iletişim engellerinin temel sebebi

sabit fikir. yeni bir düşünceye alışamama. kendisinin algıyamadığı düşünceyi ön yargıyla reddetme.

bir iki on yıl önce kontördür

karşındakini dinlememek.

karşınızdaki kişiyi gerçekten dinliyor musunuz? yoksa konuşmak için sıranızı mı bekliyorsunuz?
-freud-

herkesin kendi derdini anlatma telaşında olması.

düşünceler içinde boğulmak. sonucunda yalnızca kendimize odaklanacağımızdan karşı tarafı düşünemeyiz, hissedemeyiz, duyumsayamayız. nihayetinde bir türlü konuşulamaz. anlaşmazlık ve üzüntü ortaya çıkar yalnızca.

kimsenin anlamak istememesidir.

dinlememek ve konuşmamak, davranışlardan anlamlar çıkarmaya çalışmak.

bir konu üzerinde konuşurken konuya ilgili kavramların netleştirilmemsi.

alıştığı alandan o rahatlıktan çıkma korkusu. bilmediği şeyler her zaman korkutucu gelir insana.

'' mesele o değil mi? insanlar adam gibi dinlemiyor birbirini. cümleyi bitirmeden otomatik cevap.. her şey otomatik zaten. sonra anlaşamıyoruz. anlaşamazsın tabii.''
-şahsiyet (dizi).

insanlar artık aynı şeyleri duymaktan ve söylemekten bıktı belki de. karşısındaki farklı bir şey söyleyecek olsa da, farklı şeyler hissetse de sanki önceki kişilerle aynı şeyleri söyleyecekmiş gibi düşünüyor insanlar. bu yüzden zaten otomatikleşiyor her şey. hiçbir şeye tahammül edemez hale geldik. bir dizi izleyeceğiz diyelim, hemen sıkıcı yerleri atlar olduk. burada uzun bir tanım okuyoruz diyelim, eminim çoğu kişi atlayıp sadede gelinmesini istiyor ve bu yüzden önce tanımın başına, sonra sonuna bir göz gezdirip oyu basan çok fazla kişi var. konuşurken de öyle, dinlemiyoruz, eğer konuşmayı atlama şansımız olsaydı eminim atlardık.

kişinin kendisini ifade edememesi, gereksiz detaylar, gereksiz bilgiler.

iletişimin en büyük engeli karşındakini dinliyor musun yoksa konuşmak için sıra mı bekliyorsun problemini çözmektir.

iletişimin hangi yolla yapıldığı bu konuda bana göre önem teşkil etmekte.
birine sadece yazarak o anki ruh halinizi, duygularınızı aktarmanız oldukça güç ve yanlış anlaşılmaya oldukça müsait bir durum. oysa ki, iletişim kurduğunuz kişinin sesinizi duyması, mimiklerinizi görmesi kendinizi daha sağlıklı ifade edebilmenizi sağlar. ve fakat yine de mevlânâ'nın o meşhur cümlesinin bahsini etmeden geçemeyeceğim; ne kadar bilirsen bil, anlatabildiklerin karşındakinin anlayabileceği kadardır.

sabit fikirli olunması sebeplerden biridir. dinlemez ve anlamak istemez, anlamaz. bir doğruyu kendi bilir, en doğru onunkidir. konuşamazsınız ki iletişim kurasınız. kendisine hayatta başarılar, iletişim kurmaya çalışana da sabır dilerim.

duyguları bastırmak. özeleştiri yaparak bulmuş olduğum sebeptir. birçok konuda kimseyi kırmamak, üzmemek adına duygularımı, hissettiklerimi o kadar bastırıyorum ki bir süre sonra bastırdığım duygular öfke olarak açığa çıkıp iletişim kanallarımı tıkıyor. aman efendim ben yaptım siz yapmayın.

bazı bazı tadına vardığınız, bazı bazı ızdırabını çektiğiniz iletişim kültürüdür.
genele dair en büyük sıkıntı, bazı temel iletişim prensiplerinin yokluğudur.

kişinin karşıdan aldıklarını her daim kendine değen olaylardan örneklerle kıyasladığı, karşıladığı bir iletişim türünün çıkışsız kalışı... bu iletişimde genellikle muhatap olunan kişinin öznel dünyası yok sayılır ve başka şeylerle çarpıştırılır. normal olarak karşıdaki insan da dinlenmediğini, anlaşılmadığını hisseder. açık olmasa da karşı tarafa saldırı durumu vardır. eğer konuşma ciddi bir biçimde ilerliyorsa, alaycılık yoksa iletişim hırpalanır.

iletişim insanların kendilerini kanıtlama aracı olarak varlığını sürdürdüğü yerlerde işe yaramaz. fakat diğer bir kullanımda anlam'a varılmasa bile anlaşma çabası iletişimi sürdürür. böyle durumlarda karşıdan gelen sözlere yaptığınız dönüşler onların herhangi bir dertleri varsa acısını paylaşmak, sevinçleri varsa ortak olmak gibi basit görünen ama herkesin yapamadığı erdemlerdir. yoksa, birinin aldığı yeni bir pantolona "çok şıkmış. güle güle giy." diyeceğinize "kaç paraya aldın?", "daha ucuzu var.", "geçenlerde daha iyisini şuradan aldım." gibi aslında daha çok kendinizden doğan reflekslerle dönüşler yaparsınız. bir bakıma karşınızdakini ve söylediğini hiçe sayarsınız. bu örtük bir hiçe saymadır. iletişimdeki ortaklığın sona erişidir.

bazen iletişimler sert bir biçimde sona erebilirler. insanlar duygusal yahut tercihen bu yolu seçebilirler. fakat burada bahsettiğim gündelik konuşmaların kapalı bir biçimde iletişimsizlik halinde oluşudur.

aslında bir tutam mizahınız varsa birçok iletişim kusurunu değiştirirsiniz. fakat bu işte karşı tarafın da buna açık olması gerekir.

anlamak için değil, cevap vermek için dinliyorlar.

herkesin anlatacak bir şeyi olup, kimsenin dinleyecek vaktinin olmamasıdır.

empati yoksunluğu.

aynı dili konuşmamaktır. adam mesela ingilizce biliyor, konuşuyor. ben türkçe. iletişim olur mu, olmaz tabi:

-what is your name?
- evet, patates.