isteyebilir, hakkıdır,
size danışılmasından şikatçiyseniz,
zor dediğiniz şey nedir, bir anlatsanız keşke, size soran kişinin zor birşeyi yapamayacağı, sizin fikriniz, size göre zor, veya kolay, uzun sürer,
iş nedir, nerden başlar, neler var, size işin ne olduğu soruluyor, ben yapabilirmiyim demiyordur heralde kimse, siz ondan daha iyi "bilemezsiniz"
belki o arkadaş yemiycek içmiycek, daha kısa sürede başaracak..

3d için de böyle söylerler, onu ben bile kendi kendime öğrenemedim filan,
sen öğrenememişsin..
belki benim öğrenme şeklim farklı,
benim tanıdığım bir mimarlık bürosunda, sekreter olan bir arkadaş, bir yılda autocad 3d max öğrenip, proje çizmeye başladı, hem de marka bir şirkette,
açın kadir köymenin başka birşey belgeselini, herşeyi o çözer, hiçbirimiz onunla yarışamayız dedikleri adam lise mezunu, kendi kendini geliştirmiş, sanırım o da yazılımcı, ve o şirketin en donanımlı en verimli çalışanı,

birde böyle birşey var insanlarda, ben şu anda tasarladığım bazı ürünleri ürettirmeye çalışıyorum, bunun içinde metal ahşap bazı kısımlar var, mesela bir hammadde malzeme ithalatçısı var, bambu malzeme alıyorum, ve bana sattığı malzeme hiç esnek değil, ıslatarak çalışınca da rengi değişiyor, vernikden sonrada aynı tonlama kalıyor, son gittiğimde bir malzeme gördüm dedimki bunlar nedir, dediki onlar sana olmaz, dedimki neden, "e sen onunla çalışamazsın, "zor" pahalı, ticari bir ürün yapıyorsun"
dedimki belki pahalı bir ürün yapıyorum, yada pahalı malzeme kullanıcam, nerden biliyorsunuz, sonuçta 2 katı pahalı bir malzeme ama aldım, ve kuru çalışabiliyorum, başından beri boşuna uğraşmışım,

o var, bu var, evet var da, sen bir söyle sana adam gibi sorana, o değerlendirsin kendisine göre uzunmu sürer, zormu gelir ne olur, zorsa da uğraşıcak belki...
kimseye nasıl öğrendiğinizi söylemek istemiyorsanız da dürüst olun...

iyi ki bitti...

bi korku filminde şişman ve gözlüklüysen bittin.(cem yılmaz)
kampa giden gençlerin ölmeden önceki gece sevişmeleri.

bir çözeltide çözünen maddelerin, kendi kinetik enerjileriyle, derişimlerinin fazla olduğu ortamdan, derişimlerinin az olduğu ortama doğru yayılmasına difüzyon denir. difüzyon, moleküler denge sağlayana kadar devam eder.

difüzyon örnekleri:

- şekerin suda çözünmesi.
- glikozun kandan hücrelere aktarılması.
- oksijenin hücre içine alınması.
- karbondioksidin hücre dışına atılması.

difüzyonda,

- atp harcanmaz.
- canlılık şart değildir.
- difüzyonun basit ve kolaylaştırılmış olmak üzere iki çeşidi vardır.
- - - alıntı - - -

referans: biyoloji dersi notlarıdır. bana ait değildir.

bu yaşa yeni girenler ikiye ayrılır: büyüdüğünü hissedenler ve bununla öz güven kazananlar, kendini çocuk hissedenler ve tecrübe kazanamadan hayatın ellerinden kayıp gideceğini düşünenler. genelde ortası olmaz. insanın içinde bulunduğu en garip yaştır, yirmili yaşlara geçmişsinizdir, biri sorarsa büyümüş olduğunuzu gösterircesine ''yirmi yaşındayım'' demek istersiniz ama daha dünkü çocuksunuzdur. üç sene önce bu yaşlar size çok büyük geliyormuştur ama artık siz de yirmi yaşındasınızdır. tuhaftır.

sanırsın herkes çok eğleniyor. hepimiz dizimizi kırdık oturuyoruz.

ben çok önemsiyorum doğum günlerini. yani klişeyse klişe. ne var yani bir yaş yaşlanıyorum diye düşünüyorsanız ok ne diyeyim, olabilir. ben önemsiyorum. sevdiğim insanların varlıklarını onurlandırmayı, bunu kutsamayı, iyi ki demeyi, doğdukları günün üzerinden geçen her 365. günde bunu kutlamayı çok seviyorum. başka herhangi bir günden daha farklı, daha özel, daha özenli bir hazırlığı hak ettiğine inanıyorum doğum günlerinin. dünyaya geldin bilmem kaç yıl önce tam da bu gün ve ben bundan dolayı çok ama çok mutluyum diyebileceğiniz her insan için spesifik olarak tek bir gün var. evet bu o insanın önemini, özelliğini dile getirebileceğiniz yegane gün değil. ama kalan 364 günden de daha başka, daha anlamlı bana kalırsa.

