aldatılmak

hep olan şey. büyütmeye gerek yok. sıradaki gelsin.

boynuzlarımı kestirip bıçak sapı yaptırayım diyorum ne dersiniz güzel olur mu dostlar?

karaktersizlerin yapacagi şeydir.

yaşamadım, umarım yaşamam da.

ölmeden ölmek gibi bir his olmalı. yaşatan yaşasın ne deyim.

güldürtülmek'in zıt ikizidir.

diğer tanımlara aynen katılıyorum ve sadece şunu ilave ediyorum: aldatan kişiyi, belki de ne kadar elinizde olmadan çok sevseniz de, asla ama asla affedip tekrar hayatınıza kati suretle sokmayın derim. çünkü aslında o, aksini iddia etse bile, size pişman olduğu için geri dönmüş falan değildir. sizi aldattığı kişiyle bozuşup elinden kaçırmıştır muhtemelen. yeni birini bulana kadar boş kalmama derdindedir sadece. elbette genelleme yapmak çok doğru değil ama genelde bu böyledir zaten. ileride ahmakça iki kere acı çekmiş olacağınıza bir kere de çıkarın hayatınızdan bence. yoksa, boynuz tarlasına döner kafanız. unutmayın, bir kere bile isteyerek herhangi kötü, zararlı vs. bir şeyi yapan kişiler için artık o yol sonuna kadar (psikolojik anlamda özellikle ...) açılmıştır. ve onun için artık o yol hakkında çekinecek, zor gelecek olan bir şey kalmamıştır.

çok farklı derecelerde çok farklı konularda başa gelebilecek olan ama sanırım en korkunç olanı en güvendiğiniz insan tarafından gerçekleştirilmesi halinde yaşanan durum.

eh ilişkiler açısından bakarsak zamanında ben de aldatıldım. hem de çok defa. hatta göz göre göre. yani aldatildiktan sonra da ilişkiye devam ettim. bir erkek olarak diğer arkadaşlarım.cok dalga geçti. hatadır dedim her insan yapar. beşer şaşar.

insanlara her zaman en başından beri yüzde yuz güvendim, zamanla hareketlerine göre bu krediyi indirdim.

iyi mi ettim bilmiyorum, sadece affedersiniz ama s.kildigimle kaldım. orası net.

özetle aldatılmak kötüdür.

hayatınızın uzunca bir döneminde çok büyük güven problemleri yaşamanıza neden olabilecek nahoş durum. belki de sevgisine sonsuz inandığım( inanmak istemişim) kişi tarafından yaşadım bu durumu. öğrendiğiniz andan itibaren öyle değişik duygular içine giriyorsun ki üstesinden gelmesi çok zor. bütün tutunacak dallarınız kırılmış gibi hissediyorsunuz. ben şimdi bir daha nasıl güveneceğim?

arkadaş veya dost kazığı etkisi kısa süren aldatılma biçimleridir. ama sevdiceğin ve aşkın aldatması bir ömür koynunda taşıyacağın sızıdır, acıdır. dönersin sabaha kadar yatağın içinde unutamazsın. kâh sinirlenir küfredersin, kâh içine atıp kahredersin ama yapılan ihaneti affedemezsin. aldatan kötü müdür ? saf kötüdür. gerekçeleri, ardına sığındığı bahaneleri ne olursa olsun aldatan karakterini şeytana satmış bir zavallıdır.

bazen gelen beğenilerin sahiplerini başkalarını beğenirken gördüğümde hissettiğim duygu.

hemen bir bağ kurmuşuz gibi geliyor. sonra ne kadar sıradan olduğunu anlıyorum. komik de aslında ama tekrar düşündüğünüzde her aldatılma biraz öyle değil mi?

her kadın bir gün aldatılmayı tadacaktır.

bazen bir gülüşle, bakışla, iki kelam laf ile yapılabilecek, yelkenleri suya indirtecek eylemdir.
düştümse sana bakarken düştümdür.

aşagı (bkz: )

itiraf etmeliyim. başlığa girerken kasatura, harakiri düşünüyordum. yaşar'ı görünce bi dumura uğradım üstadım, üzgün değilim.

sözle, gülüşle belki bi düşle bile hiç el ele tutuşmadan belki de, bir insana yapılabilecek en büyük kötülüktür. bazen bir dosta aldanır, ihanete uğrarsınız, bazen bir sevgili. ama hepsi acıtır.

acıdık.

aldatılmak desem kimin içindeki yara sızlar ?

mirketker için son anlamına gelen nahoş durum.

