hindistan'da kadınlar, erkeklerle evlenmek için için başlık parası vermektedir.

kafa sözlükle organik bir bağı bulunup bulunmadığını merak ettiğim, aylık edebiyat dergisi.

insanin bunyesini alt ust edecek bir eylemdir. bunalima hatta depresyona neden olabilir. cok sevmek, iliskinin biranda bitmesi, uzun surmus bir iliski olmasi, farkli sebeplerden oturu yarim kalan bir iliski olmasi ve hatta terkedilmek, bu ruh haline girmenin belli basli sebepleri olabilir.

insanların gözlerinde aradığım özel güç.
ergenliğim hariç;aşırı güzel kadınları hiç kıskanmadım,çok parayı,çok mutlu olanı,çok sevileni,çok bileni...
lakin şu tutku denen şey yoksa amaç yok,başarı öyküsü,tamamlanmışlık,hayat yok.
kimde ışığını görsem delice kıskanırım.

emeginize ve yureginize saglik.

reklama niye hayir dendigini anlamadim. reklam olabilir bana gore, cok rahatsiz etmez ama butceye katkisi olur. cebime bir sey girmesin diyorsaniz, yardim faliyetler icin kullanilabilir.

alın size en az dört tane yepiş yeni kedi.
arkadaşın kedisi yavrulayacak.
yavrular akşam sabah doğar.
bana teklif edildi en önce.
hiç benlik iş değil dedim.
kedi severim, ama kediyle yaşayacak kadar değil.
ankaralı kedi severler
ya da ülkenin her yerindeki kedileri sevenler.
ne dersiniz bu işe?
önce alın, sonra da resmini atarsınız bu başlığa.

zorla birlikte olan eskort. kendisine çok şey söylenir o ayrı burda en acı olan bunu söylediği mahkemenin hakiminin kendisine bunun ne kadar gerizekalı beyin yoksunu bir beyan olduğunu söylememesi ve belkide ciddiye alıp indirim sebebi vs yapabilecek olmasıdır.

fiyatı ne olursa olsun.

senin çocuğun dünyadaki herhangi bir çocuktan daha kıymetli değil.
atomu filan da parçalamayacak.
akademik başarısı değil ahlaki başarısı onu yüksek mevkili insan yapacak.

kore savaşı'nda askerlere moral vermek için ziyarete gelen dünyaca ünlü marilyn monroe, türk pilot üsteğmen cavit özata’nın kolunda.*

reyiz yine döktürmüş.

en güzelidir belki de çünkü bir daha belki hiç konuşmayacağın, görmeyeceğin birine anlatmanın verdiği rahatlık vardır. tabii hayatımı anlatacam diye karşıdaki bireyi de kaynar katran kazanına çevirmeyelim dimi? her şey kararında güzel.(bkz: swh)

bir yörük kızı olarak yaşar kemal'i saygıyla anıyorum.
bugün ölüm yıl dönümü. sonsuz saygıyla...

çok öfkeli insanlarız. eskiden bizimkiler daha da öfkeli insanlarmış ya… neden bu kadar öfkeliyiz, neden bu kadar gözü dönmüş kişileriz, soğukkanlılıkla bir işe sarılıp onu niçin sonuna kadar vardırmıyoruz? bir arkadaşım var, çok uzun zamandır öfke üstüne konuşuyoruz onunla.
günlerdir, şu öfke duygusunun altından girdik, üstünden çıktık. diyor ki, öfke bir kendine güvensizliktir. öfke çaresizliğin arkasından gelir. daha da ağır konuşuyor, öfke dünyayı tanımamaktan, bilgisizlikten gelir. ben burada öfkeyi savunacak, kutsallaştıracak değilim… bazı yerlerde arkadaşımın düşüncesine katılıyorsam da, bazı yerlerde onunla birlik olamıyorum. öfke büyük bir inancın sonucu da olabilir gibime geliyor. öfke, kör bir duvarla karşılaşan, aydınlığı görmüş insanın öfkesi de olabilir.

