ihtiyar bir çocuk..

evet. bir gözlüklü şirin taraftarı olarak size ateşli bir şekilde savunacağım görüşüm bu.

efendim malumunuz güzel şirin köyümüzü uzunca bir süredir şirin baba yönetmektedir. fakat şirin babanın da vakti geldiğinde koltuğu bırakması gerekecek. bırakmasa bile geçkin yaşından ötürü pek uzak olmayan bir zamanda şirin cennetine şirinlenecek.

peki sonra?

çoğunuzunun gözlüklü şirine karşı pozitif duygular beslemediğinizi biliyorum. ama gelin şirin şapkalarımızı önümüze koyup bir düşünelim. hatta bunun bir provası olarak şirin babanın köyde olmadığı zamanları gözümüzün önüne getirelim..
taşkınlıklar yapan şirin halkını şirin babanın yöntemlerini kullanarak, kibarca, anlatmaya çalışarak, güç sarhoşluğu yaşamadan ve en önemlisi her seferinde arkadaşları tarafından köyden şirinleneceğini bilerek doğruları savunan elinde kitabı ile kendini sürekli geliştirmeye çalışan gözlüklü şirin mi köyün umudu?

yoksa şirin baba ne zaman köyden gitse taşkınlıklar yapan kimi steroid bağımlısı, kimi narsist, kimi sırf şaka olsun diye şirin arkadaşlarını bombalayan bir manyak, kimi gayet sağlıklı şirin çileklerini fırınında şeker hastalığına çeviren ve bunlar gibi saymakla bitmeyecek, şirinliği mavi olmaktan ibaret gören diğer vasıfsızlar mı?

şirinlikler dilerim.

sevgiliyi görmek için gece gizlice penceresinden tırmanmak anlamına gelen almanca kelime.

kaç para lan bir doğukan dedirten durumdur.

parasını verelim salalım doğaya, o da rahatlasın biz de.

yemek yemek ve kahve içmek.

yargılanmaktan korkmadan tüm zayıflıklarınızı anlatabilmeniz. müthiştir.

hep güçlü görünmek, güçlü olmak zorundayız. yaşama karşı, çevremize karşı. diz çökmek zorunda kaldığımızda derteleşecek birini arıyor gözler. bir şeyler söylemek gerekiyor. bir çaresizliği anlatmak istiyor insan. bir çift gözün o bitkinliğe ortak olmasını istiyor. seni hiç tanımayan, senin de tanımadığın biri oluyor bazen bu kişi. olmayan bir omuzdur, kafamızı koyup uzaklara bakmak istediğimiz.

yaşam. her şeyiyle bize tuzak kurmayı biliyor. zayıf hissediyorum bu aralar. koca arturo bandini, kırılgan bir çocuk gibi. yaslanıp sızlanabileceği bir omuz arıyor. yaşam işte. neydim değil, ne oldum dedirtiyor bir anda. dün berrak bir zihinle, şu veya bu diyerek yargılar ortaya koyarken; bir gönülde sığıntı olabiliyor insan. tüm kanatları kesilmiş gibi hissedebiliyor. kafasını kaldırıp gökyüzüne "nedir bu, nedendir ?" diye bağırmak isteyebiliyor. birilerinin sesini duyup "bundandır" demesini istiyor. çözüm mü ? değil. lakin birinin duyduğunu bilmek istiyor işte. bir şarkı ona gerekenleri söylediğinde, onun cevabını yaşayan, yaşamış birilerine söylemek isteği vardır. anonimken, bu kolaydır işte. anonimlik güzeldir.

bizi saklanmaya, gözlerle anlatmaya zorlayan yaşama karşı bir çözüm üretmişiz. hiç tanımadığımız, bizi kınamayan bir insanın bizi anlamasıdır meselemiz. üzücüdür gerçekten. bir vazgeçişin derin hüznünü, vazgeçmeyenlerden başka kim bilebilir ki ?

ibranice bir sözcüktür. bütün günü boşa harcamak, hiçbir şey yapmadan öylece boş bir şekilde zaman öldürmek anlamına gelmektedir.

-zaman zaman yaptığım ve kendimi baya suçlu hissettiğim zaman dilimleri oluyor genellikle.

beceremedim.