yıkıcılığı tahmin edilemeyecek ölçüde fakat bazen iyiki de oldu dedirtiyor çünkü eğer böyle bir şey olmasaydı karşıdaki şahsiyeti unutmak daha zor olabilirdi. böyle yaparak kendi kendini bitirmiş oldu. en azından benim için. dört yılda gördüğüm kişiyle asıl olan kişinin ne kadar farklı olduğunu görmem için gözümü açtı. üzüldüm, yıprandım, ağladım zırladım ama hiçbiri onun için değil ona verdiğim ve hiçbir şekilde hak etmediği değere, zamana, emeğe ve fedakarlığaydı. bazen kötü bir olay daha çabuk ve daha köklü aydınlanma ve değişim yaşatıyor. olması gerekeni hızlandırıyor. tabi herkesin verdiği tepki farklı olur, bu benimki.

değerli yazarlar, sizlere kötü bir haberim var.
hepiniz aldatıldınız.
sadece bazılarınız bunu henüz öğrenmedi.
teşekkürler, iyi günler.

hiç haberini almadığım hede.

eskiden başka bir şehirde sevgilim vardı. asistan doktor maaşı, benim bursumun 3 katı falandı. parası desen var. kendisi 3+1 evde şehir merkezinde tek başına yaşardı, ben ailemle yaşıyordum. evi desen var. izmir'in dibinde yarım saatlik mesafede oturuyordu, altında arabası da vardı. klinikteki arkadaşlarının ona yürüdüklerini ve ilgi duyduklarını anlatırdı. he desem benim üstüme atlayacak olan falanca doktor var, filanca da benden hoşlanıyor, eski sevgilim de bu şehirde zaten hem de benim için gelmişti, anahtarım bile var onda demişti. bense istanbulda sadece iş arkadaşlarıyla hatta genellikle sadece 1 kişiyle takılırdım. ortamı desen var. e zaten doktor olduğu için karizma, şan şöhret, izzeti ikram falan default var.

nedense hep benim onu aldatacağım ihtimali konuşulurdu aramızda. "sen istanbuldasın, istesen neler yaparsın" derdi. bütün parasını sevgilisini görmek için 2 haftada bir uçak biletine gömen benim bazen ay sonu param kalmazdı da eve yollarken otobüs biletimi o alırdı. hangi parayla, hangi yoklukla aldatacağımı düşündü bilmiyorum ama ben onun bunca fırsatının içinde beni aldattığını sevgilim olduğu süre boyunca hiç düşünmedim. ayrıldıktan sonra arkadaşlarımla dertleşirken bazı çevrelerden "ya o seni aldattıysa buyucu" lafını duydum. olur mu olur, yakalama şansım var mıydı hayır. umarım aldatmamıştır, aldattıysa da bilmek istemem. gönlü hoşsa umrumda değil.

hayattaki en büyük korkumdu. başka bir şey olsa kaldırırım ama bunu kaldıramam diyordum,en başından beri aldatıyormuş. ölmek,hasta olmak,sevdiğim birini kaybetmek bunların bile üstünde bir korkuydu bendeki aldatılma korkusu çünkü o zamana kadar olduğum,yetiştirdiğim kendime yediremem sanıyordum öyle olmuyormuş. aldatırsa şunu yaparım,böyle intikam alırım falan hepsi yalanmış,hikayeymiş. başına geldiğinde insan anlıyor bazı şeyleri ilk zamanlar kendimi suçlamakla geçen saatlerden,"intikam" almak için yapacağım şeylerden sıyrıldığımda yüzüne bakıp "neden?" bile diyemedim o da zaten beni muhatap almadı. zaman geçtikçe anladım ki o beni değil kendini aldatmış aslında veya kendi aldanmış ama en azından insan bir tepki bekliyor o tepki veya söylemler daha da yaralayacak olsa bile bekliyor. şimdi görsem neden diye sorar mıyım emin değilim çünkü ben onunla hiç savaşmadım o da onunla savaşmayan birini yenemedi. belki sadece bir "merhaba". bilemiyorum neden, yıkılmadım demek mi yoksa affettim her şeyi unuttum demek için mi bilmiyorum bildiğim tek şey bazı yaralardan sonra yaralanmamak adına hissizleşiyormuş insan hem kapanmayan bir yara,güven problemi hem de büyümek sanırım bıraktığı enkazdan geriye kalan. atlatamam,sevemem,yapamam sadece olumsuzluktan kurulan cümlelerin içinde varmış şimdi durup baktığımda geriye diyebiliyorum artık;
"sen kendime yaptığım en büyük saygısızlıksın."

aldatılan insan üzerindeki ruhsal etkileri ve özellikle de yakın çevre ilişkileri açısından bu insanın yaşadıkları göz önüne getirildiğinde; sanırım yaşanabilecek en büyük acıdır katlanılması da o ölçüde zordur.