öfke, karmakarışıklıktan da gelebilir.
her neyse, bizim bugünlerde işimiz öfke. öfkeyi neredeyse kutsal bir hale getireceğiz. öfke, işin kötüsü, moda olmaya doğru gidiyor. öfkeli adam diye, bazı kişileri hoş görüyorlar, zıpırlıklarına sünger de çekiyorlar.
bana kalırsa öfkemizin sebebini araştırmamız gerek.
….
türk halkı tembel, köylüsü, işçisi yeteri kadar çalışmıyor diyorlar. basını yetersiz, her şey yetersiz. geri kalmış bir memleketiz, elbette birçok yönümüz yetersiz olacak.
bu köylü niçin yetersiz? işçisinin derdi ne?
tembeldir, deyip işin içinden çıkıyoruz.
bu tembelliğin, varsa, sebebini bize bilim adamları niçin söylemiyorlar? besin yetersizliğinden mi, kötü bir gelenekten mi, toprağın yetersizliğinden mi?
bilim adamlarının tembelliğinden deyiveririz… peki bilim neden yetersiz, neden tembel?
sanatçımız neden taklitçi? tembelliğinden mi? kendisini yaratma, bulma çabasına varmadan, batıdan hazırlop!
aydına, köylüye, bilim adamına, bilim adamlarını uzaklaştıranlara veryansın ediyoruz.

belki bu haklı bir öfke. bir bozukluk olduğu belli.
öfkeyi bir yana atıp da şöyle bir düşünsek…
bir kısımları diyor ki, bu toplum toptan bozuk. bu, gemisini kurtaran kaptandır düzeni, bu altta kalanın canı çıksın düzeni, bu temeli sömürme olan düzen… bütün kötülüklerin temeli bu düzendir, diyorlar. suçu tüm düzene yüklüyorlar.
bana öyle geliyor ki, öfkeyi bıraksak da, düşünüp taşınsak da, gerçekten kötü olan bu düzenden yakayı kurtarsak… ne dersiniz, geç kalmadan bu işe hemen başlasak mı?
ucuz öfkelerden, ucuz yüklenmelerden, gününü gün etme yoksulluğundan, ucuz ünlerden vazgeçsek de… bence vakit kalmadı… hiç mi hiç kalmadı… yirminci yüzyıla gülünç olmayalım.
ucuz kazanç, ucuz bilim, ucuz sanat, ucuz ün… her şey ucuza…

yaşar kemal, 4 nisan 1962

korkular genetik degildir. edinilen tecrubeler vasitasiyla ogrenilir.

yasam boyunca edindigimiz deneyimler beynimizde limpik sistem olarak bilinen merkezde depolanir. ozellikle hipokampus ve amigdala denilen bolgeler uzun-kisa sureli anilarin ve deneyimlerin depolandigi bolumdur. depolanmis deneyimler de olusan hislerle kodlanir.
kaydedilen deneyimlerle tekrar karsilasilmasi durumunda da beyinde taramadan sorumlu olan noral aglar tarafindan tecrubeler tekrar aciga cikar.. zihin de korku dahil duygularin olusumu, hissedilmesi boyle gerceklesir. ısin teorik acilimi boyledir diye biliyorum.
konuyla alakali küçük albert deneyi basligina da goz atmanizi oneririm ayrica.

yok canım. avrupa'da en çok kıskanılan ülkeler sıralamadır bu. seneye birinciyiz inşallah.

yks sınavında çıkıp çıkmayacağı merak konusu olan bir değişik asal sayılardır.

bir keith rivers kısa filmidir.

philips parallel lines ve ridley scott işbirliği ile düzenlenen tell it your way isimli kısa film yarışmasının bir diğer finalistidir.

yarışmanın kurallarına uygun olarak sadece üç dakika süren bu kısa film yine aynı kurallar çerçevesinde içinde sadece şu altı cümleyi barındırmakta:

what’s that?
ıt’s a unicorn.
never seen one up close before.
beautiful.
get away, get away.
ı’m sorry.

aynı yarışmada finalist olan the void, lilicorne, ultimate unicorn ve yarışmayı kazanan porcelain unicorn gibi the return de bu cümlelerden yola çıkaran bir hikaye anlatmakta bize.

bu kısa filmde konu savaşa giden bir askerin gitmeden önce ve döndükten sonra yaşadıklarına odaklanmış. ancak bu bir savaş sonrası sendromu sayılmaz. ya da tam olarak öyle sayılmaz.

savaşın her şeyi değiştirme gücünün zaten hepimiz biliyoruz. ülkeleri yerle bir edip insanların hayatlarına kast eden savaş başlangıcından bitimine kadar her şeyi alt üst eder. bu olumsuz etkinin bitmesi ise savaşın bitmesiyle gerçekleşmez. bu çok uzun süren ve sona ermesi çok zor olan bir etkidir.

savaştan döndüğünüzde siz de savaşa giderkenki kendiniz olamazsınız ama belki de en kötüsü savaşa gitmek için bıraktığınız hiçbir şeyin bıraktığınız haliyle sizi bekliyor olmayacak oluşudur.

the return

üşüyorsun ceketimi al

nesne değil ama kelimeler demek istiyorum. silah olarak kullandıkları doğrudur..