zaman tüneli

kuzey dağlarının ayaz akıncıları sefere kalkmış diyorlar,

bu akşam öncüleri gelir, devrisi günlerde ordugahı kurarlar ovalara.

düğünümüz var yılbaşında, gelinlik giyecek kırlar, beyazabürüncek.

günaydın sözlük!

her yenilik bir umut,

dünya kulvarında yuvarlanır devrile devrile, daha iyyiye evrile evrile...

olabilir, olmaya da bilir yani, çok takılmamak lazım.

bence son derece ezikçedir. elalelim çocuğuna mı bakacaksın dedirtir. hadi evlilik düşündün bir de çocuklu kadın nedir. bekar adamın bunu yapması betalığın da ötesinde bir şey.

birbirinin eksik yanlarını tamamlamak, bir nevi voltranı oluşturmaktır. dangalaklık değildir, enayi eylemi hiç değildir.

iyi ki yapmamışım dediğimdir. tam bir dangalaklık afedersiniz ama. sisteme köle sistem onaylı cinsellik demek evlilik. tam bir enayi eylemi.

"the wall street journal'da yazan amit segal, erdoğan'ın israel karşıtı retoriğinin özüne iniyor: yansıtma"



"selling f-35s to turkey could lead to war"

bein sports boykot

bu kanal hakkındaki düşüncelerimizi bu başlık altında paylaşmıştık.

içerisini boşaltıyolar ki yenilerine yer açılsın

dedim olabilir:

alıntı:

bunu ilk defa anlatıyorum.
zamanı simdiymiş.
biz bunu bi cocukla yaptık.
22 yasındaydım. paris te okuyordum. yaklasık 1-1 bucuk senedir kimse yoktu hayatımda.
iki haftalıgına onu montpellier de ziyarete gittim.
ikimizde cok yalnızdık.
bi sıcaklıga hasrettik.
beni koynuna yatırıyordu, sonra sacımı severek uyutuyordu. opmuyordu. sırnasmıyordu. dokunmaya calısmıyordu. sadece sacımı seviyordu. sımsıkı sarıp mışıl mışıl uyutuyordu.

simdi dusununce cokca romantikmis aslında

keşke anam sizi doğuracağına iki kalpı sabun doğuraydı.

bu gece bitmiyor
inatçı sanırım ama bende inatçıyım...
ben bitiririm.

gece,
odanın en sadık eşyasıydı..
gitmedi..
ben gitsem bile..
içimde bir boşluk büyüdü,
adı konmamış bir intihar ihtimali gibi..
duvarlar beni izledi,
ben kendimden gözlerimi kaçırdım..
geceydi..

23 october 1905 - 5 august 1972 arasında yaşamış arjantinli yazar. (bkz: salondaki kişiler) isimli bir romanı mevcut.

sevmem.

#1475277

ne olmak isterim ne olsun. makasla göz göze geliyoruz. acilen uyumam lazım ama ben kimseye yara bandı olacak kadar aşağılık değilim. olamam da.

15 aralık 2025 fenerbahçe konyaspor maçının özetinin alt yazı çevirisini (bkz: sieg heil) yapmış kanal. bence büyük bir skandal. ayarlardan tekrar baktım, otomatik çevirme değil. bilerek yazmışlar. ülke ülke değil ki, her yerinden irin ve çürümüşlük akıyor.

kaynak: youtube.com

madem silmedi, şimdi o düşünsün: kanımla yere katil yoldaşşş yazar giderim. agatha christie romanı gibi.

ben kibar kızlardan nefret ederim.
onlarla sohbet edince meraklanıyor, mesajlaşınca huzursuz oluyorum.
eğer telefonda konuşmuşsak, yüzümde aptal bir sırıtma ile arama geçmişine bakıp duruyorum.

ama biliyorum... kibar oldukları için böyle davranıyorlar.
bana karşı kibar olan başkasına da kibardır.
ama her zaman kendimi, bunu unutmuş halde buluyorum.

