, öfke kontrolü olmayan, sesini yükselterek haklı olacağını sanan insanlarin agresif tarzda tutum ve davranışları.

sürücü kursu kitabıdır. okunmadığının kanıtını trafikte 5 dakika harcadığınızda çokça kez görürsünüz.

harikulade bir paulo coelho romanıdır. slovenya'nın ljubljana kentinde yaşayan, her istediğini elde edebilen, maddi yönden pek kuvvetli, fiziksel manada da pek güzel bir kadının, veronika'nın anlatıldığı kitaptır.

bir hayli hayat dersleri içerdiğinden mütevellit intihara meyilli veya bunalımda olan genç arkadaşlarımızın mutlaka okuması gereken bir kitaptır.

sanırım şu hayattaki en büyük eksikliğim.
babamın yanında rahat olamam, rahatça konuşamam , iki lafı bir araya getiremem, korkarim çünkü ondan. hep bir mesafe vardır aramizda.baba kız ilişkimiz yoktur. yine de saygı da kusur etmem.

çok da severim babamı. ama galiba aramızdaki bu ilişki onun da babasından böyle gormesinden kaynaklı.
sevilmemiş, sevgi nedir tatmamış. bu yüzden evlat sevgisi nedir bilmez, nasıl sevgi gösterilir bilmez.

özellikle kız çocuğu iseniz baba sevgisini tatmazsaniz eğer, ömür boyunca bu boşluğu dolduramazsiniz. baba sevgisi bambaşka bir şey çünkü.
her evladınızı sevin ve sevginizi özellikle evlatlarınıza göstermekten/ hissettirmekten çekinmeyin. aksi halde sevgisiz büyüyen bir nesil yetiştirirsiniz. sevgisiz büyüyen bir neslin sevgisiz tohumlarını atarsınız dünyaya.

lozan antlaşması ile beraber türkiye'nin tapu seneti bir sözleşmesidir. bunu tartışmaya açıp kaldırılmasına dair fanteziler kurmak da tehlikeli bir girişimdir. tartışmaya açılması istanbul kanalı projesi onayı tartışmaları ile beraber bir çekim merkezi oldu.
halbuki, türkiye'nin boğazlar üzerindeki hakimiyeti 1936 yılında imzalanan montrö sözleşmesi ile pekiştirilmiştir. ondan önceki 13 yıl süresince istanbul boğazı askersiz bir bölge olmuş. çok uluslu bir yönetim altındayken montrö sayesinde tsk'nın tam egemenliğine kavuşmuştur.

her şeyin iyi gittiğine dair kendime çok yalanlar söyledim.

hülya avşar

bir islam ülkesinde yaşamak

nicki, tanımları, efendiliği ve kibarlığı ile sempatimi kazanmış yazardır.
fenerbahçeli olması da bilmem kaç puan kazandırıyor kendisine.
severek takip ediyorum, ne diyelim daha çok yazın, daha çok okuyalım.

türkiye de olmayacak olan ayaklanmadır. covid'e gelene kadar neler yaşandı bu ülkede kimse çıt çıkarmadı.

elin avrupalısı tabi özgürlüğüne düşkün adamlar. eline para veriyorsun evinde dur diyorsun onu bile dinletemiyorsun.

bu konuşurken de geçerlidir. insanlar çoğu zaman konuştuklarını dinleyen biri olsun ister ama kendi dinlemeye nadir istekli olur, dinler evet, biz öyle olduğunu zannederiz fakat o yalnızca sıranın ona gelmesini bekleyerek dinler. ve dolayısıyla sıra ona gelince tekrar aynı döngü...

ikii üç kelimeyi geçmeyecek bir konuşmadır. örneğin; merhaba, tahmin edebileceğiniz üzere çok gerginim şu an , o yüzden sözlerime burada son verirken hepinizi saygıyla selamlıyorum. dağılabiliriz.

bilhassa sözel zeka için faydalı olup bağımlılık yapabilen ender oyunlardan kanımca.

bota karşı oynanan versiyonu kelimelik solo'yu zorlaştırmak için biraz saçmalamışlar gerçi ama yine de iyidir.

belgesel tadında yaklaşımlar.

"bu zorlu koşullarda yetişkin bir türk vatandaşı ömrü boyunca ortalama 5 - 6 kez vatan haini olabilmektedir..."