zaman tüneli

kendi adıma ben buna inanmıyorum. ailemin olanca ilgi ve aksi yönde ısrarına rağmen, ben avukat olmakta direndim. (yahu ben hukukun "tedavülden kaldırılabilen bir şey" olduğunu nerden bileyim. fakültede de öğretmediler. hem o yıllarda "ankarada hakimler var"dı.!)

ailem benim için her şeyi eksiksiz yaptı, tüm puştluk benden kaynaklandı. o yüzden benim öyle bir iddiam yok.

zannediyorum bir insan olun biraz önerisidir.

küçücük kitap, sadece 126 sayfa. yemin ediyorum 10 gün süründü elimde. hiçbir anlamda, hiçbir şekilde bağ kuramadım adamla. zaten benim kitap biriktirmek, düzenlemek gibi huylarım yok. ben bu konuda manguel'in örnek verdiği borges gibiyim hocam. millete dağıtıyorum da kitaplarımı.

o yüzden benim sevdiğim bir kitap olmadı.
bizimla deyilsın manguel...

asansöre binen bir kadın-köpeği ve ilkokul talebesi bir çocuk...
köpek coçuğun bacağını parçalıyor. yavrucak acıdan kıvranıyor.
bundan daha da kötüsü köpeğin zalim sahibinin davranışıdır.
insanı dehşete düşüren de bu.
kadın çocuğa en ufak bir müdahele, yardım etmiyor, umursamıyor.
domuz gibi bakıyor.


x.com/dirilisyolunda/status...

daha iyi bir psikolojiye sahip olabilirdim. annem hep başaramayacağıma inanırdı, hâlâ daha inanıyor. biraz iyi hissetmek isterdim.

son kasası (5. nesil gr) aslında bmw z4 ile aynı arabadır ve magna steyr adlı firmanın avusturya'nın graz şehrindeki fabrikasında üretilmektedir.
aynı fabrikadan çıkan diğer araçlar;
- mercedes-benz g serisi
- jaguar i-pace ve e-pace
- bmw 5 serisi
aynı firmanın geçmişte ürettiği bazı araçlar;
- volkswagen transporter t3
- volkswagen golf country
- audi v8l
- jeep grand cherokee
- mercedes benz e serisi
- mercedes benz m serisi
- bmw x3
- aston martin rapide

heyecanımı ifade edecek kelimeleri yan yana getirip bir cümle kuramiyorum kokusu hala saclarimdayken..

insan ali ye veliye ayse ye fatma ya anneye babaya kardese degil, en cok kendine ait olmalı.
gerisi lafu guzaf.

brann'dan emre aşık'ın ikizi oyundan atıldı. rakip 10 kişi. işler iyi gidiyor.

muhafazakar ailem var. behzat ç gibi gizli gizli içiyom mq.

bence “birbirine uyumlu insan yoktur” demek fazla kesin bir yargı. insanlar tanıdıkça, konuştukça ve birbirini anladıkça uyumun kendisi zaten yavaş yavaş oluşturur. uyum dediğimiz şey sihirli bir denk geliş değil, iki tarafın da küçük adımlarla birbirine yaklaşmasıdır.

herkesin olayları karşılama ve mücadele etme gücü farklı. aile ile olan bağlarda da eksiklikler kişiden kişiye farklı sonuçlar doğuruyor. evet ellerinde olmayan nedenlerden dolayı ailem ilgilenememesine rağmen güzel bir okul bitirdim çok güzel firmalarda çok güzel konumlarda çalıştım ve şu anda da çok sevdiğim ve maddi anlamda sorun yaşamadığım bir işim var ama tüm bunlara rağmen o aitlik hissi bende hiç oluşmadı. ailemle beraber büyümemenin verdiği başıboşluk, özgürlük, ben bilirimcilik, ben yaparımcılık, kimse olmasada olurculuk o eyvallahsızlık hep oldu hayatımda. bunun iyi olduğu kadar çok üzücü sonuçlarıda oldu elbette. sonuç olarak ailem ilgilenmesede hayatımı iyi şartlarda idame ettirecek iyi bir işim oldu ama ailemle büyümemenin ve onların ilgilenememiş olmalarının verdiği aidiyetsizlik hissini hiç ekarte edemedim. birgün fii tarihinde birisi;” ait olma hissini bilmiyorsun. hiç yaşamadığın şeyi nerden bileceksin. özgürlük dediğin şey aslında başıboşluk.” minvalinde bir şeyler söylemişti. o gün kavga edip, reddetmiştim bu önermesini ama o gün kavga etmemin sebebi söyledikleri değil aslında benim bilip, kabul etmediklerimdi. neyse her zaman böyle duygusal değilimdir de bu başlık böyle bi götürdü beni. az sonra geçer.

hahahah bu ne sinirim bozuldu.