eğer gerçek, zalim bir metres ise eminim ki yalan, kibar bir kızdır.

bu yüzden kibarlık yalandır.

sürekli beklenti içinde oldum. sürekli yanıldım.
bir yerden sonra ümit etmeyi kestim.
tecrübeli yalnız, tekrar aynı hataya düşmez.
yüz savaştan sağ çıkmış, yalnız bir savaşçı.
iş, kaybetmeye geldi mi ben en güçlüyüm.
bu yüzden her zaman kibar kızlardan nefret edeceğim.

---
bu sözlerin sahibi hachiman hikigaya, sürekli reddedilmenin verdiği acılarla antisosyal bir kişiliğe bürünmüştür.
yeni ve güzel bir anime tanıtımıyla geldim.
bu anime boyunca hachiman'ın kendisini arkadaşlık, sevgi vb tüm insani ilişkilere kapatışını ve bu güvenli alanda kalma mücadelesine şahit oluyoruz.
sosyal ilişkilerin zorluğu ve anlaşılmazlığının verdiği korkutucu deneyimlerden kaçması bir yana kendi oluşturduğu felsefesinin tutarlılığı ve bölümler boyunca yapılan tespitler animeyi diğerlerinde oldukça yüksek seviyelere taşıyor.

daha fazla şey anlatmak yerine animeden 2 örnek daha ekleyip yazımı bitiriyorum. iyi seyirler.


kendi gibi, kendim gibi...
bence birilerinin, önceden nasıl olacağına kara verdiği bir parçamız vardır...
ve o parçamız her zaman biraz yanlıştır.

kendimiz gibi olmak istiyoruz.
ama bu "kendiliğe" kim karar veriyor ki?!

"kendimizce" dediğimiz, her zaman bir şekilde kendimizle çatışırken...
öyleyse hakiki olan şey... hakiki benliğimiz... nerede acaba?

---

ama söylenmiş olsa da anlaşılmayacak şeyler yok mudur?
söyleseydiniz bile ben kabul etmezdim muhtemelen.
altında başka bir şey olduğunu...
bazı durumlar yüzünden öyle söylediğinizi düşünürdüm.
bu, her ne kadar kendi bencil düşüncelerim olsa da.
..
sırf söylendiği için söylenilen şeyi anlayabileceğini düşünmek kibirdir.
söyleyen kişi için ego tatmini, söylenen kişi için de kendini beğenmişliktir.
her şey olup bittikten sonra üzerine konuşulsa bile herkesin anlayacağının garantisi yoktur.
o yüzden benim istediğim şey sözler değil.

..
hiçbir şey söylemeden anlayabileceğini düşünmek de bir aldanıştır.
ama... ama... ben... ben...
benim istediğim şey sözler değil.
istediğim şey gerçekten var olan bir şey.
ve o şey; karşılıklı anlayış, arkadaş olmak, birlikte olmak gibi, bunlar gibi bir şey değil.
anlaşılmak istemiyorum!
anlamak istiyorum!
anlamak istiyorum, bilmek istiyorum.
bilip rahatlamak istiyorum. huzur istiyorum.

anlamamak beni dehşete düşürüyor çünkü.
her şeyi anlamak istemek son derece kendini beğenmiş bir davranış.
despotça ve kibirli bir istek.
edepsizce ve iğrenç...
bunu istediğim için kendimden iğreniyorum!
ama eğer... eğer aynı şekilde hissedersek...
eğer o iğrenç kendini düşünme eylemini birbirimize dayatıp kabul edebileceğimiz tarzda bir ilişki varsa...

böyle bir şeyin mümkün olmadığını biliyorum.
böyle bir şeyin ulaşılamaz olduğunu biliyorum.
ama yine de...
yine de ben...
ben... ben...
hakiki bir şey istiyorum!