30 yaşından sonra insanın zevklerinin değişmesi

zevk bir renk gibidir. bir rengi başka bir renge boyarsak eğer değişime uğrar.

15 yaşından sonra salça,
17 yaşından sonra matematik
20 yaşından sonra esmer erkek,
21 yaşından sonra rock müzik,
22 yaşından sonra brokoli,
24 yaşından sonra çay,
25 yaşından sonra pırasa ve kabak
26 yaşından sonra babasını
sevmeye başlamış bir insan olarak 30 yaşına kadar beklemenize gerek olmayan zevk değişikliğidir.
renk konusuna gelmeyelim oralar karışık. favori rengim 2 haftada bir değişiyor.

sadece zevkim değişse yine iyi. algılarım öyle bir açıldı ki. farkındalık denen şey bünyemde geziniyor.

aslında her yıl değişir ya da her an belirli bir yaşa bağlamaya hacet yok

evet, 30lu yaşlar bunun için uygundur ama yaşla bir alakası da yoktur aslında.

mesela ergenlikte tercih ettiğim kıyafet tarzını 20li yaşların başında ufak ufak bırakmaya başladım ve 24 yaşında tamamen bıraktım. baskılı komik tshirtler, kot pantolon ve converse ayakkabı mazi de kaldı 24 yaşına geldiğimde. keten pantolon, gömlek ya da polo yaka denen tshirtler giymeye başladım ama o da sıkıcı geldi bir kaç sene sonra.

30 yaşına girince ergenliği özlemiş olmalıyım ki geri döndüm ergenlikte giydiğim saçma tshirtlere, kot pantolona ve converse'e. converse'i bırakmak zorunda kalabilirim ama. çok pahalı be sözlük.

30 yaş üstü kadınları “engelliyorum”

kimsenin kimlik buhranını görmek zorunda değilim. kimsenin depresyonunu çekmeyelim yoldaşlar.

neşeli hatunlara yönelelim.

insanların toplum normları ile olan ekonomi politik münasebetlerinden yola çıkarak, aralarında istatistiki dayanışma düzlemi geliştirdikten sonra, bilimselmiş gibi görünen tespitler yapmaları sonucu oluşmuş kanılardan bir tanesi.

kişinin tam anlamıyla hayat kavgasının içine daldığı dönemde meydana gelen değişimdir. iş güç derken, bir de yirmi sene sonra 50'li yaşlarda olunacağı gerçeği insanın suratına tokat gibi vurunca hayattan alınan zevkin kalitesi, eşiği bir hayli düşüyor. insanın eğlence biçimi de değişiyor. bir de bütün bunların üzerine evlilik işlerine girildiğinde tam anlamıyla büyümüş, çocukken "amca-teyze" diye hitap ettiğimiz kişilerin kıvamına gelmiş oluyoruz. modern hayat da bizi bu değişim için zorluyor. tabii bu ülkede ekonomik olarak yaşamanın zorluğunu da denkleme dahil etmek lazım. neticede hep o 50'li, 60'lı yaşları kafamıza taktığımız için oluyor bunlar. halbuki 30'lar 40'lar en güzel, en verimli çağlardır.

yine de her şey kişinin hayata bakış açısıyla, felsefesiyle bağlantılı. bütün bu süreçleri yaşamış ancak 60-70 yaşında olmasına rağmen 20'li yaşlarda bir genç gibi takılan tanıdıklarım da var. biz galiba yaş alma durumuna kafamızı çok takıyoruz ve bazı şeyleri gereksiz derecede ciddiye alıyoruz ancak bu gibi şeyler bizim kontrol edebileceğimiz şeyler değil. en fazla sağlığımıza, formumuza, psikolojimize dikkat edebiliriz. bunun dışında yaş almayı, hatta genel olarak hayatta olup bitenleri kafamıza takmazsak hayattan aldığımız zevkin eşiğini de yüksekte tutabiliriz.

büyüdükçe daha doğrusu ölüme yaklaştıkça ciddileşiyoruz, mendeburlaşıyoruz. bütün olay bu. şu kısa hayatta daha fazla nasıl zevk alabiliriz? buna odaklanmak lazım. laubali olmak hoş değil elbette ama bu kadar ciddiyete de gerek yok.