ölümdür.

dikkat dikkat!

duyduk ki, birileri bizim hakkımızda bazı iddialarda bulunmuş. dosyalar, hem de gizli dosyalar** açılmış. kulislerde bizimle ilgili entrikalar**, dedikodular** döner olmuş. ve daha neler neler…
işte bu “neler neler” kısmını konuşmak, bağğğzı gerçekleri gün yüzüne çıkarmak; en önemlisi baskın basanındır mottosunu düstur edinip radyoyu basmak için bu gece buralarda (bkz: sözlük radyosu) olacağız.

baskın yapılacağı önceden mi haber verilirmiş? diye düşünebilirsiniz. haklısınız da. amaaa biz insaflı insanlarız, ay pardon tarikatız. biz hazırlıklıyız. her şeyimiz tam. gerekli teçhizatlar edinildi. gerçi hiçbir şeyimiz olmasa bile çenelerimiz var… o yüzden acıdık. istedik ki kolayca kazanmayalım, biz de biraz zorlanalım. bakalım neler olacak?

önden ufak bir sızıntı bilgi vereyim. aşağıda gördüğünüz afişimiz, ki kendisini çok kısa sürede olay yöneticimiz gomercan yaptı, teşekkürler teşekkürler, yayınımızda çalacak bir şarkıyla* bağlantılı ve sürprizlidir. öyle bir sürpriz ki, tarikat müritlerinin dahi bundan haberi yoktur*.



neyse sayın yazarlar. söylenecek söz çok ama yayında*. gece yarısı radyodayız. haberiniz ola.

kendinize iyi bakın. havalar ısındı diye soğuk suyu öylece fondiplemeyin, hasta olursunuz. böyle bi durumda tarikat şeyhi olarak okur üflerim elbet ama ne kadar tutar bilemem*.

merdumlar tarikatı şeyhi merdumkaptan

tercih yapmak çok zor olsa da benim için budur:

normal kişi.

şart mıdır kendi beğendiklerinizi başkalarına dayatıp sonuç alamayınca insanlara hakaret etmeniz? şimdi kalkıp bilmem hangi bilim kanalını takip etmiyorsanız şu ya da busunuz diye ağzıma geleni saysam hoşunuza gider mi? herkesin ilgi alanı ve hoşlandığı tarz aynı olmak zorunda mı?

ayrıca şöyle bir baktım video başlıklarına dün. bilmem kaç dakika aralıksız geğiren bir insanı izlememek beni cahil yapacaksa tamam, o cehalete ben razıyım. incelemesini yaptığı kitaplara gelince... lise döneminden sonra okumayı bıraktığım tarzda kitaplar, gördüğüm kadarıyla. mesela gerçeğin yolları'nı analiz etsin, izlemezsem eşeğim.

bence insanlar hakkında böyle şeyler üzerinden yorum yapmayın. sonra kötü sürprizler yaşar, üzülürsünüz.

fazla beklentinin doğurduğu sonuçtur. fazla beklentiler, fazla hayal kırıklıkları getirir.
bu görüşle, hiçbir beklentisi olmayan kişinin hiç hayal kırıklığına uğramayacağı sonucu çıkabilir. peki hiç beklentiye girmeden bir ömür aydınlığa çıkar mı?

insanlarla olan mesafeyi korumaktır.

sosyal ilişkiler ne kadar kontrol altında olursa, olumsuzluklar da o kadar azalır.

yoksunluğunun uzun ve/veya ileriki seviyelerinde sinir sistemi ve beyin hücrelerinde geri dönüşü olmayan hasarlar bırakmaktadır.
daha da ilerisi alzheimer olmaktadır.

yoksunluğunu çekmeyin efenm.

kisiden kisiye tercih edilecek ozelliklerdir. kimisi interior design sevdalisidir, kimisi exterior design'a onem verir, kimisi sürüsten aldigi keyfe odaklanir ki benim icin araba tercihimi etkileyecek en en buyuk etkendir bu. piyasadaki bir cok araba japon-alman-amerikan farketmeksizin uc asagi bes yukari ayni ozellikleri, ayni teknojileri, ayni dizayni barindirabilir ama(!) arabayi kullanimda olay bambaska bir yere evrilebilir. yolu, cukurlari hissetmesi, kullanimdaki kolayligi-yoldaki akiskanligi, ozellikle virajlarda yolu tutusu vs. gibi ozellikler arabalar arasinda ciddi fark yaratir.

acılı biberli domates sosu.

işte budur üstad dediğim konulara damgasını vuran yazardır.*

kahvaltının iptal olduğunu müjdeleyen kokudur.

hikayesi olan bir nazan öncel şarkısıdır. nazan öncel, kız kardeşinin eşine aşık olup onlar boşandıktan sonra onunla evlenmiştir.

“beni geçirmeye kardeşim gelmesin, annesinin bir tanesini kimseler üzmesin.”