aile

aile kurumdur derler ama aileyi kurum olarak görmek bana mış gibi yapan insanların mecburen bir arada bulundukları bir devlet kurumunu anımsatıyor. ama aslında aile bağdır, üyeleri arasında sevgi bağı olan, sığınılacak en son kaledir. ama maalesef bazen de aile üyeleriyle aranızda hiçbir zaman o bağ kurulamamışsa, "ailemden olmasalar asla yüzüne bakmazdım" dediğiniz insanlarla bir arada yaşadığınız soğuk bir kurumsal yapıdır.

aile için şahsi düşüncem şu şekildedir; yeni doğan insan için maalesef kumardır. neden mi? çünkü ailesini seçemez. doğacağı ailede fiziksel şiddet, ensest ilişki, fakirlik gibi kötü faktörler olabilir veya entelektüel, zengin, yeniliklere açık ve geri kafalı olmayan, destekçi bir ailede de doğabilir.

anadolu'nun dört bir yanındaki kebapçı ve pidecilerdeki aile salonuyla, ilçelerin tam merkezindeki aile çay bahçesiyle; mağrur aile apartmanları ve aile şirketleriyle bir karmaşık yapı. o denli güçlüdür ki ailenin bakanlığı vardır ülkemizde. galiba tüm bu aile salonlarını, aile apartmanlarını, aile şirketlerini yönetmek için kurdular o bakanlığı.

aile hayatın vazgeçilmezi .. iyiki varlar..bakınız akraba demedim aile dedim ... onlar benim canımmmm ailemmm .. sizleri seviyorum.. küçüklere çekirdek denir .. büyükleri de aşiret oluyor galiba .. :) her zor gününde yanındadır gerçi her aile de böyle değildir bazıları vardır aile diye gecinir sadece doğurmuş ve doğrulmuştan ibarettir...

her ne olursa olsun onlar hep yanımdalar. herkes gitse bile yanımda koşulsuz kalacak olan onlarla. bunu bilmek çok mutlu ve şanslı hissettiriyor.

aile denince akla birlik beraberlik sevgi gelmeliydi. en azından ben öyle olmasını isterdim. lakin aile denilen şey güneşte beklemiş bir sakız gibi üstünüze bulaşır ve asla kurtulamazsınız. en kötü gününde yanınızda olması gereken insanlar orada yoksa hayatınız öyle zor oluyor ki her dakika boğazınız düğümlene düğümlene sessizce köşede ağlamakla geçiyor. birde adına şaka denilen aile zorbalıkları. :d güya sevgiden sizinle dalga geçip yerden yere vuruyor
lakin bu büyüdüğünüzde öyle sorunlar yaratıyor ki insana asla çözemeyeceği.
insanlardan kendinizden utandığınız için kaçmak. kendinizden nefret etmek.
sırf kilolusunuz diye sizi aşağılamaları ve gülmeleri.


aile olmak çok basit. iki çocuk yaparsın al sana anne baba evlat. lakin önemli olan onu yetiştirmek!

bunu da yapabileni görmedim.

türk aile yapısına göre saygı çerçevesinde beraber yaşamak zorunda olduğumuz insan topluluğuna denir.

hayatımında her şeyden önde yer alanlar onlar. özgürlüğümü de bağlılığımı da onlara borçluyum ben. aile; en küçük temel taşım.

yeri gelince küstüren ama küseni de nasıl barıştıracağını bilen aynı kandan aynı candan insanlardan oluşan sosyalliğin öğrenildiği ilk kurum.

sedat peker'in videosunda masaya koyduğu sembollerin biri olan kitap.

aile evinden çıkmak için sürekli fırsat kolladım.

bunu 24 yaşında başardım ki, benim için çok bile geç bir zamandı. aradan 11 sene geçti. türkiye'nin bir çok yerini gezdim. bir çok yerinde çalıştım. son 7 senedir de ankara'dayım. ailem istanbul'da.

kararımdan asla pişman değilim. hayatımda başka türlü göremeyeceğim her şeyi gördüm. her çeşit insanlarla tanıştım. özgürüm. hayat bana ait.

hatta misafirliğe gittiğim zaman, 3 günden fazla kalırsam sıkılıyorum. 35 yaşında bir adam olarak, birilerinin bana "hangi saatte neyi yapacağımı" "neyi içip içemeyeceğimi" söylemesi daraltıyor.

neyse efendim. ailemi görmeyeli 2 sene oldu.

aramız iyidir. birbirimize destek de oluruz. ama telefonda.

son zamanlarda bir şeyi daha yoğun şekilde farketmeye başladım.

peder 74, valide 66, babaanne ise tam 99 yaşında.

bu insanlar yakın zamanda ölmeye başlayacaklar. ve ben o zaman "uzaklık" ve "özgürlük" tribimden gelen egodan pişman olacağım.

o yüzden bugün bir karar verdim.

2. covid aşısını olayım, ziyarete gideceğim. ve ne kadar daralırsam daralayım, 1 haftamı onlara ayıracağım.

zira zamanı tutamıyorsunuz.

toplumu oluşturan en küçük insan topluluğudur.

bu dünya da seni koşulsuz şartsız sevecek tek kişi ailedir.degerini bilin.

gerçekten bu tanımadığımız ve seçmediğimiz insanları sevme zorunluluğumuz nerden geliyor?

aynı soyadının önüne toplanmış 5 kişi!

en küçük organize kahır ve suç şebekesi.

bize bu hayatta bahşedilen tek gerçek servettir.

aklın bir köşesinde muhakkak yer kaplayan, zamandan zamana hatıralardaki tadı değişen zorunlu doluluk

güzel bir hayal.