bu değişim çoğu zaman insanın kendisiyle yüzleşmesi ve gerçekten değişim yaşanıyorsa da cesaretin göstergesidir. 30 yaş bir yol ayrımı gibi oluyor. gençsin ama bir sürü şey yaşamışsın ve artık hayat sana tokat atmasın istiyorsun, doğru yanlış iyi kötü bir etik ve ahlak anlayışı çaban oluyor, kendini ve hayatı sorgularken de aslında kendini keşfediyorsun. ben aslında şöyleymişim, böyleymişim ya da ben artık bunu severim bunu sevemem gibi aydınlanmalar oluyor. bir de sorumluluk boyutu var ki bu kendini keşfetme sürecine ket vuruyor. 30 yaşımdan memnunum ve kendimin farkında , buna göre yaşabilecekek kadar özgür, çoğuna göre huzurlu ve stabil olabildiğim için mutluyum. ben aslında tatlı sevmezmişim, mesafe insanı değilmişim, ikili ilişkilerimde değer verildiğini görmek istiyormuşum, aslında küçük düşüncesizlikler bile beni çok kırıyormuş, ailem çok çok çookk önemliymiş yokluklarına tahammülüm yokmuş, arkadaşlarımı sevgilimden daha çok seviyormuşum ve asıl vazgeçilmez olan onlarmış, tek başıma çok huzurlu vakit geçiriyormuşum, benim artık huzur bozan herhangi bir şeye tahammülüm kalmamış ... bunlar benim farkedebildiklerim liste uzar gider.

insanlar 30 yaşından önce genç değil çocuklardır. asıl aklı başında güzel gençlik 30 larda başlar. bu değişimin farkındalığının tadını çıkartan herkese selam olsun.

kimi insanlar da bu dünyaya sığır penisi gibi gelirler sığır penisi gibi giderler babam affedersin. yazık ki bunlar çoğunluktadırlar.

bir gün sonradan bile değişebiliyor önemli olan yanınızdaki insan değişmesin

(bkz: bruh moment)

nası ya?! puh... e bize böyle bir şey denmedi??

tam olarak hangisi değişecek merak içerisindeyim. umarım nude değişmez.*

yalan valla yalan. kendimden biliyorum.

evet eskiden esmerleri seviyordum şu an esmer görünce resmen tavan yapıyorum çok değiştim çok.

aynı derede iki kere yıkanılamayacağını bugün 5 yaşındaki kreş bebeleri bile biliyor. dün ile bugün her bir insan için farklı versiyonlar sunar. 30 yaşında değişen zevkler 25'te de değişmiş, 35'te de değişecektir.

yolun yarısı sayılır ve çoğu şeyi tatmış anlamış birisi olarak yola bakılır

ne kadar konfor arayışına girsem de özgürlüğün ve miskinliğin tadı başka. birde bağışıklık kazanıyorsun insanlara karşı, ne kadar öcü olsalarda aman pırt diyip geçiyorsun. ve nitelim 30'undan sonra bir takım atasözleride öğretiyorlar ki sana unutmayasın diye deneyim ettiklerini. mesela;
deveyi diken insanı silken yaranır, bana çok garip gelmiştir ve geliyorda.

40larina yaklasmis biri olarak sunu soylebilirim ki, hisleriniz koreliyor. ne eskisi kadar hizli sinirleniyorsunuz, ne mutlu olabiliyorsunuz. heyecan dusuyor. buna ek olarak, eskiden cok oyun oynardim artik oynayamiyorum. tv`de tek izledigim sey haberler oldu. onun disinda dijital ortamlardan izliyorum.

zevklerin değişmesi değilde evrilmesi diyebiliriz. sorumluluklarınız arttıkça haliyle bakış açınızda değişiyor. değişmelide zaten. sabit kalmak insanı geliştirmez.
her yaşın ayrı güzelliği ve zevkleri var.
( 50 sine gelmek böyle birşey :)

zevklerin değişmesinden ziyade zevk alamama var bende. nasıl olacak bilemiyorum.