acı

türlü acı vardır, bedenen ve ruhen diye gidebilir.

isot biberi acıdır.

neşeli insan tipi, sarhoş bir magandanın sevinçli halleri kadar tehlikelidir.

ben göğsümde bir diş ağrısıyla doğdum, gülebildiğim zamanlar kendimi kaybettiğime acıdım. çoğu kez hüzünlenmekte gösterdiğim azim, ruhunu çelik gibi işleyen, bir sanatçı haline getirdi beni.

ben acılardan doğarım, zifiri karanlık bir rahimden gelen "umut" benim sahne adım. acılar kadehimde ki en taze meydir, beni sarhoş etmez güzellikler gibi. zamanın sancısıyla örtünürüm, kalbim bir değirmen taşı gibi öğütür neşeli şeyleri, un ufak eder damarlarımdaki mutluluk zehrini.

büyük öğretmen.

birçok insan hayatından makul ölçüde keyif alır ama bakiyeye baktığınızda hayat acıdır. yalnızca çok genç ve çok ahmaklar bunun aksini düşünür.
george orwell

tamamen beyinde olan duygu türü.

acının türleri vardır. bir ordu gibidir. kademeleri, komutanları, emirleri vardır. korkutucudur. silahlarını çıkardığı zaman, üstünüze doğru başlayan taarruza karşı sakince kılıcı kınından çıkarıp pozisyon almak yeterli değildir. kendinizi çoğaltıp karşınızdaki orduya karşı savaşmanız, yaralanmanız hatta ölmenizde olasıdır. acının askerleri öylesine şuursuzdurki bazen birkaç kişilikte olsalar, az da olsalar saldırırlar. yenildiklerindede size kendi hikayelerini anlatıp sizi o savaş meydanının ortasında ağlatabilirler. sizi aciz bırakabilmek için ellerinden geleni yaparlar. acziyet, acının zaferidir.
acı, insanı biçimlendirir ancak acının çekiç darbeleri bazen öyle sert gelir ki, bu bir şekillendirme değil, o mermer yatağında duran şeklinize kocaman bir çiziktir. bazen de üstünüzdeki parçayı koparıverir.
insan, tüm hislerinden kurtulsada, tüm duygulardan arınıp tamamen hissizleşse de insana tekrar bir şeyler hissettirebilecek tek duygu acıdır. çok gariptir ki acı, bir insanı hissizleştirebilecek yegane şeydir aynı zamanda.
panzehiri ve zehri yine kendisi olan bu şahane duygunun içindeyseniz eğer, kılıcınızla ona saldırırken kendinizi de kesip biçmemenizde oldukça zordur.

en çokta ah muhsin ünlü' nün resulullahla benim aramdaki farklar şiirini okurken hissettiğim, bir garip, hem dost hem düşman histir. kimi zaman en derin arzuların ateşleyecisidir, kimi zaman insanın kanının çekildiğini hissedeceği kadar derindir. bu dünyada yürümüş her canlı tatmıştır zannımca. niyetim odur ki, allah kimseyi acıyla, kederle sınamasın. zordur. çekilmez çünkü. heveslerinizin, arzularınızın önüne acılarınızın geçmemesi dileğiyle.

az gelişmiş bünyenin saçma bir şekilde güç kaynağı addettiği kötü kavram.

içimdeki karanlık dehlizde yolunu kaybetmiş küçüğün, yoluna çıkan hainlere güvemesi ile saplanıp kaldığı bataklıktır acı.

acı dönüştürürmüş. tarih diyor, o demezse komşu diyor. ben deliydim de akıllı mı oldum, akıllıydım da deli mi oldum? komşuma sorayım.

beden ve zihnin elde olmayanını ortaya dökme çabası.

normalde beden acıya muhtaç mı, değil. lokal halde üretimde olduğu bişi mi, hayır.

anca ve anca uç noktalarda ortaya çıkıyor, savunma kalkanı gibi ama değil. tarifi çok zor, şarap yok ve bu halde anlatamamak çok acı.

dirseğin masaya çarpması

(bkz: tatlı)

arzulanan bir şeye sahip olmamanın getirdiği hüzün. her türlü yoksunluğun neticesi acıdır. açsınız ve yiyecek bir şey bulamıyorsanız duyduğunuz şey acıdır. susamışsanız ve içecek bir şey yoksa, paraya ihtiyacınız var ama paranız yoksa, aşıksınız ve o size aşık değilse, neticeniz hep acıdır. acı yoksunluktan doğan bir hüzündür.

(bkz: arthur schopenhauer)

ismet özel'in yazdığı gibi "acı çekmek ruhun fiyakasıdır" mı emin değilim fakat david le breton'un acının antropolojisi adlı kitabındaki şu sözler acının gerçeğidir: “insanın acısını anlaması yaşamını anlamasının başka bir biçimidir.“

ruhsal, fiziksel ve tatsal olmak üzere üç çeşittir.

gerçekliği mümkün-doğrudan kılan duygudur. şok, travma veya açı çekme halleri içinde bulunduğumuz dünya ile temas seviyemizi arttırdığı gibi zamansal açıdan da şimdiyi odak noktası kılar. bundan dolayı acıyı geçiştirmek, ötelemeye çalışmak yerine deneyimlemek ve acıdan öğrenmek gerekir.

acı çeken gördüğü düşten uyanmıştır...

uzun zamandır iliklerime kadar hissettiğim ve yine çok uzun zamandır başka bir şey hissedemediğim.

twilight newmoonda jane'in repliği.

'her şeyden biraz kalır'
diyor birileri, çoğulluk haklılıktır
kavanozda biraz kahve
kutuda biraz ekmek
insanda biraz acı

turgut uyar