ağlayan bebeğin toplu taşımada verdiği rahatsızlık

bebek her an her yerde bir sebepten ağlamaya hazırdır.burada önemli olan bebeğin sağlığıdır.kulak problemi tıkaç ile çözülebilir

2 sene önce uçaktayken bebeğini zorla susturmak için meme veren kadını gördükten sonra eskisi kadar rahatsız olmuyorum. bebeği resmen boğacaktı insanlar öf küf ediyor diye.

ne tuhaf, en sevdiği ses bebek gülüşü olan insanlar , bir bebeğin ağlamasından ölümüne nefret ediyorlar. bebek aynı bebek.

rahatsız olan ilk durakta insin bak orada duracak tuşu var sonrakine binersin o kadar da paraya kıy. napsın sebi aaa bu denyo rahatsız oldu şeklinde bir algı yeteneği olsa zaten susar.

bebek büyüdüğünde ve bilinçli bir insan yaşına geldiğinde bindiği toplu taşıma aracında (mümkünse uzun yolculukta yakalayıp) yanına gidip, araçtan inene kadar avazınız çıktığı kadar bağırarak telafi edebileceğiniz rahatsızlık. *

(bkz: i think you should leave with tim robinson)

inanın bebeğin annesi dahil herkes ağlama sesinin rahatsız edici olduğunun farkında. fakat bebeklerin ne zaman ne yapacağı belli olmaz. bu insanlara negatif davranışlar sergilemek yerine yardımcı olarak bebeği ile daha rahat ilgilenebilmesi için destek vermek gerek. insanlar stresten bebeklerinin derdini de unutuyorlar bu arada.

bir çocuğum yok ama küçük kardeşime baktığım sıralarda ben de az maruz kalmadım o ayıplayan ve halden anlamayan bakışlara. ve diyebilirim ki; bebeğin ebeveynleri de verdikleri “rahatsızlıktan” utanırlar, mahcup olurlar, onlar da istemez böyle olmasını. ama hepimizin bildiği üzere onların da hiçbir suçu yoktur. bir toplumda görülebilecek en normal şeylerden biridir bu. ayıplayan gözlerle bakanlar da bir zamanlar bebek olduğunu hatırlasa, ömrü boyunca bir daha görmeyeceği bebeğin ağlamasına takılmasa hiçbir sorun olmaz.

yapacak bir şey yok, adı üstünde "bebek". bağırır da ağlar da, bir düğmesi yok. o kadar rahatsız olan kişi toplu taşıma kullanmaz olur biter.

bebek bu. tek iletişimi ağlamak. sesleri çok kuvvetli ama başka ne yapsın çocuk?

ağlayan bebekten rahatsız olan gitsin şahsi araç alsın napsın insanlar evde tek mi bıraksın bebeği, bakkala çırak diye mi versin? aklı fikri yok garibimin alışmadığı bir ortam, bu ne biliyor musunuz? yükseklik korkusu olan birini rüzgarlı havada balona bindirip korkmamasını beklemek.

ağlayan canlı bebeklikten çocukluğa evrilmişse genelde çocuğun yetiştirilmesiyle alakalı oluyor.

en güzel rahatsızlıktır.
rahatsız olan bey ve hanımefendiler ya kendilerine birer araba alsınlar ya da kulaklarına tıkaç tıpasınlar.
haaa, bir de; insanlığa giriş 1 çocuk nedir, niye ağlar, yetişkin kimdir sorumlulukları nelerdir adlı dersi açık öğretimden alsınlar.
belkim düzelebilirler...

ağlayan bebeğe neden uzaylı gibi davranıyorsunuz anlamış değilim. bebek bu illa ki ağlayacak. ne yapalım şimdi bebeklerin toplu taşımaya binmesini mi yasaklayalım? sizin o toplu taşımayı kullanma hakkınız olduğu gibi bebeklerin ve annelerin de hakkı var. bunu anlayın artık.

evet çok rahatsız edicidir ancak bebek en nihayetinde. kokan dayılar, bağırarak telefonda konuşan teyzeler kadar rahatsız edici değildir.

