annem ve babam hala hayatta ve yanıbaşımdalar çok şükür.

oldukça melankolik bir pinhani şarkısı. antidotu 'dön bak dünyaya'dır bana göre.

"yağmur her yağdığında bakardım yola
evim bu geçidin altında bakardım insanlara
geçip gider içimden rengarenk arabalar
ama hiç kimse dönüp bakmaz beni yok sayar
bi gün ölür gidersem kaza kurşunuyla
beni vuran her kimse çıkar birkaç gün sonra
oysa ben hiç kimseyim hiç olmadım
bir hastahanede kadavrayım hiç ölmedim
bir dünya varsa ben orda yoksam ben nerdeyim
ben de çok sevdim benim de var kalbim
vurun beni, soyun beni, kesin beni, çözün beni
gerçekten
yağmur her yağdığında bakardım yola
evim bu geçidin altında bakardım insanlara"

fransızca kökenli bir sözcük olup öngörü olarak türkçeleştirilebilir. herhangi bir ânın önceden yaşanmış gibi hissedilmesi durumudur.

çok güzel düşünülmüş bir olaydır. ben şahsımın çekini öyle kullanmak istiyorum. alın benim çeki yardımda bulunun.

eğer organize olunamazsa yardım kampanyası olmazsa da alın benim çeki mama falan alın. veya ne bileyim huzur evine lokum alın bir şeyler yapın yönetim alooo. çok güzel bir hareket olur.

bu kadar basit bir anlatımın bu kadar çok önemli mesaj verebileceğine şaşırıyorsunuz okurken.

yaşamımıza dahil olduğunuzdan beri öyle güzel, öyle gülümseten bir enerjiyle sardınız ki çoğalarak daim olsun dilerim.

“hadi uyan
aydınlığa çık da çil gözlerin ışısın
ilkyazlar sıcağı biriksin yüreğine
yoksul olsan da uyan
garip olsan da uyan
madem ki güzelsin, güzeli yaşatmak için
madem ki iyisin, iyiliği yaşatmak için
madem ki umutlusun, umudu yaşatmak için"

metin eloğlu – uyan

işte en en büyük olmanın tek keyif veren hali.
3'ünü de dövdüm. ta ki onlar beni dövmeye başlayana kadar.
erkek kardeşim, ilkokulda iken elinde oklava ile beni kovalardı. sonra ben bunun peşine bir dönerdim. elinde oklava ile kaçardı.
bir kere ortanca kızkardeşimin alnına blr tekme attım kız bayılacak gibi oldu.
bir küçük kızkardeşiminin sivri takunyaları ile kafasını kanattım.
işte bunlar hep annemle babam gezmelere gidip bizi evde yalnız bırakınca olan işler.
içimde bir yerlerde şiddet seven biri var.

1- iyi insan.
2- kötü insan.

iyi ve kötü ancak niyet ile belli olur. niyeti ise ölçümleyebilecek tek veri eylem-sonuç ilişkisidir. yani yaptığımız şeyin sonucu kötülük olacaksa ve biz bunu bile isteye yapıyorsak *kötüyüz. yapmıyorsak da *iyi.

bu kadar net aslında.* çok karmaşık durumlarda bile çalışan bir formüldür bu.

gönül rahatlığıyla bu formülü kullanın ve kullandırın.

öyle yada böyle... ne önemi var? çocuk farmville veyahut benzeri sanal gerçeklik, çakma doğa sever oyunlarla kafayı bozmak yerine, halis muhlis işin içine girmiş.

parasını biriktirmiş, babası da sorumlu bir ebeveyn gibi davranmış, üzerine ekleme yapmış.

alkışlanacak hareket. lâkin ülke, son 18 yılda kulp takma mütehassıslığı bölümünden zibille mezun verdiği için acayip tepkilerle karşılaşır olduk.

çocuk parayı play station için biriktirse, üzerini babası tamamlasa , tek kelime etmezsiniz zalımlar.

yaşayan türk felsefe profesörü, teoman duralı'nın yatkınlık olarak yorumladığı konu. fikirlerini de şu sekilde açıklıyor; ''bizim felsefeye yatkınlığımız yok. üç aşağı beş yukarı, sıfıra sıfır elde var sıfır" ve ekliyor;
"kitaplarımı gömseydim daha iyi olurdu. hiçbir etkisi sonucu olmamıştır, olacağı da yok."

ilgili içerik

(bkz: teoman duralı)

korktukça insanların üstünüze gelmesi/oynaması olayıdır. ve bu, en son zıvanadan çıkarabilir kişiyi.

fazla uzadı şu adam ya. uff ona oy veren kesimden tiksinir oldum yeminle.
bkz: lise mezunu olmayanların oy kullanmaması

bkz: 60 yaş üstünün oy kullanmaması

mutlu ve huzurluyken koyu yeşil, stresli ve üzgünken açık yeşil.

nedense marketten yeni gelmiş poşetleri açan çocuk heyecanıyla okuduğum hede.

ayrılık bir kimseden, bir şeyden, bir yerden ayrı kalmak, gitmek, uzaklaşmaktır...
öyleyse;
"madem ayrılacaktık, neden gözlerime takılıp yüreğime düştün?"

yaşananların hepsi kudretli duyguların sahibiydi
değerler, sevgiler ve en önemlisi aşkı getirirdi
yağmurlu bir havada çatısı kırık bir oda da yaşanmış
aşkın, aziz varlığa dair yaklaşımı. onu bana sevdirirdi.

saçlarından akan hüzünlü yağmur damlaları, yüreğime akardı,
delirtirdi o geç kalan vapurların sesleri, haydarpaşanın heybeti.
istiklal'de yaşanır derler vaktin en değerlisi, sevgili dostlarım.
ben göremedim ya da görüyorum cinsinden bir yanılgıya sahiptim.

görmek ya da görmemek, farketmek ya da gizlemek. hepsi ama hepsi,
belki de sevmeyi gerektirir ama yetmeden; hissettirerek sevmeyi.
fakat hiçbir şey yarım kalmamalı, bölünebilmeli ama yarım kalmamalı.
beylik ifadelere gerek kalmadan, tamamlamayı bilmeli. aşk'a yaklaşmalı.
gözden, gönülden ve vücudun her yerinden gitmeden; sevmeyi bilmeli.

benim kalemimden, sarı saçlı, yeşil gözlü sevgilime.

seçimlere çok umut bağlandığı zamanlardan geçiyoruz.* akplilere göre şahlanacaklar, muhalefete göre kesin gidiciler.

ben yıllardır siyaset araştırmaları* yapan biri olarak ciddi kararsızım. zaten ülke siyaseti genellikle çöplük misali. ne olacak bilmiyorum.

kötü troll yazarlar dense katılacağım kampanyadır ama olmadığı için katılmıyorum. çünkü çok iyi bir troll yazar gelirse bence sözlük şenlenir. ama haddini bilmeli ve hassas konulara hassas yaklaşabilmeli. bu sebeple iyi trollere evet ama kötü trollere hayır.

trollü zeka işi olduğundan kah güleriz kah ders alırız.

böyle, yeni gelişen bir platformda önemli olanın; çok yazılmasından ziyade kaliteli içerik üretilmesi olduğu için, olmayan sorunsaldır.