hakkıyla, içimden geldiği gibi kutlayamadığım doğum günleri oldu sevdiklerimin. kafamdakilerin tamamını hayata geçirebildiğim, karşımdakini çok mutlu edebildiğim kutlamalar da organize edebildim. durumlara, insanlara, bazen bana bazen de benden bağımsız değişkenlere bağlı olarak bir sürü doğum günü kutlaması yaptım ya da yapamadım. ama her biri için tek bir ortak nokta var; doğum günlerini hep büyük yaşadım, yaşatmaya çalıştım. sanırım bu bir kişilik özelliği. babamdan aldığımı tahmin ediyorum bunu da. daha önce bahsetmiştim, özel günleri (sadece doğum günüyle de sınırlı değil, yeter ki bir özel gün olsun) hep çok büyük yaşattı bize ömrü boyunca. "e ama kızım bugün ............ günü" dediği o kadar çok gün deneyimledim ki farklı şeyler yaptığımız sanırım şöyle bir bakış açısı geliştirdim; mutlu olmak için bahanelere ihtiyacımız var.

hayat çok boktan arkadaşlar. hayat çok zor. mutluluk yegane amaç değil/olmamalı belki ama mutlu olmaya çalışmak, mutlu etmeye çalışmak, hele ki mutlu ederek mutlu olmaya çalışmak bu boktanlıklardan bir nebze de olsa uzaklaştırıyor bizi. birisi için bir bahane ile özel bir hazırlık sürecine girmek, tüm stresine, tüm meşakkatine rağmen, durup mutlu edilmeyi beklemekten daha uzun soluklu bir mutluluk kaynağı yaratıyor. gerekirse dünyayı sağdan sola çevirmeye uğraşırken siz birini mutlu etmek uğruna, hayatınızın dertlerinden, sıkıntılarından, sıradanlıklarından uzaklaşıyorsunuz. bunu da alelade bir gün için değil bir "bahaneniz" olduğu bir gün için yaptığınızda motivasyonunuzu kesinlikle yitirmiyorsunuz.

yine günün sonunda kendinize iyilik yapmış oluyorsunuz yani. bencillik ömür boyuuuu... hadi bakalım.

neoclinus blanchardi adıyla da bilinen bu canlı, pasifik okyanusu'nun kuzey amerika'dan meksika'ya kadar olan kıyı şeridinde yaşıyor. ortalama olarak 30 cm kadar büyürler. dişiler büyük kayaların altına yumurtlar ve yumurtaları erkek korur. çoğunlukla kahverengi olurlar. bu balığın en ilginç yanı fotoğrafta da görüleceği gibi ağzını inanılmaz bir boyutta açması.
ayrıca denizlere atılan her türlü plastik atığı da ev niyetine kullanıyorlarmış.

yapımı zor, tüketimi kolaydır. bazı kişiler tarafında dolma olarak adlandırılmasını bir türlü anlayamıyorum.

hiç tereddütsüz, oliver twist. *

anlam veremediğim yazar kadrosu. sözlüğe gelip birilerine 800 artı oy dağıtıp gidiyorlar.
ki onlar 4. günün şafağında portakallarını soyup gidenler ,
mandalinayı işaret parmağına yüzük gibi geçiren onlardır.

tartışmayı kavga etmek sanan insandır.
oysa ki bilse tartışmanın bir kültürü olduğunu, saygı çerçevesi içerisinde karşısındakine insan gibi derdini anlatabileceğini, anlaşamadığı yerde dövmek yerine farklı yollar deneyebilecegini seve seve tartışır. ama bilmez, sözlü ya da fiziksel şiddet varken neden uğraşsın ki ?

ülkemizde gerçekten üniversite düzeyinde eğitim veren kurumlar bir elin beş parmağı kadar anca var. onlar dışındakiler ileri seviye lisedir, isminin sonunda üniversite yazdığına bakmayınız.

malûm, pandemi nedeniyle bir çok eski alışkanlığımızdan mahrumuz.
tamamen yasaklar ve tedbirler ortadan kalkınca işleri açılacak sektörler geliyor aklıma.
bazılarını sıralarsam;
*eğlence sektörü ( disco, bar, birahaneler )
* cafeler ve kahvehaneler
*restoranlar ( özelikle de lüks semtlerde olanlar )
* hamam, sauna, mesaj salonları
* ve tabiki tribünler

anormal olayların* artık normal karşılanması.

olmayan durumdur. bir görselle de destekleyelim ki bu başlık artık taca çıksın.
kafa vs ekşi

bizler, doğu'nun ipini bırakmış, batı'nın ipini yakalayamamış bir milletiz.

röportajda eskiden yağ kuyruğu vardı diyerek geri kafalılığını belli edip kendini yırtan muhtar tişörtlü boomer beyanıdır.

(bkz: ragnarok)

yorgunuz uğraşamıyoruz.