ağlayan bebeğin toplu taşımada "ebeveynine" verdiği rahatsızlıktır. çünkü bebek ağladığında çevresindeki insanların bakışları o ebeveyni deler geçer, ne yapacağını bilemez halde bebeği sakinleştirmeye çalışır, uğraştıkça bebek daha çok ağlar, bebek ağladıkça insanlar homurdanmaya başlar, sesleri duydukça ebeveyni daha fazla telaş ederek yaşadığı rahatsızlık daha da artar. bu bir kısır döngüdür, maalesef.

bebektir bu, ihtiyacını başka türlü ifade edemez. biz ise onun tek yapabildiğini yargılarız, sanki biz hiç ağlamamışız gibi.

ah ablası, ah abisi... daha konuşmayı öğrenecek bu bebek; harflerden kelime, kelimelerde cümle dizecek. homurdanmamayı öğrenecek daha ablası abisi.

hem rahatsız olursun hem de rahatsız olduğun için kendini kınarsın.

insanı iki arada bir derede bırakan durum. özellikle gergin bi anında ekstra rahatsız eder ama dönüp de bi sey diyemezsin. ebeveyni ilgilenmiyorsa iyice sinirlenir oturduğun yerde kendi kendini yersin.
edit: bebekten hallice şımarık çocuklardan bahsediyorum burada. 2-3 yaşındadır hani ailesi çocuk bağırsa da ağlasa da ilgilenmez ya da güler geçer. heh o rahatsızlık işte.

bebek ağlaması herkesi her zaman rahatsız eder. çünkü beynimiz bebek ağlamasını seçecek, bundan rahatsız olacak ve ağlamaya çözüm bulacak şekilde evrilmiştir. dünyadaki insan varlığı bu şekilde devam etmiştir. diğer yandan başlıkta bahsedilen "rahatsızlık" gerçekten çok ilkel bir tanımlama. adı üstünde toplu taşıma. rahatsız oluyorsanız da saygı duymak zorundasınız demek saçma olur ama tahammül etmek zorundasınız. edemeyen inip yürüyebilir. zira bebeklerin ağlamak dışında kendilerini ifade edememeleri ve kucağında ağlayan bebeğiyle bir ebeveyn her şeyden daha fazla saygı görmeyi hak ediyor.

geçen gün bir arkadaşımla toplu taşımada bir olay yaşadık. çocuk ağlıyordu, belli ki bir problemi var yani en fazla 3 yaşında bir kız çocuğu ve herkes dönüp çocuğa ters ters bakıyordu hatta ağlayan çocukla annesinin oturduğu koltuğun bir ön koltuğunda oturan varlık dönüp "ay lütfen, çocuğunuz ağlıyorsa toplu taşıma kullanmayın yaaaaa!" falan diye tepki verdi. sonra anne dönüp "bak insanları rahatsız ediyorsun artık sus." diyerek çocuğun her yerine sert bir şekilde vurmaya başladı, çocuğun ayakkabısı ayağından çıkmıştı, kadın elindeki küçücük ayakkabıyla kız çocuğunun kafasına vurmaya başladı tüm gücüyle.

önce öndeki kadına dönüp "çocuk bu ağlar, doğası bu çok rahatsız oluyorsanız siz inin bi' zahmet." dedim sonra çocuğun annesine dönüp "siz de şu çocuğa vurup durmayın annesi olabilirsiniz ama sizi şikayet edersem o çocuğu bir daha göremezsiniz." dedim. arkadaşım da katıldı. bizi linç ettiler inene kadar sana ne, çocuk bas bas bağırıyor bilmem ne diye. istiyorsanız ameliyat olan hayvanlar bir yerlerini ısırmasın diye takılan ağızlıklardan takalım el kadar bebeklere...

hiç bebek bakmamış kişilerin rahatsız olduğu durumdur.
ben rahatsız olmam, sadece annesinin/babasının aşırı rahat olması beni gerer.
alooooo bebe yıkıyor ortalığı uyanın