üniversite okurken bi arkadaşım hatunun birine fena tutuldu. kız da her daim yanında çirkin, bakımsız, yaz kış grip, dekolte verecem diye saçma sapan giyinen hafif tombul başka bi kızla gezdiğinden tek kıstırıp bi türlü açılamıyordu. dedim ki tek kıstırmakla vakit kaybetme, gel gidelim beraber tanışalım, akşama aktivite planlayalım böyle 4 kişi o esnada inceden yürür numarasını alırsın. bi çekindi bu dediğime sonuçta 2 kız var ve hiç istemiyor diğerinin üzerine alınmasını da benim araya girip sevdiceğini almamı da. rahat ol dedim tombul olan benim.

gittik yanlarına merhaba nasılsınız ne okuyorsunuz nerelisiniz vs tanışıyoruz. aa öyle mi ne tesadüf falan alakalı alakasız ortak nokta yakalamış gibi takılıyoruz. ben diktim gözümü bu arada tombula gülümsüyorum, hayran hayran bakışlar atmaya çalışıyorum ki dikkati dağılıp arkadaşa meyletmesin. neyse sohbetin bi yerinde kahve içer misiniz dedim, olur dediler. gel dedim tombulum, yardım et bana getiremem 4 kahveyi aynı anda aldım gittim bunu. giderken de arkadaşa işareti verdim fırsattan istifade açılacak mı numarasını mı alacak ne bok yiyecekse yesin diye.

döndüğümüzde baktım bi arkadaşa ağzı kulaklarında, hatunun numarasını almış yürümüşte baya baya ve olumlu karşılık bulmuş. tamam dedim artık rollenmeme gerek yok ama az önce ben tombula nasıl yaklaştıysam bu sefer de o bana öyle yaklaşıyor. gülerken burnunda sümük baloncuk olacak nerdeyse, gram çekici de değil ama öylece bırakıp gitmekte ayıp olacağından bozamıyorum bu tiyatroyu.

yaklaşık bi 3 ay falan takıldık bu arkadaşla manita olarak. arkadaşım yeryüzünde cenneti yaşarken ben kazana atılmış günahkâr gibi kurtulmak için debeleniyordum.

dunyanın en guzel canlıları.
yapacaklarınım sınırı yoktur;)
benim için yapılmıs en ozel sey:
bana asık olan bir fransız erkegi turkce dersleri almaya baslamıstı.

ielts 5,5-6

dışardan nasıl görülüp değerlendiriliyor bilmiyorum, ilgilenmiyorum da. defalarca söyledim efenim: " kendileriyle seviyeli bir ilişkimiz var." söylenilenlere inanmayın..:)

maça golle başlamamız iyi oldu. devre bitmeden de ikinciyi bulursak güzel olacak.
4. dakikada kerem'in attığı golle 1-0 öne geçtiğimiz maç.

hayatım boyunca kendi seçimlerimi yaptım. asla aileme bok atacak bi kusurları olmadı. hatta onlar ne kadar ısrar etse de ben itiraz ettim bazı şeylere. onları dinleseydim belki hayatım daha güzel olabilirdi. çok şükür ailem izin vermedi yapamadım dediğim bir şey yok. çoğu zaman lan bu kadar salmasalardı beni biraz da zorba bi anne baba olsalardı diyorum.

iyice kafayı yiyen sözlük. her yerden reklam fışkırıyor. kovadan boşalırcasına yağan yağmurda silecek arasından yolu görmeye çalışan şoföre döndüm iyice.

bir başlığa tıkladığında başka başlığa gitme sorunu sadece bende olmuyordur herhalde. atıyorum fenerbahçe brann maçına tıklıyorum, müslüman noel kutlamaz başlığına gidiyor. bildirime tıklıyorum yine aynı şekilde kendimi alakasız bir başlıkta buluyorum. sözlük sahipsiz mi kaldı, yoksa maho ağa harbiden köyü sattı gitti mi.